Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie
Aleksander Fredro rozpoczął pisanie komediowego utworu dramatycznego Magnetyzm pod koniec 1826 roku, kończąc pierwszą wersję już na początku 1827. Dramat– czteroaktowy utwór napisany trzynastozgłoskowcem – w chwili ukończenia nosił już jednak inny tytuł, a mianowicie: Nienawiść mężczyzn.
W Nienawiści mężczyzn występowały postacie, które odnalazły swe odpowiedniki w Ślubach panieńskich. Klara nosiła w pierwowzorze imię Laura, natomiast Albin – Erazm.
Na ostateczny kształt komedii zaczęły mieć wpływ osobiste problemy pisarza, który, gdyby nie one – wystawiłby ówczesną wersję w warszawskim teatrze. Nie uczynił jednak tego, ponieważ nie był autorem utworu o nieszczęśliwej miłości (taki był temat tamtej wersji dzieła) wówczas, gdy jego długoletnia ukochana – Zofia Skarbkowa - przeżywała problemy z unieważnieniem swego małżeństwa z innym mężczyzną. Fredro, przekonany o szybkim poślubieniu kobiety, załamał się na wieść, że nie będzie to takie łatwe, jak przypuszczał. Wrażliwy, przestał tworzyć i zabiegać o wystawienie Nienawiści mężczyzn.
Gdy w 1828 roku został w końcu szczęśliwym małżonkiem Zofii, zaczął odzyskiwać siły i interesować się wystawieniem sztuki. Niestety, niepomyślne wypadki, które stały się jego udziałem (zmarł jego ojciec Jacek, wybuchło powstanie listopadowe) spowodowały, że ponownie zajął się pisaniem dopiero w 1832 roku.
Ostateczna wersja sztuki nie podejmuje już problemu nieszczęśliwego uczucia i jego konsekwencji, lecz jest apoteozą miłości i walki o jej poznanie. Ostateczny tytuł dramatu, który opublikowano w 1832 roku, brzmiał Śluby panieńskie. Miłośnicy teatru mieli okazję obejrzeć premierę we lwowskim teatrze (ówczesny tytuł dzieła: Magnetyzm serca), a rok później – 16 listopada 1834 roku – nową komedię Aleksandra Fredry, zatytułowaną Śluby panieńskie, poznali krakowianie.
Podwójna wersja tytułu dramatu, znana o dziś dzień, pojawiła się w pierwszym wydaniu tomu IV Komedii Aleksandra Fredry.
Głównym tematem utworu, polemizującego z wizją Franza Mesmera, jest miłość, ponieważ pisarz przeżywał w momencie pisania dzieła rozterki uczuciowe (był zakochany w Zofii Skarbkowej, żyjącej w separacji z mężem). Fredro starał się w swej sztuce wyśmiać tezy Mesmera, który wierzył w istnienie mitycznej siły oddziałującej na otoczenie.
Geneza „Ślubów panieńskich”
W Nienawiści mężczyzn występowały postacie, które odnalazły swe odpowiedniki w Ślubach panieńskich. Klara nosiła w pierwowzorze imię Laura, natomiast Albin – Erazm.
Na ostateczny kształt komedii zaczęły mieć wpływ osobiste problemy pisarza, który, gdyby nie one – wystawiłby ówczesną wersję w warszawskim teatrze. Nie uczynił jednak tego, ponieważ nie był autorem utworu o nieszczęśliwej miłości (taki był temat tamtej wersji dzieła) wówczas, gdy jego długoletnia ukochana – Zofia Skarbkowa - przeżywała problemy z unieważnieniem swego małżeństwa z innym mężczyzną. Fredro, przekonany o szybkim poślubieniu kobiety, załamał się na wieść, że nie będzie to takie łatwe, jak przypuszczał. Wrażliwy, przestał tworzyć i zabiegać o wystawienie Nienawiści mężczyzn.
Gdy w 1828 roku został w końcu szczęśliwym małżonkiem Zofii, zaczął odzyskiwać siły i interesować się wystawieniem sztuki. Niestety, niepomyślne wypadki, które stały się jego udziałem (zmarł jego ojciec Jacek, wybuchło powstanie listopadowe) spowodowały, że ponownie zajął się pisaniem dopiero w 1832 roku.
Ostateczna wersja sztuki nie podejmuje już problemu nieszczęśliwego uczucia i jego konsekwencji, lecz jest apoteozą miłości i walki o jej poznanie. Ostateczny tytuł dramatu, który opublikowano w 1832 roku, brzmiał Śluby panieńskie. Miłośnicy teatru mieli okazję obejrzeć premierę we lwowskim teatrze (ówczesny tytuł dzieła: Magnetyzm serca), a rok później – 16 listopada 1834 roku – nową komedię Aleksandra Fredry, zatytułowaną Śluby panieńskie, poznali krakowianie.
Podwójna wersja tytułu dramatu, znana o dziś dzień, pojawiła się w pierwszym wydaniu tomu IV Komedii Aleksandra Fredry.
Głównym tematem utworu, polemizującego z wizją Franza Mesmera, jest miłość, ponieważ pisarz przeżywał w momencie pisania dzieła rozterki uczuciowe (był zakochany w Zofii Skarbkowej, żyjącej w separacji z mężem). Fredro starał się w swej sztuce wyśmiać tezy Mesmera, który wierzył w istnienie mitycznej siły oddziałującej na otoczenie.
Szybki test:
Premiera komedii odbyła się w teatrze:a) lubelskim
b) lwowskim
c) krakowskim
d) warszawskim
Rozwiązanie
„Śluby panieńskie” nie nosiły tytułu:
a) Magnetyzm serca
b) Magnetyzm
c) Nienawiść serca
d) Nienawiść mężczyzn
Rozwiązanie
Aleksander Fredro rozpoczął pisanie komediowego utworu dramatycznego pod koniec:
a) 1826 roku
b) 1832 roku
c) 1828 roku
d) 1830 roku
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies