Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Dziewczyna posiadała niezwykły talent muzyczny. Doskonale grała na fortepianie. Jej rodzice wydali fortunę na lekcje gry na instrumencie. Jednak Wanda nie grała dla pochwał rodziców czy nauczycieli, ale dla czystej przyjemności. Niestety w Nawłoci nie znalazła fortepianu i nie wiedziała, co ma ze sobą zrobić. Ciotka nakryła ją raz, gdy siedząc zalana łzami przy stole, udawała, że gra na swoim ukochanym instrumencie.

Panna Karolina, gdy zorientowała się, że Wanda nie może żyć bez fortepianu zwołała rodzinną naradę. Przedstawiła sprawę dziewczyny i udało jej się nakłonić panią Wielosławską, aby udostępniła pannie Okszyńskiej stary, rodzinny fortepian, który służył w domu za dostojny mebel. Wniebowzięta Wanda mogła grać na instrumencie pod pewnymi warunkami: „1) przed obiadem; 2) gdy nie ma gości; 3) gdy nikt nie jest cierpiący; 4) gdy nikt nie śpi; 5) gdy w ogóle nikt nie zaprotestuje”
.
Cezary i Hipolit, wróciwszy ze śniadania w Leńcu, usłyszeli w salonie polonez A-dur Szopena. Ksiądz Anastazy, który zdążył już odprawić mszę w miejscowym kościele, wytłumaczył zdziwionym mężczyznom historię panny Wandy. Kapłan prosił, żeby nie przeszkadzali dziewczynie w grze i usiedli do stołu w jadalni. Jednak dwaj przyjaciele, którzy byli już po śniadaniu, postanowili poznać pięknie grającą pannę. Wpadli do salonu. Cezary zorientował się, że widział już wcześniej dziewczynę, gdy ta uciekała przed ptakiem. Panna Okszyńska zdała sobie natychmiast sprawę, że stoi przed nią pan Nawłoci. Posłusznie ukłoniła się Hipolitowi. Baryka spojrzał jej w oczy i pomyślał: „Nie! Ona się nigdy nie nauczy tabliczki mnożenia!”. W momencie, gdy Hipolit zaczął ją prosić, by dalej grała, dziewczyna zbladła, a jej palce zaczęły wciskać nie te klawisze co trzeba. Cezaremu zrobiło się żal Wandy. Przypomniał sobie, jak lata temu grywał z matką i zaproponował pannie grę na cztery ręce. Baryka zasiadł przy dziewczynie i zaintonował „Tańce węgierskie” Liszta. Wanda od razu rozpromieniała i zaczęła przepięknie grać. Młodzi grali, a w salonie zgromadziło się liczne audytorium. Wspaniały koncert przerwał Maciejunio, mówiąc, że na stole czeka obiad.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: