„PrzedwioÅ›nie” – szczegółowe streszczenie - strona 8
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

„PrzedwioÅ›nie” – szczegółowe streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

Losy Cezarego nie układały się najlepiej. Po upadku pierwiastkowej rewolucji wyrzucono go z mieszkania w dzielnicy przemysłowej. Rodzinny dom Baryków został doszczętnie zniszczony podczas jednego z tureckich bombardowań. Cezary znalazł jednak schronienie w piwnicy domu, w której niegdyś Seweryn zakopał rodzinne skarby. Wraz z kilkoma towarzyszami głodował, żył w brudzie i w ciemnościach. Młody Baryka zrozumiał, że nienawiść Tatarów i Ormian oznaczała upadek rewolucji. Zdał sobie sprawę, że mieszkańcom Baku chodzi tylko o to, kto położy rękę na olbrzymich zasobach ropy.

Cezary, aby zdobyć pożywienie wymykaÅ‚ siÄ™ nocÄ…, rzadziej za dnia, i próbowaÅ‚ ukraść coÅ› do jedzenia. CzÄ™sto ryzykowaÅ‚ życiem, ale nie przejmowaÅ‚ siÄ™ tym. WpadÅ‚ w taki stan, że byÅ‚o mu obojÄ™tne, czy umrze, czy przeżyje. Jego rewolucyjne ideaÅ‚y upadÅ‚y, zostaÅ‚y pogrzebane w zgliszczach Baku. MÅ‚ody Baryka na ulicach miasta widziaÅ‚ najstraszliwsze zbrodnie: „Mordowanie kobiet i dzieci w biaÅ‚y dzieÅ„ i poÅ›ród spokojnych obserwatorów, rozstrzeliwanie bestialskie, znÄ™canie siÄ™ nad niedobitymi, tortury przebiegle skomponowane, ażeby siÄ™ nasycić i ubawić do syta widokiem cierpienia”. Cezary staraÅ‚ siÄ™ w tych czasach odwiedzać grób matki. WÅ‚aÅ›nie na cmentarzu zostaÅ‚ zÅ‚apany i wcielony do armii broniÄ…cej miasta przed najazdem Turków. Aż do wrzeÅ›nia 1918 bohater walczyÅ‚ w okopach. Wtedy to armia ormiaÅ„ska nakazaÅ‚a odwrót. WiÄ™kszość żoÅ‚nierzy uciekÅ‚a okrÄ™tami na drugÄ… stronÄ™ Morza Kaspijskiego.

Cezary nie miaÅ‚ gdzie siÄ™ udać, wiÄ™c wróciÅ‚ do piwnicy rodzinnego domu. Wojska tureckie wkroczyÅ‚y do zdobytego miasta. Anglicy zepchniÄ™ci do Å›ródmieÅ›cia dzielnie siÄ™ bronili, ale nie mieli szans z wielokrotnie silniejszym wrogiem. Pomimo, że Brytyjczycy siÄ™ poddali to i tak „zostali wybici do nogi” przez Turków. W mieÅ›cie rozpÄ™taÅ‚o siÄ™ prawdziwe piekÅ‚o: „W ciÄ…gu czterech dni Tatarzy wziÄ™li odwet, mordujÄ…c siedemdziesiÄ…t kilka tysiÄ™cy Ormian, Rosjan i wszelkich innych, jacy siÄ™ na placu znaleźli, a byli podejrzani o sprzyjanie Ormianom”.
Cezaremu życie uratowała legitymacją, którą dostał niegdyś od polskiego konsula. Dokument stwierdzał, ze młody Baryka jest obywatelem Polski. Młodzieniec był zdumiony, że obywatelstwo nieistniejącego kraju ocaliło go przed egzekucją. Turek poklepał go po plecach i rozkazał, żeby dołączył do ich armii. Zgodził się z radością - miał już dość Baku. Widział na własne oczy, jak ulice miasta ociekały krwią, a Tatarzy wrzucali ciała Ormian do morza, co powodowało, że zmieniło ono kolor na czerwony. Z czasem padł rozkaz zakopywania zwłok w obawie przed zarazą. Cezary wraz z innymi został wyznaczony do prac przy chowaniu ciał.

* * *
Baryka zwrócił uwagę na ciało pięknej Ormianki. W myślach słyszał jej głos, przestrzegający go przed okrucieństwem rewolucji.

ZwÅ‚oki byÅ‚y Å‚adowane na wozy zaprzÄ™gniÄ™te w dwa woÅ‚y, a nastÄ™pnie przewożone za miasto, gdzie miaÅ‚y być grzebane. Cezary od wielu dni pracowaÅ‚a jako karawaniarz i grabarz. PrzyzwyczaiÅ‚ siÄ™ do swoich obowiÄ…zków. ByÅ‚ zadowolony z tego, że regularnie jadaÅ‚ posiÅ‚ki, które zapewniaÅ‚a turecka armia. Cezary staraÅ‚ siÄ™ nie myÅ›leć o widokach zmasakrowanych zwÅ‚ok, które metalowymi widÅ‚ami wrzucano na jego wóz. Pewnego dnia dostrzegÅ‚ ciaÅ‚o mÅ‚odej kobiety. Bohater dÅ‚ugo przypatrywaÅ‚ siÄ™ zwÅ‚okom, aż uÅ›wiadomiÅ‚ sobie, że byÅ‚a to niezwykle piÄ™kna dziewczyna. Cezary przyglÄ…daÅ‚ siÄ™ kobiecie i z czasem zaczÄ…Å‚ narastać w nim gniew. „Co widziaÅ‚y oczy twoje, mÄ™czennico, gdy usta twe krzyk Å›mierci wydać byÅ‚y przymuszone?” - pytaÅ‚ umarÅ‚ej. W swojej wyobraźni uzyskaÅ‚ odpowiedź od nieżyjÄ…cej dziewczyny: „DokÄ…d miÄ™ odprowadzasz, woźnico? (…) Czy mnie nie żaÅ‚ujesz, bezduszny żoÅ‚daku? Czy mnie nie pomÅ›cisz, bezwstydny sÅ‚ugo? NÄ™dzny tchórzu! Mężczyzno, który siÄ™ boisz silniejszego od siebie mężczyzny! Serce twoje drży jak serce psa, który siÄ™ przelÄ…kÅ‚ na widok gniewu pana! Przypatrz siÄ™, najemniku, nieszczęściu memu i speÅ‚niaj dalej pilnie rzemiosÅ‚o swoje!”. Cezary prowadziÅ‚ wewnÄ™trzny dialog z dziewczynÄ…. ZastanawiaÅ‚ siÄ™, czy żyÅ‚o kiedyÅ› bardziej okrutne pokolenie, niż te, które zamordowaÅ‚o ponad siedemdziesiÄ…t tysiÄ™cy ludzkich istnieÅ„ w niespeÅ‚na cztery dni. „Nie zapomnij krzywdy mojej, woźnico mÅ‚ody! Przypatrz siÄ™ dobrze zbrodni ludzkiej! Strzeż siÄ™! PamiÄ™taj!” – to byÅ‚o ostatnie przesÅ‚anie zamordowanej kobiety.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38    39    40    41    42  

Szybki test:

Seweryn w Moskwie pragnął odzyskać:
a) ważne dokumenty
b) pieniądze i kosztowności
c) walizkÄ™
d) polski paszport
RozwiÄ…zanie

Jadwiga Barykowa:
a) nie znała polskiego
b) była poliglotką
c) nie mówiła po rosyjsku
d) biegle władała rosyjskim
RozwiÄ…zanie

Wiceministrem w powieści jest nazywany:
a) Szymon Gajowiec
b) Hipolit Wielosławski
c) Antoni Lulek
d) Cezary Baryka
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„PrzedwioÅ›nie” – szczegółowe streszczenie
„PrzedwioÅ›nie” – streszczenie w piguÅ‚ce
Czas i miejsce akcji w „PrzedwioÅ›niu”
Geneza „PrzedwioÅ›nia”
Funkcja mitu szklanych domów w „PrzedwioÅ›niu”
Problemy spoÅ‚eczne w „PrzedwioÅ›niu”
Obraz rewolucji w „PrzedwioÅ›niu”
Interpretacja zakoÅ„czenia „PrzedwioÅ›nia”
Historia w „PrzedwioÅ›niu”
Znaczenie tytułu powieści
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „PrzedwioÅ›nia”
Wizje Polski w „PrzedwioÅ›niu”
Życiorys Stefana Żeromskiego
Problematyka psychologiczna „PrzedwioÅ›nia”
Konstrukcja, kompozycja i narracja „PrzedwioÅ›nia”
Filozofia w „PrzedwioÅ›niu”
Ekranizacje „PrzedwioÅ›nia”
Stefan Żeromski - kalendarium twórczości
Najważniejsze cytaty w „PrzedwioÅ›niu”
Bibliografia




Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka
Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzaÅ‚ego czternastolatka do wciąż niedojrzaÅ‚ego dwudziestoczterolatka
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „PrzedwioÅ›nia”
Jadwiga Baryka - charakterystyka
Seweryn Baryka – charakterystyka



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies