Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie

„Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru

Śluby panieńskie zaliczamy do dramatu, a dokładniej mówiąc – do komedii intrygi.

Komedia intrygi to utwór dramatyczny, oparty na komizmie słowa, charakteru i sytuacji, a koncentrujący akcję wokół intrygi. Kończy się szczęśliwym rozwiązaniem kłopotów bohaterów.

Intrygę w komedii Fredry Tadeusz Boy-Żeleński opatrzył określeniem „misterna”.

Osią kompozycyjną dramatu jest intryga wymyślona przez sprytnego i inteligentnego Gustawa, pozwalająca poznać charakter i postępowanie bohaterów.

Według Słownika terminów literackich intryga to umyślne i skryte działanie jednej i wielu osób mające na celu pokrzyżowanie zamiarów innych postaci i zmieniające tok akcji.

Dzięki niej zdobywa zainteresowanie, a później miłość Anieli i przyczynia się bezpośrednio do połączenia Klary i Albina. Intryga jest w tym przypadku czymś pozytywnym, ponieważ doprowadza do realizacji początkowych pragnień Radosta i Dobrójskiej, którzy jeszcze przed rozpoczęciem akcji zadecydowali o ślubie Anieli i Gucia. Utwór ma pogodną i ciepłą atmosferę, ponieważ opowiada o uczuciowych perypetiach wzbudzających sympatię bohaterów.

Dramat Aleksandra Fredry jest także komedią charakteru.

Pisarz stworzył przeciętnych reprezentantów środowiska szlacheckiego, ukazując ich w sposób prawdziwy, bez patosu czy sztucznej wzniosłości.
Każdy z bohaterów jest indywidualnością, nosicielem niepowtarzalnych cech charakteru, uzupełnieniem innych postaci. Energiczny Gustaw postępuje i mówi inaczej, niż flegmatyczny Albin, czym jeszcze bardziej wyolbrzymia delikatną osobowość zalotnika Klary.

Fredro konstruował sylwetki bohaterów, podkreślając jedną z dominujących cech postaci tak, by nasilić uczucie kontrastu miedzy nimi, podkreślić odmienną psychikę. Gustawa określa spryt i inteligencja, Albina charakteryzuje sentymentalny sposób przeżywania miłości. Aniela nie bez powodu nosi „anielskie” imię, jest łagodna i wrażliwa, tymczasem Radost nie potrafi ukrócić wybryków ukochanego siostrzeńca – Gucia.

Na uwagę zasługuje podkreślenie faktu, iż Fredro w swej komedii charakterów bohaterami uczynił postaci dynamiczne, przechodzące przemiany charakteru, dojrzewające do pewnych decyzji (Klara dojrzewa do ślubu, Aniela do prawdziwej miłości). W dworku pod Lublinem mieszkają osoby posiadające zarówno cechy pozytywne (wrażliwość Anieli, dobroduszność pani Dobrójskiej i Radosta czy energiczność Gustawa), jak i negatywne (flegmatyczność Albina, przekorność Klary), co jeszcze bardziej przybliża literaturę do prawdziwego życia, w którym nie ma ideałów (wszystkie postaci są niejednoznaczne).

Śluby panieńskie to utwór wypełniony dowcipnymi i lekkimi dialogami, w którym kontrastowe postacie prowadzą salonową grę towarzyską przy wykorzystaniu inteligentnej intrygi i dużej dawki humoru.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Śluby panieńskie” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Ślubów panieńskich” w pigułce	Geneza „Ślubów panieńskich” Życiorys Fredry Problematyka „Ślubów panieńskich” „Śluby panieńskie” jako komedia intrygi i charakteru Czas i miejsce akcji „Ślubów panieńskich” Język utworu i rodzaje komizmu w „Ślubach panieńskich” Kompozycja i struktura „Ślubów panieńskich” Tytuł komedii Fredry „Śluby panieńskie” - komedia romantyczna czy antyromantyczna? Szczegółowy plan wydarzeń „Ślubów panieńskich” Aleksander Fredro – kalendarium życia Motywy w „Ślubach panieńskich” Szlachecka obyczajowość w „Ślubach panieńskich” Motto „Ślubów panieńskich” Słynne cytaty z utworów Aleksandra Fredry Twórczość Aleksandra Fredry Najważniejsze cytaty w „Ślubach panieńskich” Bibliografia
Bohaterowie
Albin – charakterystyka postaci Gustaw – charakterystyka postaci Aniela – charakterystyka postaci Klara – charakterystyka postaci Pani Dobrójska – charakterystyka postaci Radost – charakterystyka postaci

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies