Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Ku uciesze ojca i syna pociąg ruszył.

* * *
Seweryn czuje się źle. Prosi syna, aby ten kontynuował podróż nawet bez niego. Niedługo potem umiera. Jego ciało zostaje wyciągnięte podczas postoju w maleńkiej miejscowości i pochowane na tamtejszym cmentarzu. Cezary zdecydował się jechać dalej, do Polski.

Wysoki mężczyzna na pierwszym postoju przyniósł Barykom czajnik z gorącą wodą, trochę cukru, kawałek chleba i miseczkę gotowanej kaszy. Seweryn uważał, że istnieje jakaś niewyobrażalna siła, która pchnęła w ich kierunku tego wspaniałego rodaka. Tajemniczy mężczyzna zjawiał się ze strawą na niemal każdym postoju i przestrzegał przed rewizją. Owe rewizje polegały zaś na tym, że bolszewicy sprawdzali skrzętnie dokumenty i konfiskowali wszelkie dobra, takie jak biżuteria czy ryż, a nawet kasza jęczmienna.

Cezary mógł wreszcie odespać noce, które spędził na oczekiwaniu na pociąg. Jednak Sewerynowi podróż w takich warunkach nie służyła. Mężczyzna niemal przez cały czas zanosił się kaszlem. Podczas postojów, kiedy spodziewali się rewizji, ojciec dosłownie dusił się, wciskając twarz w barani kożuch, aby tylko nie kasłać, czym mógłby zwrócić na siebie uwagę. Brak powietrza i fetor unoszący się z nienajlepiej wyprawionych skór, spowodował, że Seweryn jeszcze bardziej gorączkował. Zaniepokojony tym Cezary złościł się, gdy pociąg zatrzymywał się w szczerym polu, po to, aby maszynista, podobnie jak ten z eszelonu z Moskwy do Charkowa, dostał swoją łapówkę. Gdy Cezary chciał o coś zapytać, tajemniczego mężczyzny, który się nimi opiekował, ten kładł palec na ustach i mówił, że to niebezpieczne i konieczne jest zachowanie absolutnej ciszy.

Pewnego dnia wysoki rodak przyprowadził z sobą doktora, który zbadał Seweryna. Co prawda lekarz nawet się nie odezwał, ale z jego twarzy Cezary odczytał, że ojcu już nie można pomóc. Zrozpaczony bohater przytulił się do Seweryna i chciał przelać swoją żywotność w jego żyły. Po pewnym czasie, gdy pociąg znów ruszył, Baryka wydobył z siebie resztki sił i powiedział do syna: „Gdybym nie dojechał. Gdybym musiał tutaj zostać... Ty tu nie Zostawaj! Nie zostawaj! Jedź tam! Sam zobaczysz... przekonasz się... Ja tak nic nie wiedziałem, nie rozumiałem. Dopiero jakem z legionami przeszedł poprzez tę Ziemię, dopiero jakem wszystek zrozumiał”. Seweryn prosił Cezarego, żeby ten udał się do Warszawy, a tam odnalazł Szymona Gajowca, dawnego przyjaciela jego i matki młodzieńca. Po tych słowach mężczyzna upadł i zasnął. Syn czuwał nad ojcem. Nie mógł się pogodzić z myślą, że tak blisko celu zostanie sam. Seweryn zmarł we śnie z głową opartą o dłonie syna. Cezary patrzył na twarz ojca przez długi czas i nie mógł wydobyć z siebie jęku rozpaczy, który rozdzierał go wewnętrznie. Na postoju, gdy wysoki mężczyzna zorientował się, że Seweryn nie żyje, nakazał osłupiałemu Cezaremu nałożenie pierwszego lepszego kożucha i zaprowadził go ze sobą do wagonu osobowego. Podróżni ustąpili kawałek ławki bohaterowi. Młody Baryka nie czuł się dobrze w tłumie niewyspanych, umęczonych, zaniedbanych i rozchodowanych ludzi, którzy notorycznie mu się przyglądali. Chciał wrócić do wagonu, gdzie spoczywało ciało Seweryna, ale wysoki mężczyzna nie pozwolił mu na to.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: