Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce

Autor: Karolina Marl�ga

Osoby:
PANI DOBRÓJSKA – matka Anieli
ANIELA – córka Dobrójskiej, przeznaczona na żonę Gustawa
KLARA – kuzynka Anieli
RADOST – stryj Radosta, dawny narzeczony Dobrójkiej
GUSTAW – bratanek Radosta, przeznaczony na męża Anieli
ALBIN – sąsiad Dobrójskiej, od dwóch lat starający się o rękę Klary
JAN – służący Dobrójskiej

Akcja rozpoczyna się na wsi, w dużym pokoju, w domu pani Dobrójskiej.

AKT 1

Jan oczekuje powrotu panicza Gustawa. Do czuwającego podchodzi Radost – stryj Gustawa. Pyta lokaja, czy jego bratanek jeszcze śpi, a po wymijających odpowiedziach służącego zgaduje prawdę o miejscu pobytu młodzieńca. Pojawia się Gustaw, nieświadomy obecności Radosta. Radost czyni bratankowi wymówki z powodu niewłaściwego zachowania przyszłego męża, a ten opowiada o balu, w którym uczestniczył.

Rozmowa między Albinem – nieszczęśliwie zakochanym w Klarze, a Radostem, na temat różnych sposobów okazywania uczucia. Klara kpi na temat wyglądu i zachowania zalotnika. Urażony Albin zostaje w pokoju jedynie na prośbę dobrodusznej Anieli.

Po wyjściu Albina, Aniela upominała Klarę, że nie powinna go dręczyć. Kuzynki rozmawiają na temat tajemniczych ślubów, które złożyły, miłości i mężczyzn. Aniela i Klara skarżą się pani Dobrójskiej na ignoranckie zachowanie Gustawa, który traktuje je jak „wieśniaczki”. Potem ironizują na temat swej mądrości, porównując się z mężczyznami.

Gustaw zasypia podczas rozmowy ze swą narzeczoną Anielą, jej matką, kuzynką i Albinem. Urażeni uczestnicy dyskusji opuszczają pokój, pozostawiając młodzieńca samego. Gustaw zostaje obudzony przez przerażonego jego złymi manierami Radosta. Młodzieniec ponownie obiecuje poprawę i usprawiedliwia się faktem, iż uśpił go błogi głos kobiet.

AKT 2

Radost i pani Dobrójska (starzy znajomi, a kiedyś nawet para), prowadzą rozmowę na temat wad i zalet charakteru młodego Gucia. Radosta rozmyśla nad możliwościami poprawy charakteru Gustawa. Gustaw skarży się wujowi na oschłe traktowanie ze strony narzeczonej, podczas gdy Radost kolejny raz strofuje go za złe maniery. W końcu informuje bratanka o pakcie, który zawarły Aniela i Klara.

W trakcie rozmowy z narzeczoną Gustaw stara się być uprzejmy i szarmancki, z obojętnością traktując Klarę. Ukochana Albina stara się wytrącić znienawidzonego przedstawiciela brzydkiej płci z równowagi… jednak bezskutecznie. Po nagłym wyjściu rozgniewanej Klary w pokoju pozostało narzeczeństwo. Rozmawiali o miłości, małżeństwie i zamiarach ich krewnych, pragnących zobaczyć ich na ślubnym kobiercu. Gustaw zostaje przyłapany przez Klarę, gdy klęczał po wyjściu Anieli. Dziewczyna odrzuca go tysiącem obelg. Gustaw poprzysięga Klarze zemstę i postanawia opowiedzieć narzeczonej wzruszającą i ckliwą historię o nieszczęśliwej miłości, by zyskać przychylność dziewczyny.

Gustaw zostaje mentorem Albina. Udziela mu rad na temat postępowania z Klarą. Albin nie bierze pod uwagę uwag Gustawa i po raz kolejny wyznaje Klarze swe uczucia, nie szczędząc sentymentalnych porównań i poetyckich zwrotów.

AKT 3

Gustaw opowiada Anieli zmyśloną historię. Kłamie, że Radost nie pozwala mu na ślub z ukochaną… Anielą, ponieważ pojedynkował się z jej ojcem. Opisał wuja jako złego i apodyktycznego dręczyciela, wymuszając na dziewczynie zgodę na uczestnictwo w wymyślonym planie. Gustaw odgrywa przed Anielą scenę strachu - niczego nieświadomemu Radostowi rzuca się do stóp i prosi o przebaczenie. Rozpoczyna się dowcipna rozmowa, w trakcie której zdziwiony zachowaniem bratanka Radost próbuje dowiedzieć się o powód zmiany, a kawaler oskarża wuja, że chce go widzieć martwym.

Aniela staje się powierniczką sekretów Gustawa i zaczyna mu sprzyjać w wyimaginowanej walce z nieugiętym wujem. Zostaje pomocnicą i bratnią duszą młodzieńca. Rozmyśla nad istotą i szansą istnienia prawdziwej miłości i sensownością złożonych ślubów. Aniela relacjonuje Klarze wiadomości o nieszczęśliwym uczuciu i cierpieniu Gustawa, o złym charakterze apodyktycznego i egoistycznego Radosta, a w końcu o złożonej przez siebie obietnicy pomocy.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Życiorys Fredry Geneza „Ślubów panieńskich” Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry Motywy w „Ślubach panieńskich” „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Aleksander Fredro – kalendarium życia Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Twórczość Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Albin – charakterystyka postaci Gustaw – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies