Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Przedwiośnie
W Polsce Baryka zetknÄ…Å‚ siÄ™ z Antonim Lulkiem, zagorzaÅ‚ym zwolennikiem rewolucji. CzÅ‚owiek ten posiadÅ‚ wszelkÄ… teoretycznÄ… wiedzÄ™ na temat krwawego przewrotu, ale brakowaÅ‚o mu tego, co miaÅ‚ Cezary, czyli doÅ›wiadczenia. Lulka można bez problemu nazwać radykaÅ‚em, fanatykiem i teoretykiem rewolucji. ZależaÅ‚o mu na jak najszybszym upadku Rzeczpospolitej, a „Dla przyspieszenia zaÅ› tego zgonu Lulek gotów byÅ‚ poÅ›wiÄ™cić swe mizerne zdrowie i niewesoÅ‚e życie”. Ludzi jego pokroju Cezary spotkaÅ‚ na warszawskim zebraniu polskich komunistów. PrzemawiajÄ…cy jasno deklarowali, że podczas wojny polsko-bolszewickiej mieli nadziejÄ™ na zwyciÄ™stwo Sowietów, co oburzyÅ‚o Cezarego, który braÅ‚ udziaÅ‚ w walkach o wolność ojczyzny. KomuniÅ›ci mówili też, że jedynie na drodze rewolucji uciÅ›niona klasa robotnicza może dojść do wÅ‚adzy. Baryka gÅ‚oÅ›no podważyÅ‚ ten argument twierdzÄ…c, że najubożsi nie sÄ… gotowi na przejÄ™cie sterów, a czynnikiem prowadzÄ…cym do nowego ustroju może być „odrodzona i odradzajÄ…ca siÄ™ Polska”. SÅ‚owa te wprawiÅ‚y tÅ‚um we wÅ›ciekÅ‚ość. Ludzie nie mieli zamiaru sÅ‚uchać Cezarego, wsÅ‚uchiwali siÄ™ za to w nÄ™cÄ…ce sÅ‚owa o zbliżajÄ…cym siÄ™ przejÄ™ciu przez wÅ‚adzy w paÅ„stwie i odebraniu burżuazji jej majÄ…tku. Baryka byÅ‚ zmuszony opuÅ›cić zebranie, ale o dziwo nie zerwaÅ‚ swych kontaktów z rewolucjonistami.
W ostatniej scenie powieści widzimy bohatera maszerującego ramię w ramię na czele pochodu strajkujących robotników. Postawa Cezarego jest raczej wynikiem desperacji i wewnętrznego rozdarcia, niż przemyślanym działaniem.
PozytywnÄ… definicjÄ™ rewolucji sformuÅ‚owaÅ‚ pan Seweryn: „RewolucjÄ… istotnÄ… i jedynÄ… jest wynalazek. RewolucjÄ… faÅ‚szywÄ… jest wydzieranie przemocÄ… rzeczy przez innych zrobionych”.
strona: 1 2
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Obraz rewolucji w „PrzedwioÅ›niu”
Autor: Karolina MarlêgaW Polsce Baryka zetknÄ…Å‚ siÄ™ z Antonim Lulkiem, zagorzaÅ‚ym zwolennikiem rewolucji. CzÅ‚owiek ten posiadÅ‚ wszelkÄ… teoretycznÄ… wiedzÄ™ na temat krwawego przewrotu, ale brakowaÅ‚o mu tego, co miaÅ‚ Cezary, czyli doÅ›wiadczenia. Lulka można bez problemu nazwać radykaÅ‚em, fanatykiem i teoretykiem rewolucji. ZależaÅ‚o mu na jak najszybszym upadku Rzeczpospolitej, a „Dla przyspieszenia zaÅ› tego zgonu Lulek gotów byÅ‚ poÅ›wiÄ™cić swe mizerne zdrowie i niewesoÅ‚e życie”. Ludzi jego pokroju Cezary spotkaÅ‚ na warszawskim zebraniu polskich komunistów. PrzemawiajÄ…cy jasno deklarowali, że podczas wojny polsko-bolszewickiej mieli nadziejÄ™ na zwyciÄ™stwo Sowietów, co oburzyÅ‚o Cezarego, który braÅ‚ udziaÅ‚ w walkach o wolność ojczyzny. KomuniÅ›ci mówili też, że jedynie na drodze rewolucji uciÅ›niona klasa robotnicza może dojść do wÅ‚adzy. Baryka gÅ‚oÅ›no podważyÅ‚ ten argument twierdzÄ…c, że najubożsi nie sÄ… gotowi na przejÄ™cie sterów, a czynnikiem prowadzÄ…cym do nowego ustroju może być „odrodzona i odradzajÄ…ca siÄ™ Polska”. SÅ‚owa te wprawiÅ‚y tÅ‚um we wÅ›ciekÅ‚ość. Ludzie nie mieli zamiaru sÅ‚uchać Cezarego, wsÅ‚uchiwali siÄ™ za to w nÄ™cÄ…ce sÅ‚owa o zbliżajÄ…cym siÄ™ przejÄ™ciu przez wÅ‚adzy w paÅ„stwie i odebraniu burżuazji jej majÄ…tku. Baryka byÅ‚ zmuszony opuÅ›cić zebranie, ale o dziwo nie zerwaÅ‚ swych kontaktów z rewolucjonistami.
W ostatniej scenie powieści widzimy bohatera maszerującego ramię w ramię na czele pochodu strajkujących robotników. Postawa Cezarego jest raczej wynikiem desperacji i wewnętrznego rozdarcia, niż przemyślanym działaniem.
PozytywnÄ… definicjÄ™ rewolucji sformuÅ‚owaÅ‚ pan Seweryn: „RewolucjÄ… istotnÄ… i jedynÄ… jest wynalazek. RewolucjÄ… faÅ‚szywÄ… jest wydzieranie przemocÄ… rzeczy przez innych zrobionych”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies