Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

* * *
Laura poprosiła Barykę o spotkanie w Warszawie. W Ogrodzie Saskim dawni kochankowie widzą się po raz ostatni. Kobieta zarzuca bohaterowi, że to on jest winny, że musieli się rozstać. Oburzony Cezary odchodzi, nie odwracając się za siebie.

Na początku marca Cezary otrzymał list od Laury. Kobieta informowała, że przyjeżdża do Warszawy i zaproponowała spotkanie w Ogrodzie Saskim o godzinie drugiej. Baryka podejrzewał, że to podstęp. Obawiał się, że Barwicki zorganizował na niego zasadzkę. Później nabrał pewności, że Laura naprawdę chce się spotkać. Mimo, że postało jeszcze mnóstwo czasu, udał się w umówione miejsce, by obserwować je z daleka.

Ciało Cezarego przeszywały dreszcze, serce biło szybciej i brakowało mu tchu. Często nachodziła go myśl, żeby uciec, ale wspomnienie ukochanej nie pozwalało na to. Wreszcie spostrzegł Laurę - wyglądała wspaniale. Jej piękno spowodowało, że Baryka nie mógł się poruszyć. Kobieta dostrzegła go i podeszli do siebie. Na początku rozmowy przeprosił ją za to, że uderzył ją tamtej pamiętnej nocy. Pani Barwicka zapytała, dlaczego młodzieniec opuścił Nawłoć bez słowa pożegnania. Gdy odpowiedział, że przecież wyszła za mąż, Laura odparła, że to nie ma najmniejszego znaczenia. Baryka wyznał kobiecie swoją miłość, ale wiedział, że nie mogą być razem, dopóki Barwicki będzie między nimi.

Podczas spaceru kobieta często płakała. Mówiła, że obawiała się o Cezarego, przerażała ją myśl, że już nigdy go nie spotka. Młodzieniec był zdziwiony jej smutnym wyglądem. Wreszcie przystanęli i Laura wygarnęła Baryce, że przez jego wybryk nie miała innego wyjścia, niż poślubienie Władysława. Krzyknęła: „Ty wariacie, napastniku, moskiewski wychowanku! Mogłam być twoją, a teraz muszę być z Barwickim, muszę być jego żoną!”. Kompletnie zalana łzami mówiła, że jej życie nie ma teraz sensu i opiera się na ciągłej tęsknocie za kochankiem. Baryka zaniemówił, nie wiedział, co ma zrobić. Nie uważał, że powinien ją błagać czy przepraszać. Zdołał wydusić z siebie: „Chodźmy stąd...”. Spojrzała mu w oczy i powiedziała, że już nigdy z nim nigdzie nie pójdzie. Wytłumaczyła, że przyjechała do Warszawy, żeby zobaczyć miłość swojego życia, a nie na schadzkę. Była dostojną mężatką, nie mogła sobie pozwolić na romanse. Przyglądała się uważnie Cezaremu i stwierdziła, że nieco się zmienił.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: