Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marlga

* * *
Podczas działań wojennych, główny bohater zaprzyjaźnił się z Hipolitem Wielsoławskim, szlachcicem. Cezary uratował mężczyźnie życie, wracając po niego, gdy ten został pobity i pozostawiony w lesie Rogacz przez bolszewików. Po zakończeniu wojny, przyjaciel zaprosił Barykę do Nawłoci, wsi pod Częstochową.

Działania wojenne oddziału Cezarego ograniczały się głównie do maszerowania. Raz udało się mu uczestniczyć w niezwykle brawurowej akcji dowodzonej przez generała Sikorskiego, podczas której przerwali front bolszewicki. Najczęściej jednak maszerowali tuż za uciekającymi wojskami nieprzyjaciela. Cezary mijał liczne wsie i miasteczka, a „Ojcowskich szklanych domów nigdzie a nigdzie nie było”. Z czasem przestał o tym myśleć, podobnie jak o ideologii rewolucyjnej najeźdźców ze wschodu. Przekonał się, że w istocie największym wrogiem ludzi ubogich, byli właśnie piewcy rewolucji – bolszewicy, których nazywał teraz „niszczycielami i rabusiami”. W zniszczeniach, jakie pozostawiali po sobie sowieci, nie można było się dopatrzyć realizacji słów komunistów.

Cezary skupił się na wojnie i na żołnierskich obowiązkach. Dzięki temu zbierał liczne pochwały przełożonych i darzony był zaufaniem towarzyszy broni. Raz na jakiś czas wysyłał kartki do pana Gajowca, na które zawsze otrzymywał serdeczne odpowiedzi. Cezary polubił swoich kompanów – Polaków. Podobało mu się w nich to, że każdy tęsknił za swoimi rodzicami, dziadkami i ukochanymi kobietami. Baryka nie miał nikogo bliskiego, więc najczęściej śmiał się ze swoich kolegów. Szczególnie bliską przyjaźń nawiązał z Hipolitem Wielosławskim, studentem Uniwersytetu Warszawskiego. Mężczyzna miał dług wdzięczności wobec Cezarego. Podczas potyczki z bolszewikami w okolicach Łysowa, Hipolit dostał się pomiędzy Rosjan, którzy pobili go kolbami karabinów i porzucili w lesie zwanym Rogacz. Wtedy Baryka zorientował się, że Wielosławski zaginął, po czym odszukał go i pomógł mu wrócić do oddziału. Wśród żołnierzy panowało przekonanie, że Hipolit pochodzi z rodziny magnackiej, ale sam nigdy nie wspominał o swojej rodzinie. Mężczyzna, podobnie jak Cezary, był wzorowym żołnierzem. Zawsze pierwszy rwał się do walki i nigdy nie narzekał na warunki, w jakich przyszło im bytować.
Zbliżała się jesień, gdy rozniosła się nowina, że bolszewicy ostatecznie się wycofali i rozejm był bardzo blisko. Oddział Cezarego i Hipolita został cofnięty z Białorusi na Mazowsze i znalazł się w miejscowości Żeromin.

Z czasem studenci zostali zwolnieni z armii. Wielosławski zaproponował Baryce wypoczynek w swojej wsi Nawłoć niedaleko Częstochowy. Cezary zgodził się, ale najpierw udał się do Warszawy, gdzie pan Gajowiec udzielił mu zaliczki. Po krótkim pobycie w stolicy, bohater wyruszył wraz z Hipolitem do Nawłoci.

* * *
Baryka zostaje ugoszczony we dworku w Nawłoci. Domownicy przyjęli go z bardzo gościnnie. Podczas uroczystej kolacji na cześć Hipolita, Cezary poznał się z jego najbliższą rodziną: matką, przyrodnim bratem, wujem, ciotkami oraz panną Karoliną Szarłatowiczówną, siostrą cioteczną kolegi.

Na stacyjce we wsi czekał na Wielosławskiego i Barykę powóz z woźnicą – Jędrkiem. Pojazd zaprzęgnięty w cztery konie udał się w kierunku domu. O dziwo nie woźnica, lecz właśnie młody szlachcic powoził zaprzęgiem. W pewnym momencie Hipolit zjechał z gościńca na polną drogę. Cezaremu bardzo podobała się jazda zaprzęgiem, przeżywał „Rozkosz żywota, poczucie zdrowia i niespożytych sił organizmu, szczęście zażywania ruchu i pędu, a nade wszystko ciekawość młodości, ciekawość tak zjadliwa, iż wysuwała się na czoło wszystkiego (…)”. W pewnym momencie Hipolit stracił panowanie nad powozem, który wywrócił się na grząskiej ziemi, zahaczając kołem o płot. Wielosławski wpadł do rowu pełnego błota, a Cezary poleciał dużo dalej i wylądował na polu. Na swoje nieszczęście, jeszcze w locie został uderzony zębami, lecącego za nim Jędrka, w tył głowy. Mężczyźni pozbierali się i oczyścili. Po ustawieniu pojazdu pognali w dalszą drogę. Mijali pałacyk, który Hipolit wskazał Cezaremu, mówiąc, że jest to Leniec. Ku uciesze Baryki, zaraz za leniecką rezydencją polna droga łączyła się z dziedzińcem. Po krótkim czasie oczom mężczyzn ukazała się Nawłoć. W tym momencie Cezary poczuł się nieswojo, zauważył, że odczuwa lęk. Zajechali pod ganek pierwszego z domów. Z jego wnętrza dobywały się słowa: „Hipolit! Hipek! Hipcio! Hipeczek! Hip!”. Wielosławski został otoczony przez tłum ludzi, który zaczął go ściskać i obcałowywać. Cezaremu wydawało się, że nikt nie zwraca na niego uwagi. Wtedy Hipolit przedstawił go zebranym na ganku ludziom. Baryka poznał matkę Wielosławskiego, księdza – jego przyrodniego brata, Karolinę Szarłatowiczównę – jego siostrę cioteczną oraz wuja Skalnickiego.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38    39    40    41    42  

Szybki test:

Antoni Lulek studiował:
a) filologię rosyjską
b) biologię
c) medycynę
d) prawo
Rozwiązanie

Z Baku Cezary i Seweryn udali się:
a) do Warszawy
b) do Charkowa
c) do Moskwy
d) do Siedlec
Rozwiązanie

Po powrocie z Nawłoci Baryka zamieszkał w nędznym pokoju przy ulicy:
a) Świętojerskiej
b) Miłej
c) Gęsiej
d) Franciszkańskiej
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie
„Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce
Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu”
Geneza „Przedwiośnia”
Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu”
Problemy społeczne w „Przedwiośniu”
Obraz rewolucji w „Przedwiośniu”
Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia”
Historia w „Przedwiośniu”
Znaczenie tytułu powieści
Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia”
Wizje Polski w „Przedwiośniu”
Życiorys Stefana Żeromskiego
Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia”
Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia”
Filozofia w „Przedwiośniu”
Ekranizacje „Przedwiośnia”
Stefan Żeromski - kalendarium twórczości
Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu”
Bibliografia




Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka
Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia”
Jadwiga Baryka - charakterystyka
Seweryn Baryka – charakterystyka



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies