„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe - strona 13
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

„O, kaÅ‚ mej zbrodni cuchnie aż w niebiosa!”.
Zdawał sobie sprawę, że dopuścił się najcięższego grzechu, bratobójstwa. Sumienie nie pozwalało mu przejść nad tym wydarzeniem do porządku dziennego. Wciąż widział na swoich dłoniach krew brata i zdawał sobie sprawę, że nic nigdy jej nie zmyje. Uważał, że skoro łaska to nic innego to wybaczenie grzechu, to dzięki modłom mógłby ją uzyskać, lecz nie znał modlitwy, która pozwoliłaby mu wymazać ze swojego sumienia odpowiedzialności za ten straszny akt. Był przekonany, że dopóki pławi się w korzyściach swojej zbrodni (tron, władza, żona) dopóty nie zostanie mu ona przebaczona. Król prosił:
„Przyjdźcie mi w pomoc, o wy anioÅ‚owie!
Zegnijcie siÄ™, kolana! i ty, stalÄ…
Okute serce, zmięknij jako nerwy
Nowo narodzonego niemowlęcia!
Jeszcze siÄ™ wszystko da naprawić”.


Gdy monarcha ukląkł do pomieszczenia wszedł Hamlet. Tytułowemu bohaterowi zaświtała myśl, że mógłby teraz z łatwością zabić wuja, lecz śmierć podczas modlitwy zapewniłaby mu żywot niebieski, a to nie byłaby odpowiednia zemsta, a nagroda. Postanowił poczekać na odpowiedni moment, gdy Król będzie oddawał się mniej pobożnym czynnościom. Z tą myślą Hamlet opuścił komnatę i skierował się do swojej matki.

SCENA CZWARTA

W komnacie Królowej pojawiÅ‚ siÄ™ Poloniusz. Szambelan dawaÅ‚ kobiecie ostatnie rady przed rozmowÄ… z synem. WskazaÅ‚, by byÅ‚a stanowcza wobec Hamleta i powiedziaÅ‚a mu, „że siÄ™ już przebraÅ‚a miarka”. Po czym schowaÅ‚ siÄ™, a Królowa obiecaÅ‚a, że bÄ™dzie ostra wobec ksiÄ™cia. Gdy w komnacie pojawiÅ‚ siÄ™ tytuÅ‚owy bohater matka zarzuciÅ‚a mu, iż swoim zachowaniem bardzo zmartwiÅ‚ swojego ojca, lecz ten odpowiedziaÅ‚, że to wÅ‚aÅ›nie ona poprzez swoje czyny martwi go jeszcze bardziej. Kobieta wÄ…tpiÅ‚a, czy syn w ogóle jÄ… rozpoznaje, ale on odparÅ‚:
„JesteÅ› królowÄ…, żonÄ… twego szwagra,
ObyÅ› nie byÅ‚a niÄ…. JesteÅ› mÄ… matkÄ…”.

Królowa zagroziÅ‚a, że wezwie straże, jeÅ›li Hamlet siÄ™ nie uspokoi. Książę stanowczo zakazaÅ‚ matce opuszczenia pokoju, dopóki nie stawi przed niÄ… „zwierciadÅ‚a”, w którym miaÅ‚ zamiar ukazać jej prawdziwe oblicze. Królowa przestraszyÅ‚a siÄ™ Hamleta i zaczęła wzywać pomoc. W tym momencie Poloniusz siedzÄ…cy za obiciem spanikowaÅ‚ i również krzyknÄ…Å‚: „Ratunku!”. Książę zaskoczony obecnoÅ›ciÄ… podsÅ‚uchiwacza pchnÄ…Å‚ szablÄ… przez obicie, a jej ostrze uÅ›mierciÅ‚o „szczura”, jak nazwaÅ‚ szambelana tytuÅ‚owy bohater. Przerażona kobieta zawoÅ‚aÅ‚a:
„Co za czyn zapamiÄ™taÅ‚y!”.
Na co Hamlet zareagował:
„ZapamiÄ™taÅ‚y czyn! W istocie, matko;
Tak samo prawie, jak zgładzać ze świata
Króla, a potem iść za jego brata”.

Królowa nie rozumiaÅ‚a słów swojego syna. Książę zapowiedziaÅ‚, że skruszy serce matki, o ile nie jest ono z „nieprzeÅ‚omnego metalu”. Kobieta wciąż nie wiedziaÅ‚a, dlaczego Hamlet odzywaÅ‚ siÄ™ w ten wrogi sposób. Bohater zaczÄ…Å‚ mówić o przeraźliwym czynie, którego jego zdaniem dopuÅ›ciÅ‚a siÄ™ matka. WskazaÅ‚ na portrety podobnych do siebie mężczyzn, pierwszy z nich przedstawiaÅ‚ jej pierwszego męża, a drugi jego brata, Klaudiusza, obecnego króla Danii. Hamlet wymieniÅ‚ cechy wizerunku swojego ojca:
„CzoÅ‚o Jowisza, Hyperiona wÅ‚osy;
Wzrok Marsa, groźny i rozkazujący;
Postawa godna Merkurego, kiedy
Na niebotyczny szczyt góry zstÄ™puje”.

Natomiast oblicze stryja przypominało bohaterowi:
„(…) zaÅ›niedziaÅ‚y kÅ‚os, zarażajÄ…cy
Zdrowego brata”.

Książę zaczął wypytywać matkę, jak mogła wybrać tego drugiego. Sugerował, że ten wybór nie mógł podyktowany ani rozwagą, ani miłością. Twierdził, iż nawet szaleniec skłonił by się w kierunku jego ojca. Zastanawiał się, co tak skutecznie oślepiło kobietę, że nawet przez chwilę nie wstydziła się swojej zdrady. Uważał, że jakieś piekielne siły rozpaliły pożądanie matki. Reakcja Królowej świadczyła o tym, iż sumienie nie dawało jej spokoju:




strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20  

Szybki test:

Klaudiusz postanowił zapobiec wiszącemu w powietrzu nieszczęściu i wysłać Hamleta pod pretekstem odebrania należnego Danii haraczu do:
a) Norwegii
b) Anglii
c) Szkocji
d) Francji
RozwiÄ…zanie

Horacy podejrzewaÅ‚, iż widmo byÅ‚o „prognostykiem” nadchodzÄ…cych na DaniÄ™:
a) łask i szczęśliwości
b) nieszczęść i zawirowań
c) czarnych chmur
d) klęsk żywiołowych
RozwiÄ…zanie

Horacy porównał sytuację Danii do wydarzeń, które miały miejsce w:
a) Rzymie
b) Londynie
c) Paryżu
d) Lyonie
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Życiorys Szekspira
Problematyka „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w piguÅ‚ce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
„Hamlet” jako przykÅ‚ad tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i jÄ™zyk „Hamleta”
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i Å›mierci w „Hamlecie”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Hamleta”
Plan wydarzeÅ„ „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Psychoanaliza „Hamleta”
NawiÄ…zania do „Hamleta” w sztuce
Ekranizacje „Hamleta”
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies