Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Medyk prosił, aby rodzina zgłosiła odpowiednim organom, że śmierć nastąpiła w wyniku otrucia. Ksiądz Anastazy powiedział zebranym, że nie może zdradzić tajemnicy spowiedzi, ale jest pewny, że to nie było samobójstwo. Ludzie padli na kolana, zanosząc się płaczem. Cezary w milczeniu przyglądał się ciału Karoliny. Przypomniała mu się wtedy twarz kobiety, którą wiózł na swoim wózku do masowej mogiły w Baku. Zgromadzeni próbowali dociec, kto jest winny śmierci panny Szarłatowiczówny. Zaczęli sobie przypominać, co robiła i gdzie przebywała tego dnia dziewczyna. Doszli do wniosku, że po obiedzie udała się do domu rządcy. Pobiegli więc wszyscy do „Arianki”.

Gdy Turzycka dowiedziała się o śmierci Karoliny zaniemówiła. Powiedziała, że panna Szarłatowiczówna była u nich przed wieczorem zdrowa jak ryba. Zapytana, o której to było, kobieta wezwała pannę Wandę, w nadziei, że ta pamięta tę godzinę. Nieśmiała panna Okszyńska powiedziała, że o czwartej. Wuj Michał zapytał, czy Karolina spożywała coś u Turzyckich. Pani domu odpowiedziała, że piła swój ulubiony sok porzeczkowy i herbatę z żurawinami. Mężczyzna uparł się, aby kobieta pokazała mu szklankę, z której piła nieboszczka. Oburzona pani Turzycka wykrzykiwała, że to niemożliwe, żeby ktoś mógł się otruć sokiem jej roboty. Poproszono ją, żeby sobie przypomniała, czy sama podawała napój dziewczynie. Po namyśle, kobieta doszła do wniosku, że poprosiła o to Wandę. Wuj Skalnicki zapytał pannę Okszyńską, czy to prawda, że to ona zaniosła herbatę i sok do pokoju Karoliny. Mężczyzna zadawał kolejne pytania, a dziewczyna zastanawiała się dłuższą chwilę zanim dawała odpowiedzi. Okazało się, że panna Wanda wyciągnęła z szafki cukiernicę i położyła ją na tacy. Pytana dalej, odpowiedziała, że dosypała dwie łyżeczki cukru, ponieważ tak zwykle robiła Karolina. Wuj Michał próbował się dowiedzieć, czy to był na pewno cukier. Dziewczyna odpowiedziała twierdząco.

Pani Turzycka poprosiła Wandę, by odszukała szklankę, z której piła panna Szarłątowiczówna. Młódka powiedziała, że służba już dawno umyła naczynia. Hipolit poprosił Turzycką o pokazanie flakonika, z którego Karolina dolewała sobie soku do herbaty. Wielosławski dostał karafkę i spróbował soku. Doszedł do wniosku, że nie mógł być on przyczyną zatrucia jego kuzynki. Cezary przyglądał się pannie Wandzie i wspominał chwilę, gdy ta położyła na jego ręce swoją dłoń, gdy grali na fortepianie.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: