Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
W opublikowanym w 1957 roku eseju zatytułowanym Matka Hamleta, Carolyn Heilbrun broniła kobiecych bohaterek Hamleta. Autorka dowodziła, iż Szekspir nie zawarł w tekście utworu informacji, że Gertruda wiedziała o tym, iż Klaudiusz zamordował jej poprzedniego męża. Mężczyźni, którzy interpretowali Hamleta, przez stulecia trwali w błędnym, według Heilburn, przekonaniu, jakoby królowa była współwinna tej zbrodni, ponieważ taki zarzut padł z ust jej syna. Kobieta dowodziła, iż nie było żadnego ewidentnego dowodu na to, że Gertruda dopuściła się cudzołóstwa. W dodatku była przekonana, że królowa dostosowała się najlepiej jak umiała do sytuacji, w której znalazła się po śmierci męża, dla dobra państwa.
Ofelia była otoczona przez trzech, silnych mężczyzn: Laertesa, Hamleta i Poloniusza. Wszyscy trzej opuszczają ją, pierwszy wyjeżdża, drugi porzuca, a trzeci umiera. Konwencjonalne teorie starały się dowieść, iż nagły brak tych trzech mężczyzn, którzy podejmowali za Ofelię decyzje, doprowadził ją do szaleństwa. Interpretatorki feministyczne uważają, iż bohaterka popadła w obłęd z powodu poczucia winy, ponieważ zamordowanie Poloniusza przez Hamleta było spełnieniem jej podświadomych marzeń.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Ofelia była otoczona przez trzech, silnych mężczyzn: Laertesa, Hamleta i Poloniusza. Wszyscy trzej opuszczają ją, pierwszy wyjeżdża, drugi porzuca, a trzeci umiera. Konwencjonalne teorie starały się dowieść, iż nagły brak tych trzech mężczyzn, którzy podejmowali za Ofelię decyzje, doprowadził ją do szaleństwa. Interpretatorki feministyczne uważają, iż bohaterka popadła w obłęd z powodu poczucia winy, ponieważ zamordowanie Poloniusza przez Hamleta było spełnieniem jej podświadomych marzeń.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies