„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

„O, kał mej zbrodni cuchnie aż w niebiosa!”.
Zdawał sobie sprawę, że dopuścił się najcięższego grzechu, bratobójstwa. Sumienie nie pozwalało mu przejść nad tym wydarzeniem do porządku dziennego. Wciąż widział na swoich dłoniach krew brata i zdawał sobie sprawę, że nic nigdy jej nie zmyje. Uważał, że skoro łaska to nic innego to wybaczenie grzechu, to dzięki modłom mógłby ją uzyskać, lecz nie znał modlitwy, która pozwoliłaby mu wymazać ze swojego sumienia odpowiedzialności za ten straszny akt. Był przekonany, że dopóki pławi się w korzyściach swojej zbrodni (tron, władza, żona) dopóty nie zostanie mu ona przebaczona. Król prosił:
„Przyjdźcie mi w pomoc, o wy aniołowie!
Zegnijcie się, kolana! i ty, stalą
Okute serce, zmięknij jako nerwy
Nowo narodzonego niemowlęcia!
Jeszcze się wszystko da naprawić”.

Gdy monarcha ukląkł do pomieszczenia wszedł Hamlet. Tytułowemu bohaterowi zaświtała myśl, że mógłby teraz z łatwością zabić wuja, lecz śmierć podczas modlitwy zapewniłaby mu żywot niebieski, a to nie byłaby odpowiednia zemsta, a nagroda. Postanowił poczekać na odpowiedni moment, gdy Król będzie oddawał się mniej pobożnym czynnościom. Z tą myślą Hamlet opuścił komnatę i skierował się do swojej matki.

SCENA CZWARTA

W komnacie Królowej pojawił się Poloniusz. Szambelan dawał kobiecie ostatnie rady przed rozmową z synem. Wskazał, by była stanowcza wobec Hamleta i powiedziała mu, „że się już przebrała miarka”. Po czym schował się, a Królowa obiecała, że będzie ostra wobec księcia. Gdy w komnacie pojawił się tytułowy bohater matka zarzuciła mu, iż swoim zachowaniem bardzo zmartwił swojego ojca, lecz ten odpowiedział, że to właśnie ona poprzez swoje czyny martwi go jeszcze bardziej. Kobieta wątpiła, czy syn w ogóle ją rozpoznaje, ale on odparł:
„Jesteś królową, żoną twego szwagra,
Obyś nie była nią. Jesteś mą matką”.
Królowa zagroziła, że wezwie straże, jeśli Hamlet się nie uspokoi. Książę stanowczo zakazał matce opuszczenia pokoju, dopóki nie stawi przed nią „zwierciadła”, w którym miał zamiar ukazać jej prawdziwe oblicze. Królowa przestraszyła się Hamleta i zaczęła wzywać pomoc. W tym momencie Poloniusz siedzący za obiciem spanikował i również krzyknął: „Ratunku!”. Książę zaskoczony obecnością podsłuchiwacza pchnął szablą przez obicie, a jej ostrze uśmierciło „szczura”, jak nazwał szambelana tytułowy bohater. Przerażona kobieta zawołała:
„Co za czyn zapamiętały!”.
Na co Hamlet zareagował:
„Zapamiętały czyn! W istocie, matko;
Tak samo prawie, jak zgładzać ze świata
Króla, a potem iść za jego brata”.
Królowa nie rozumiała słów swojego syna. Książę zapowiedział, że skruszy serce matki, o ile nie jest ono z „nieprzełomnego metalu”. Kobieta wciąż nie wiedziała, dlaczego Hamlet odzywał się w ten wrogi sposób. Bohater zaczął mówić o przeraźliwym czynie, którego jego zdaniem dopuściła się matka. Wskazał na portrety podobnych do siebie mężczyzn, pierwszy z nich przedstawiał jej pierwszego męża, a drugi jego brata, Klaudiusza, obecnego króla Danii. Hamlet wymienił cechy wizerunku swojego ojca:
„Czoło Jowisza, Hyperiona włosy;
Wzrok Marsa, groźny i rozkazujący;
Postawa godna Merkurego, kiedy
Na niebotyczny szczyt góry zstępuje”.
Natomiast oblicze stryja przypominało bohaterowi:
„(…) zaśniedziały kłos, zarażający
Zdrowego brata”.
Książę zaczął wypytywać matkę, jak mogła wybrać tego drugiego. Sugerował, że ten wybór nie mógł podyktowany ani rozwagą, ani miłością. Twierdził, iż nawet szaleniec skłonił by się w kierunku jego ojca. Zastanawiał się, co tak skutecznie oślepiło kobietę, że nawet przez chwilę nie wstydziła się swojej zdrady. Uważał, że jakieś piekielne siły rozpaliły pożądanie matki. Reakcja Królowej świadczyła o tym, iż sumienie nie dawało jej spokoju:

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Szybki test:

„To istny gawron, ale, jak powiadam, hojnie uposażony błotem” - słowa te wypowiada Hamlet o:
a) królu
b) Ozyryku
c) grabarzu
d) Yorku
Rozwiązanie

Rajnold to sługa:
a) Horacego
b) Poloniusza
c) Hamleta
d) Klaudiusza
Rozwiązanie

Przyniesione przez Ofelię fiołki oznaczały:
a) wierność
b) pamięć
c) zdradę
d) żal
Rozwiązanie

Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Problematyka „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w pigułce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
Życiorys Szekspira
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i śmierci w „Hamlecie”
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Hamleta”
„Hamlet” jako przykład tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i język „Hamleta”
Psychoanaliza „Hamleta”
Nawiązania do „Hamleta” w sztuce
Plan wydarzeń „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Ekranizacje „Hamleta”
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies