JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
W Hamlecie Szekspir złamał kilka z obowiązujących w jego czasach zasad. Wbrew Poetyce Arystotelesa bardziej niż na akcji skupił się na postaci głównego bohatera. Najważniejszymi momentami akcji utworu nie są krwawe wydarzenia, ale monologi, w których Hamlet wyjawiał swoje motywy i myśli widowni. Ponadto autor, co wydaje się dość nietypowe dla jego twórczości, nie wprowadził fabuły pobocznej, podporządkowując całą treść dramatu zmaganiom tytułowego bohatera z zagadnieniem zemsty.
W utworze łatwo doszukać się nieciągłości czy niekonsekwencji akcji. Przykładowo, gdy Hamlet postanowił, że zabije Klaudiusza, w następnej scenie był ponownie niezdecydowany. Badacze wciąż zastanawiają się, czy takie zwroty fabuły są wynikiem błędu, niedopatrzenia autora, czy celowym zabiegiem, który miał wzmocnić poczucie zagubienia i swoistej dwoistości.
Dramat podzielony jest na pięć aktów. Ich długość jest mniej więcej równa, choć różnią się między sobą liczbą scen. I tak, pierwszy ma ich pięć, drugi dwie, trzeci cztery, czwarty aż siedem, a piąty dwie.
Za ekspozycję w utworze można uznać rozmowę Horacego z gwardzistami na murach zamku. Akcja zawiązuje się w momencie, gdy wartownikom ukazał się Duch zamordowanego króla Hamleta. Fabuła rozwija się wokół zmagań Hamleta z pomszczeniem ojca. Punkt kulminacyjny utworu przypada na pojedynek księciem a Laertesem, w wyniku którego giną poza nimi król i królowa. Konflikt rozwiązuje się, gdy do Elzynoru przybywa Fortynbras i zostaje mianowany następnym władcą Danii.
Język utworu jest niemal w całości zawiły i wyniosły, typowy dla królewskiego dworu. Można zauważyć, iż służący posługiwali się specyficznym słownictwem, które miało na celu rozbawić monarchów. Najlepszymi przykładami na to są Ozryk i Poloniusz:
„TakÄ… wiÄ™c porÄ™ upatrzywszy kiedy,
Wprowadzę tutaj moją córkę: wasze
Królewskie moście będą mogły wtedy
Ukryć się ze mną owdzie za obiciem
I być świadkami ich spotkania. Jeśli
On jej nie kocha i nie skutkiem tego
Utracił zmysły, to niech z szambelana
ZostanÄ™ prostym chÅ‚opem albo klechÄ…”.
Przemówienia Klaudiusza sÄ… przepeÅ‚nione figurami retorycznymi („Dobro | Naszego paÅ„stwa nie pozwala cierpieć | Takiej bliskoÅ›ci hazardu, na który | Jego wybryki z każdÄ… chwilÄ… bardziej | Nas wystawiajÄ…”), podobnie jak Hamleta („Lichy nawet wróbel nie padnie bez szczególnego dopuszczenia OpatrznoÅ›ci”) i Ofelii („Nie idź jednak, bracie, | Za Å›ladem owych faÅ‚szywych doradców, | Którzy nam stromÄ… i ciernistÄ… Å›cieżkÄ™ | Cnoty wskazujÄ…, a sami tymczasem | KroczÄ… kwiecistym szlakiem bÅ‚Ä™dów, wÅ‚asnych | Rad niepamiÄ™tni”), podczas gdy Horacy, gwardziÅ›ci, a zwÅ‚aszcza grabarze wypowiadajÄ… siÄ™ dużo proÅ›ciej. Dla zaznaczenia swojego majestatu król Danii czÄ™sto mówi o sobie w trzeciej osobie:Kompozycja, budowa i jÄ™zyk „Hamleta”
Autor: Karolina MarlêgaW Hamlecie Szekspir zÅ‚amaÅ‚ kilka z obowiÄ…zujÄ…cych w jego czasach zasad. Wbrew Poetyce Arystotelesa bardziej niż na akcji skupiÅ‚ siÄ™ na postaci głównego bohatera. Najważniejszymi momentami akcji utworu nie sÄ… krwawe wydarzenia, ale monologi, w których Hamlet wyjawiaÅ‚ swoje motywy i myÅ›li widowni. Ponadto autor, co wydaje siÄ™ dość nietypowe dla jego twórczoÅ›ci, nie wprowadziÅ‚ fabuÅ‚y pobocznej, podporzÄ…dkowujÄ…c caÅ‚Ä… treść dramatu zmaganiom tytuÅ‚owego bohatera z zagadnieniem zemsty.
W utworze łatwo doszukać się nieciągłości czy niekonsekwencji akcji. Przykładowo, gdy Hamlet postanowił, że zabije Klaudiusza, w następnej scenie był ponownie niezdecydowany. Badacze wciąż zastanawiają się, czy takie zwroty fabuły są wynikiem błędu, niedopatrzenia autora, czy celowym zabiegiem, który miał wzmocnić poczucie zagubienia i swoistej dwoistości.
Dramat podzielony jest na pięć aktów. Ich długość jest mniej więcej równa, choć różnią się między sobą liczbą scen. I tak, pierwszy ma ich pięć, drugi dwie, trzeci cztery, czwarty aż siedem, a piąty dwie.
Za ekspozycję w utworze można uznać rozmowę Horacego z gwardzistami na murach zamku. Akcja zawiązuje się w momencie, gdy wartownikom ukazał się Duch zamordowanego króla Hamleta. Fabuła rozwija się wokół zmagań Hamleta z pomszczeniem ojca. Punkt kulminacyjny utworu przypada na pojedynek księciem a Laertesem, w wyniku którego giną poza nimi król i królowa. Konflikt rozwiązuje się, gdy do Elzynoru przybywa Fortynbras i zostaje mianowany następnym władcą Danii.
Język utworu jest niemal w całości zawiły i wyniosły, typowy dla królewskiego dworu. Można zauważyć, iż służący posługiwali się specyficznym słownictwem, które miało na celu rozbawić monarchów. Najlepszymi przykładami na to są Ozryk i Poloniusz:
„TakÄ… wiÄ™c porÄ™ upatrzywszy kiedy,
Wprowadzę tutaj moją córkę: wasze
Królewskie moście będą mogły wtedy
Ukryć się ze mną owdzie za obiciem
I być świadkami ich spotkania. Jeśli
On jej nie kocha i nie skutkiem tego
Utracił zmysły, to niech z szambelana
ZostanÄ™ prostym chÅ‚opem albo klechÄ…”.
„Jakkolwiek Å›wieżo tkwi w naszej pamiÄ™ci
Zgon kochanego, drogiego naszego
Brata Hamleta (...)”.
Szybki test:
Język utworu jest niemal w całości zawiły i wyniosły, typowy dla:a) sfery mieszczaństwa
b) królewskiego dworu
c) służby
d) szlachty
RozwiÄ…zanie
Szekspir wbrew Poetyce Arystotelesa bardziej niż na akcji skupił się na:
a) dialogach
b) opisie krwawych scen
c) filozoficznej wymowie utworu
d) postaci głównego bohatera
RozwiÄ…zanie
Dramat podzielony jest na:
a) cztery akty
b) pięć aktów
c) trzy akty
d) sześć aktów
RozwiÄ…zanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies