JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
Ofelia to cnotliwa córka Poloniusza. Piękna młoda dziewczyna, która kochała się w Hamlecie. Jak się później okazało królowa miała nadzieję, iż jej syn poślubi właśnie ją:
„Najmilsza z dziewic, bÄ…dź zdrowa! MyÅ›laÅ‚am
Widzieć cię żoną mojego Hamleta;
Prędzej się w kwiaty spodziewałam stroić
Twoje małżeÅ„skie Å‚oże niż mogiÅ‚Ä™”.
PosÅ‚usznie wobec woli ojca dziewczyna odrzuciÅ‚a zaloty miÅ‚osne Hamleta. Szambelan nie byÅ‚ przekonany, co do szczeroÅ›ci uczucia ksiÄ™cia, dlatego wolaÅ‚, aby córka zachowaÅ‚a dziewictwo dla kogo innego. Podobnego zdania byÅ‚ brat Ofelii, Laertes. ByÅ‚a tak posÅ‚uszna wobec ojca, iż speÅ‚niaÅ‚a wszystkie jego polecenia, nawet te, które wykluczaÅ‚y siÄ™ nawzajem i byÅ‚y ze sobÄ… sprzeczne. StaÅ‚o siÄ™ tak, gdy ojciec zaleciÅ‚ córce, aby swoimi wdziÄ™kami „wyleczyÅ‚a” Hamleta z jego szaleÅ„stwa. Gdy zamroczony po rozmowie z matkÄ… książę, paÅ‚ajÄ…cy wstrÄ™tem do rodzaju żeÅ„skiego, zaleciÅ‚ Ofelii, aby wstÄ…piÅ‚a do zakonu, dziewczyna przeżyÅ‚a zaÅ‚amanie, ponieważ kochaÅ‚a ksiÄ™cia. Po tym, jak tytuÅ‚owy bohater zamordowaÅ‚ Poloniusza Ofelia postradaÅ‚a rozum.
Dziewczyna chodziła po zamku ubrana na biało z kwiatami w rękach, śpiewając o zmarłym kochanku. Przez to, że jak wpadła do wody, nie próbowała się ratować, została posądzona o popełnienie samobójstwa. Z uwagi na ten fakt ksiądz nie chciał zgodzić się na pochowanie Ofelii zgodnie z katolickim obrządkiem.
Wiadomo, że bohaterka byłą wewnętrznie rozdarta pomiędzy miłością do Hamleta, a posłuszeństwem wobec ojca i brata. Dla Poloniusza i Laertesa Ofelia była wieczną dziewicą, której przeznaczone było zostać ustatkowaną i wierną żoną. Natomiast Hamlet widział w niej głównie obiekt pożądania. Przez to, że nie miała matki nie mogła przeciwstawić się sterującym jej życiem mężczyznom.
Podobnie jak tytułowy bohater uznawała zasadę, iż słowo ojca to świętość. Jednak renesansowy zmysł romantycznej miłości był w jej sercu równie silny. Dziewczyna nie wiedziała jak pogodzić te dwie wykluczające się w tym przypadku cechy. Gdy skłamała Hamletowi, że jej ojciec przebywał w domu, podczas gdy szambelan z ukrycia obserwował rozmowę młodych, dokonała wyboru między dwoma światami, w których żyła. Wybrała wierność wobec Poloniusza, za co zapłaciła najwyższą z możliwych cen.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Charakterystyka Ofelii
Autor: Karolina MarlêgaOfelia to cnotliwa córka Poloniusza. PiÄ™kna mÅ‚oda dziewczyna, która kochaÅ‚a siÄ™ w Hamlecie. Jak siÄ™ później okazaÅ‚o królowa miaÅ‚a nadziejÄ™, iż jej syn poÅ›lubi wÅ‚aÅ›nie jÄ…:
„Najmilsza z dziewic, bÄ…dź zdrowa! MyÅ›laÅ‚am
Widzieć cię żoną mojego Hamleta;
Prędzej się w kwiaty spodziewałam stroić
Twoje małżeÅ„skie Å‚oże niż mogiÅ‚Ä™”.
PosÅ‚usznie wobec woli ojca dziewczyna odrzuciÅ‚a zaloty miÅ‚osne Hamleta. Szambelan nie byÅ‚ przekonany, co do szczeroÅ›ci uczucia ksiÄ™cia, dlatego wolaÅ‚, aby córka zachowaÅ‚a dziewictwo dla kogo innego. Podobnego zdania byÅ‚ brat Ofelii, Laertes. ByÅ‚a tak posÅ‚uszna wobec ojca, iż speÅ‚niaÅ‚a wszystkie jego polecenia, nawet te, które wykluczaÅ‚y siÄ™ nawzajem i byÅ‚y ze sobÄ… sprzeczne. StaÅ‚o siÄ™ tak, gdy ojciec zaleciÅ‚ córce, aby swoimi wdziÄ™kami „wyleczyÅ‚a” Hamleta z jego szaleÅ„stwa. Gdy zamroczony po rozmowie z matkÄ… książę, paÅ‚ajÄ…cy wstrÄ™tem do rodzaju żeÅ„skiego, zaleciÅ‚ Ofelii, aby wstÄ…piÅ‚a do zakonu, dziewczyna przeżyÅ‚a zaÅ‚amanie, ponieważ kochaÅ‚a ksiÄ™cia. Po tym, jak tytuÅ‚owy bohater zamordowaÅ‚ Poloniusza Ofelia postradaÅ‚a rozum.
Dziewczyna chodziła po zamku ubrana na biało z kwiatami w rękach, śpiewając o zmarłym kochanku. Przez to, że jak wpadła do wody, nie próbowała się ratować, została posądzona o popełnienie samobójstwa. Z uwagi na ten fakt ksiądz nie chciał zgodzić się na pochowanie Ofelii zgodnie z katolickim obrządkiem.
Wiadomo, że bohaterka byłą wewnętrznie rozdarta pomiędzy miłością do Hamleta, a posłuszeństwem wobec ojca i brata. Dla Poloniusza i Laertesa Ofelia była wieczną dziewicą, której przeznaczone było zostać ustatkowaną i wierną żoną. Natomiast Hamlet widział w niej głównie obiekt pożądania. Przez to, że nie miała matki nie mogła przeciwstawić się sterującym jej życiem mężczyznom.
Podobnie jak tytułowy bohater uznawała zasadę, iż słowo ojca to świętość. Jednak renesansowy zmysł romantycznej miłości był w jej sercu równie silny. Dziewczyna nie wiedziała jak pogodzić te dwie wykluczające się w tym przypadku cechy. Gdy skłamała Hamletowi, że jej ojciec przebywał w domu, podczas gdy szambelan z ukrycia obserwował rozmowę młodych, dokonała wyboru między dwoma światami, w których żyła. Wybrała wierność wobec Poloniusza, za co zapłaciła najwyższą z możliwych cen.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies