Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie
Ku uciesze ojca i syna pociąg ruszył.
* * *
Seweryn czuje się źle. Prosi syna, aby ten kontynuował podróż nawet bez niego. Niedługo potem umiera. Jego ciało zostaje wyciągnięte podczas postoju w maleńkiej miejscowości i pochowane na tamtejszym cmentarzu. Cezary zdecydował się jechać dalej, do Polski.
Wysoki mężczyzna na pierwszym postoju przyniósł Barykom czajnik z gorącą wodą, trochę cukru, kawałek chleba i miseczkę gotowanej kaszy. Seweryn uważał, że istnieje jakaś niewyobrażalna siła, która pchnęła w ich kierunku tego wspaniałego rodaka. Tajemniczy mężczyzna zjawiał się ze strawą na niemal każdym postoju i przestrzegał przed rewizją. Owe rewizje polegały zaś na tym, że bolszewicy sprawdzali skrzętnie dokumenty i konfiskowali wszelkie dobra, takie jak biżuteria czy ryż, a nawet kasza jęczmienna.
Cezary mógł wreszcie odespać noce, które spędził na oczekiwaniu na pociąg. Jednak Sewerynowi podróż w takich warunkach nie służyła. Mężczyzna niemal przez cały czas zanosił się kaszlem. Podczas postojów, kiedy spodziewali się rewizji, ojciec dosłownie dusił się, wciskając twarz w barani kożuch, aby tylko nie kasłać, czym mógłby zwrócić na siebie uwagę. Brak powietrza i fetor unoszący się z nienajlepiej wyprawionych skór, spowodował, że Seweryn jeszcze bardziej gorączkował. Zaniepokojony tym Cezary złościł się, gdy pociąg zatrzymywał się w szczerym polu, po to, aby maszynista, podobnie jak ten z eszelonu z Moskwy do Charkowa, dostał swoją łapówkę. Gdy Cezary chciał o coś zapytać, tajemniczego mężczyzny, który się nimi opiekował, ten kładł palec na ustach i mówił, że to niebezpieczne i konieczne jest zachowanie absolutnej ciszy.
Pewnego dnia wysoki rodak przyprowadził z sobą doktora, który zbadał Seweryna. Co prawda lekarz nawet się nie odezwał, ale z jego twarzy Cezary odczytał, że ojcu już nie można pomóc. Zrozpaczony bohater przytulił się do Seweryna i chciał przelać swoją żywotność w jego żyły. Po pewnym czasie, gdy pociąg znów ruszył, Baryka wydobył z siebie resztki sił i powiedział do syna: „Gdybym nie dojechał. Gdybym musiał tutaj zostać... Ty tu nie Zostawaj! Nie zostawaj! Jedź tam! Sam zobaczysz... przekonasz się... Ja tak nic nie wiedziałem, nie rozumiałem. Dopiero jakem z legionami przeszedł poprzez tę Ziemię, dopiero jakem wszystek zrozumiał”. Seweryn prosił Cezarego, żeby ten udał się do Warszawy, a tam odnalazł Szymona Gajowca, dawnego przyjaciela jego i matki młodzieńca. Po tych słowach mężczyzna upadł i zasnął. Syn czuwał nad ojcem. Nie mógł się pogodzić z myślą, że tak blisko celu zostanie sam. Seweryn zmarł we śnie z głową opartą o dłonie syna. Cezary patrzył na twarz ojca przez długi czas i nie mógł wydobyć z siebie jęku rozpaczy, który rozdzierał go wewnętrznie. Na postoju, gdy wysoki mężczyzna zorientował się, że Seweryn nie żyje, nakazał osłupiałemu Cezaremu nałożenie pierwszego lepszego kożucha i zaprowadził go ze sobą do wagonu osobowego. Podróżni ustąpili kawałek ławki bohaterowi. Młody Baryka nie czuł się dobrze w tłumie niewyspanych, umęczonych, zaniedbanych i rozchodowanych ludzi, którzy notorycznie mu się przyglądali. Chciał wrócić do wagonu, gdzie spoczywało ciało Seweryna, ale wysoki mężczyzna nie pozwolił mu na to.
Wieczorem tego dnia podczas dłuższego postoju, przez pociąg przetaczała się rewizja. Gdy żołnierze zbliżali się do wagonu, gdzie znajdował się Cezary, młodzieniec udał się do następnego, a stamtąd do budki brekowego. Mężczyzna zakrył bohatera swoim kożuchem. Gdy rewizja dobiegł końca pociąg nie ruszał, ponieważ maszynista zarządził kolejny „remont lokomotywy”. Cezary wrócił do swojego przedziału. Usłyszał, że wysoki, ubrany na czarno mężczyzna woła go, aby wyszedł na zewnątrz. Baryka zauważył, że z ostatniego wagonu, dwaj mężczyźni wyciągają ciało jego ojca. Wraz z wysokim mężczyzną podeszli bliżej i wtedy, ku rozczarowaniu i odrazie Cezarego, okazało się, że podróżnik, który tak bardzo im pomagał był księdzem. Kapłan pobłogosławił ciało Seweryna i nakazał dwóm tragarzom pochowanie go pod pobliskim kościołem. Zapytał Cezarego, czy zostaje tutaj z ojcem, czy jedzie pociągiem dalej. Młodzieniec odpowiedział, że zostaje, ale ksiądz objął go ramieniem i zaprowadził do pociągu. Zrozpaczony Cezary obejrzał się za siebie i zobaczył, jak dwaj nieznajomi niosą na noszach ciało jego ojca.„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie
Autor: Karolina MarlgaKu uciesze ojca i syna pociąg ruszył.
* * *
Seweryn czuje się źle. Prosi syna, aby ten kontynuował podróż nawet bez niego. Niedługo potem umiera. Jego ciało zostaje wyciągnięte podczas postoju w maleńkiej miejscowości i pochowane na tamtejszym cmentarzu. Cezary zdecydował się jechać dalej, do Polski.
Wysoki mężczyzna na pierwszym postoju przyniósł Barykom czajnik z gorącą wodą, trochę cukru, kawałek chleba i miseczkę gotowanej kaszy. Seweryn uważał, że istnieje jakaś niewyobrażalna siła, która pchnęła w ich kierunku tego wspaniałego rodaka. Tajemniczy mężczyzna zjawiał się ze strawą na niemal każdym postoju i przestrzegał przed rewizją. Owe rewizje polegały zaś na tym, że bolszewicy sprawdzali skrzętnie dokumenty i konfiskowali wszelkie dobra, takie jak biżuteria czy ryż, a nawet kasza jęczmienna.
Cezary mógł wreszcie odespać noce, które spędził na oczekiwaniu na pociąg. Jednak Sewerynowi podróż w takich warunkach nie służyła. Mężczyzna niemal przez cały czas zanosił się kaszlem. Podczas postojów, kiedy spodziewali się rewizji, ojciec dosłownie dusił się, wciskając twarz w barani kożuch, aby tylko nie kasłać, czym mógłby zwrócić na siebie uwagę. Brak powietrza i fetor unoszący się z nienajlepiej wyprawionych skór, spowodował, że Seweryn jeszcze bardziej gorączkował. Zaniepokojony tym Cezary złościł się, gdy pociąg zatrzymywał się w szczerym polu, po to, aby maszynista, podobnie jak ten z eszelonu z Moskwy do Charkowa, dostał swoją łapówkę. Gdy Cezary chciał o coś zapytać, tajemniczego mężczyzny, który się nimi opiekował, ten kładł palec na ustach i mówił, że to niebezpieczne i konieczne jest zachowanie absolutnej ciszy.
Pewnego dnia wysoki rodak przyprowadził z sobą doktora, który zbadał Seweryna. Co prawda lekarz nawet się nie odezwał, ale z jego twarzy Cezary odczytał, że ojcu już nie można pomóc. Zrozpaczony bohater przytulił się do Seweryna i chciał przelać swoją żywotność w jego żyły. Po pewnym czasie, gdy pociąg znów ruszył, Baryka wydobył z siebie resztki sił i powiedział do syna: „Gdybym nie dojechał. Gdybym musiał tutaj zostać... Ty tu nie Zostawaj! Nie zostawaj! Jedź tam! Sam zobaczysz... przekonasz się... Ja tak nic nie wiedziałem, nie rozumiałem. Dopiero jakem z legionami przeszedł poprzez tę Ziemię, dopiero jakem wszystek zrozumiał”. Seweryn prosił Cezarego, żeby ten udał się do Warszawy, a tam odnalazł Szymona Gajowca, dawnego przyjaciela jego i matki młodzieńca. Po tych słowach mężczyzna upadł i zasnął. Syn czuwał nad ojcem. Nie mógł się pogodzić z myślą, że tak blisko celu zostanie sam. Seweryn zmarł we śnie z głową opartą o dłonie syna. Cezary patrzył na twarz ojca przez długi czas i nie mógł wydobyć z siebie jęku rozpaczy, który rozdzierał go wewnętrznie. Na postoju, gdy wysoki mężczyzna zorientował się, że Seweryn nie żyje, nakazał osłupiałemu Cezaremu nałożenie pierwszego lepszego kożucha i zaprowadził go ze sobą do wagonu osobowego. Podróżni ustąpili kawałek ławki bohaterowi. Młody Baryka nie czuł się dobrze w tłumie niewyspanych, umęczonych, zaniedbanych i rozchodowanych ludzi, którzy notorycznie mu się przyglądali. Chciał wrócić do wagonu, gdzie spoczywało ciało Seweryna, ale wysoki mężczyzna nie pozwolił mu na to.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
Szybki test:
Laura umówiła się z Cezarym w Warszawie:a) w Parku Praskim
b) w kawiarni
c) w Łazienkach
d) w Ogrodzie Saskim
Rozwiązanie
Sołowijówka to:
a) wieś położona nieopodal Nawłoci
b) rodzinne gniazdo dawnych pokoleń Baryków
c) rodzinne miasto matki Cezarego
d) miejsce pochówku Seweryna Baryki
Rozwiązanie
U częstochowskiego „mistrza Poola” Hipolit zamówił dla Cezarego:
a) płaszcz
b) frak
c) garnitur
d) smoking
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies