Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie

Życiorys Stefana Żeromskiego

Autor: Karolina Marl�ga

Największym sukcesem komercyjnym było dla pisarza wydanie w roku 1899 Ludzi bezdomnych. Powieść ta uważana do dziś za największe dzieło artysty zawiera kwintesencję tzw. żeromszczyzny. Dzieło to było w owych czasach odczytywane jako nowatorskie. W 1904 roku Żeromski mógł pozwolić sobie na to, o czym marzył od lat, mianowicie mógł żyć wyłącznie ze swojej pracy literackiej.

Żeromszczyzną nazywany jest styl i tematyka charakterystyczna dla twórczości Stefana Żeromskiego. Składają się na nią m.in.: typ bohatera, który za wszelką cenę chce pomagać innym, zbuntowanego samotnika; specyficzny język, nacechowany lirycznymi ozdobami; charakterystyczne dla pisarza potrójne epitety; wymowna symbolika.

Kolejne powieści, które rozsławiły pisarza to Popioły z 1903 roku oraz kontrowersyjne dzieło Dzieje grzechu, wydane w 1908 roku. Kontrowersja ostatniej powieści wiązała się z tym, że była ona uznawana za pornografię. Kolejne dzieła przyczyniły się do tego, że Żeromski włączył się do życia publicznego. Dzięki swojej twórczości nazywany był „sumieniem polskiej literatury”, a przez społeczeństwo uważany za autorytet moralny.

W przededniu 1909 roku wraz z rodziną przeniósł się do Paryża. Do Polski powrócił po trzech latach, w 1912 roku. Jego małżeństwo przeżywało wtedy kryzys, którego nie wytrzymało (rozwiódł się z Oktawią Żeromską).

Tuż przed wybuchem I wojny światowej wydał dwa dramaty: Różę oraz Sułkowskiego.

Przy ich publikacji pisarz posłużył się pseudonimem Józef Katerla.

Jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych ponownie się ożenił. Drugą żoną Żeromskiego została malarka Anna Zawadzka. Aby jednak do ślubu mogło dojść pisarz musiał przejść na kalwinizm i tak też zrobił. Para doczekała się w późniejszych latach córki – Moniki.

Podczas I wojny światowej, chociaż oficjalnie wstąpił do Legionów Piłsudskiego, przebywał głównie w Zakopanem, gdzie wraz z Janem Kasprowiczem założył tajną organizację niepodległościową. Rok 1918 niestety przyniósł autorowi Ludzi bezdomnych osobistą tragedię, która nie pozwoliła mu cieszyć się z odzyskania przez Polskę niepodległości. Tuż przed zakończeniem wojny zmarł syn pisarza z pierwszego małżeństwa – Adam.

Streszczenia	Opracowanie
„Przedwiośnie” – szczegółowe streszczenie „Przedwiośnie” – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji w „Przedwiośniu” Geneza „Przedwiośnia” Funkcja mitu szklanych domów w „Przedwiośniu” Problemy społeczne w „Przedwiośniu” Obraz rewolucji w „Przedwiośniu” Interpretacja zakończenia „Przedwiośnia” Historia w „Przedwiośniu” Znaczenie tytułu powieści Szczegółowy plan wydarzeń „Przedwiośnia” Wizje Polski w „Przedwiośniu” Życiorys Stefana Żeromskiego Problematyka psychologiczna „Przedwiośnia” Konstrukcja, kompozycja i narracja „Przedwiośnia” Filozofia w „Przedwiośniu” Ekranizacje „Przedwiośnia” Stefan Żeromski - kalendarium twórczości Najważniejsze cytaty w „Przedwiośniu” Bibliografia
Bohaterowie
Cezary Baryka – szczegółowa charakterystyka Droga życiowa Cezarego Baryki – od niedojrzałego czternastolatka do wciąż niedojrzałego dwudziestoczterolatka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Przedwiośnia” Jadwiga Baryka - charakterystyka Seweryn Baryka – charakterystyka

Życiorys Stefana Żeromskiego

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: