Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

* * *
Osamotniony Cezary Baryka nad grobem matki tłumaczy, czym jest dla niego rewolucja. Uważa ją za wyższe prawo, nakaz moralny. Ma dość pławienia w bogactwie, podczas gdy tylu ludzi żyje w skrajnej nędzy.

W taki sposób Cezary został sam. Dostatnie życie skończyło się wraz ze śmiercią matki. Młodzieniec nie mógł nawet mieszkać we własnym domu. Został przeniesiony do mieszkania w dzielnicy przemysłowej. Młody Baryka dowiedział się od władz bolszewickich, że jego ojciec zdradził armię rosyjską i przeszedł na stronę wroga, czyli dołączył do legionów polskich. Właśnie tam major Seweryn Baryka przepadł bez wieści.

Cezary często odwiedzał świeży grób matki. Od momentu jej śmierci młodzieniec zmienił się, uświadomił sobie, że była silną i wspaniałą kobietą i w niczym nie zasłużyła sobie na traktowanie, jakim ją obdarzał. Cezary płakał nad grobem, dzięki łzom oczyszczał swoją duszę i łączył się z matką.

Młody Baryka, jak za dawnych czasów, próbował wytłumaczyć pani Jadwidze, czym jest dla niego rewolucja. Uważał, że jest to „konieczność, wyższa ponad wszystko”, a do tego prawo moralne. Rewolucja miała zakończyć etap w historii, w którym to posiadacze gnębili ludzi gorzej usytuowanych. Przez wyzysk zginęła niewyobrażalnie wielka liczba istnień ludzkich, skazanych na nędzę i ubóstwo. „Nasze pieniądze, nasze cenne i wygodne sprzęty, nasze drogie naczynia i smaczne w nich potrawy zaprawione są i przesycone do cna krzywdą człowieczą”, tak Cezary mówił o powodach przyłączenia się do rewolucji. Młodzieniec nie chciał dalej żyć, pławiąc się w bogactwach, które posiadał kosztem ubogich. Młody Baryka był dumny z tego, że dane mu było żyć w czasach, gdy historia ludzkości zmieniła swój bieg i do głosu doszła sprawiedliwość. „Precz nareszcie z krzywdą! Precz z przemocą człowieka nad człowiekiem!” – wykrzykiwał Cezary nad grobem matki. Bohater nie miał zamiaru stać w szeregu ciemiężycieli. Oczekiwał słów matki, która zwykle odpowiadała mu w takich sytuacjach: „Tak, tak, mój synku! Skoro ty mówisz, że tak, to tak...”, usłyszał je tylko w swojej wyobraźni.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: