JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
Rozważania na temat śmierci towarzyszą ludziom zazwyczaj w czasach ich młodości, zastanawiają się oni wtedy nad ideą własnej śmiertelność oraz swoich najbliższych. Hamlet po śmierci ojca zdał sobie sprawę, iż życie ludzkie nie trwa wiecznie, doprowadziło go to do zadumy nad własnym odejściem. Jak większość nastolatków, książę rozważał nad samobójstwem, lecz nie miał pewności, czy tak prostym środkiem uwolni się od mizerności swojego życia. Powątpiewał w życie pozagrobowe, gdy wypowiedział znamienne i jakże słynne słowa monologu:
„Być albo nie być, to wielkie pytanie.
Jestli w istocie szlachetniejszÄ… rzeczÄ…
Znosić pociski zawistnego losu
Czy też, stawiwszy czoło morzu nędzy,
Przez opór wybrnąć z niego? – Umrzeć – zasnąć –
I na tym koniec.
(...)
Zasnąć!
Może Å›nić? – w tym sÄ™k caÅ‚y, jakie bowiem
W tym śnie śmiertelnym marzenia przyjść mogą,
Kiedy zrzucimy z siebie wiÄ™zy ciaÅ‚a (...)”
Hamlet podzielił się swoim młodzieńczym dylematem z odbiorcą. Jednym z powodów, dla których Szekspir jest do dziś dzień niezmiernie popularnym autorem jest fakt, iż poruszał on w swoich dziełach tematykę uniwersalną. Pytania o sens życia, śmierci czy miłości towarzyszyły młodym ludziom w każdej epoce i towarzyszą im nadal.
Rozważania Hamleta na temat śmierci doprowadziły go do kolejnej kwestii poruszonej przez Szekspira w utworze, czyli problemu nieuchronności nadejścia końca życia ludzkiego. Najlepiej widoczny jest on w rozmowie księcia z Klaudiuszem:
KRÓL
Hamlecie, gdzie Poloniusz?
HAMLET
Na kolacji.
KRÓL
Na kolacji? gdzie?
HAMLET
Nie tam, gdzie on je, ale tam, gdzie jego jedzą. Zebrał się właśnie koło niego kongres politycznych robaków. W gastronomii nie ma, panie, większego potentata jak robak. Tuczymy wszelkie istoty dla karmienia siebie, siebie zaś tuczymy dla robaków. Tłusty król i chudy pachołek są to tylko różne potrawy, dwa dania na jeden stół, i basta.
KRÓL„Być albo nie być...” - problematyka życia i Å›mierci w „Hamlecie”
Autor: Karolina MarlêgaRozważania na temat Å›mierci towarzyszÄ… ludziom zazwyczaj w czasach ich mÅ‚odoÅ›ci, zastanawiajÄ… siÄ™ oni wtedy nad ideÄ… wÅ‚asnej Å›miertelność oraz swoich najbliższych. Hamlet po Å›mierci ojca zdaÅ‚ sobie sprawÄ™, iż życie ludzkie nie trwa wiecznie, doprowadziÅ‚o go to do zadumy nad wÅ‚asnym odejÅ›ciem. Jak wiÄ™kszość nastolatków, książę rozważaÅ‚ nad samobójstwem, lecz nie miaÅ‚ pewnoÅ›ci, czy tak prostym Å›rodkiem uwolni siÄ™ od mizernoÅ›ci swojego życia. PowÄ…tpiewaÅ‚ w życie pozagrobowe, gdy wypowiedziaÅ‚ znamienne i jakże sÅ‚ynne sÅ‚owa monologu:
„Być albo nie być, to wielkie pytanie.
Jestli w istocie szlachetniejszÄ… rzeczÄ…
Znosić pociski zawistnego losu
Czy też, stawiwszy czoło morzu nędzy,
Przez opór wybrnąć z niego? – Umrzeć – zasnąć –
I na tym koniec.
(...)
Zasnąć!
Może Å›nić? – w tym sÄ™k caÅ‚y, jakie bowiem
W tym śnie śmiertelnym marzenia przyjść mogą,
Kiedy zrzucimy z siebie wiÄ™zy ciaÅ‚a (...)”
Hamlet podzielił się swoim młodzieńczym dylematem z odbiorcą. Jednym z powodów, dla których Szekspir jest do dziś dzień niezmiernie popularnym autorem jest fakt, iż poruszał on w swoich dziełach tematykę uniwersalną. Pytania o sens życia, śmierci czy miłości towarzyszyły młodym ludziom w każdej epoce i towarzyszą im nadal.
Rozważania Hamleta na temat śmierci doprowadziły go do kolejnej kwestii poruszonej przez Szekspira w utworze, czyli problemu nieuchronności nadejścia końca życia ludzkiego. Najlepiej widoczny jest on w rozmowie księcia z Klaudiuszem:
KRÓL
Hamlecie, gdzie Poloniusz?
HAMLET
Na kolacji.
KRÓL
Na kolacji? gdzie?
HAMLET
Nie tam, gdzie on je, ale tam, gdzie jego jedzą. Zebrał się właśnie koło niego kongres politycznych robaków. W gastronomii nie ma, panie, większego potentata jak robak. Tuczymy wszelkie istoty dla karmienia siebie, siebie zaś tuczymy dla robaków. Tłusty król i chudy pachołek są to tylko różne potrawy, dwa dania na jeden stół, i basta.
Niestety!
HAMLET
Rybak może wsadzić na wÄ™dÄ™ robaka, który jego królewskÄ… mość pożywaÅ‚, i spożyć rybÄ™, która tego robaka zjadÅ‚a”.
Fragment ten uwidacznia myÅ›li Hamleta dotyczÄ…ce Å›mierci, którÄ… bohater postrzegaÅ‚ jako ostatni cykl w tak zwanym „krÄ™gu życia”. Zagadnienie kresu bytu ludzkiego ukazane zostaÅ‚o przez Szekspira z wielu perspektyw i w wielu aspektach. OpÄ™tany ideÄ… Å›mierci Hamlet styka siÄ™ z jej wymiarem spirytualnym, poprzez rozmowÄ™ z Duchem oraz namacalnym dowodem jej siÅ‚y, czaszkÄ… Yoryka. TytuÅ‚owy bohater odnajduje w owej idei odpowiedź na drÄ™czÄ…ce go pytania. Przemijanie wyrażone jest w dramacie wÅ‚aÅ›nie dziÄ™ki symbolicznej czaszce bÅ‚azna. Odnaleziona na cmentarzu pozostaÅ‚ość po czÅ‚owieku, który rozbawiaÅ‚ caÅ‚y dwór, zmusiÅ‚a Hamleta do rozmyÅ›laÅ„ na temat kruchoÅ›ci ludzkiego życia. DoszedÅ‚ do wniosku, iż każdy kiedyÅ› umrze, a wtedy jego ciaÅ‚o trafi do ziemi. Nieważne czy za życia ktoÅ› byÅ‚ wielkim wÅ‚adcÄ…, czy zwykÅ‚ym bÅ‚aznem, wszyscy skoÅ„czÄ… tak samo.
Był również przekonany, że poprzez zabicie Klaudiusza przywróci światu jego dawny porządek i sprawiedliwość. Szekspir ukazał śmierć jako przyczynę i konsekwencję zemsty. Zamordowanie brata przez Klaudiusza zainicjowało proces odwetu ze strony Hamleta, który zakończył się dopiero z chwilą przebicia stryja floretem. Utwór porusza również kwestię naturalnego porządku.
W Hamlecie nikt nie umiera ze starości czy przez chorobę, może z wyjątkiem błazna Yoryka, ale on zginął na wiele lat przed wydarzeniami, które stanowią akcję właściwą. Odbiorca styka się z zamachami, śmiercią przez otrucie, morderstwami, egzekucjami i samobójstwem. Poprzez fakt, iż pozbawieni życia zostali wszyscy członkowie rodziny królewskiej, Dania miała szansę na odrodzenie się i powrót do naturalnego porządku.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies