Psychoanaliza „Hamleta” ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

Psychoanaliza „Hamleta”

Autor: Karolina Marlêga

Intelektualny gigant psychoanalizy – Sigmund Freud – w 1900 roku wydaÅ‚ InterpretacjÄ™ snów, w dziele tym wypowiedziaÅ‚ siÄ™ na temat dramatu Szekspira. UważaÅ‚, iż utwór opiera siÄ™ na wahaniach głównego bohatera, odnoÅ›nie dokonania zemsty za zamordowanie ojca, ale w samym tekÅ›cie nie można odnaleźć przyczyn tego niezdecydowania. Freud odrzuciÅ‚ zarówno prawdopodobieÅ„stwo paraliżu wywoÅ‚anego przeintelektualizowaniem, który można spotkać chociażby u Goethego, tak jak i możliwość, iż Hamlet byÅ‚ „patologicznie nierezolutny”. ArgumentowaÅ‚ to tym, iż książę byÅ‚ zdolny do podjÄ™cia akcji, zamordowaÅ‚ przecież Poloniusza, a do tego skazaÅ‚ na pewnÄ… Å›mierć Rozenkranca i Gildensterna. Psychoanalityk doszukiwaÅ‚ siÄ™ podÅ›wiadomych barier uniemożliwiajÄ…cych głównemu bohaterowi dokonania zemsty na Klaudiuszu.

Zanim posądził Hamleta o kompleks Edypa, zasugerował, iż stryj księcia zrealizował ukrywane w podświadomości marzenie z dzieciństwa bohatera, mianowicie zamordował jego ojca, aby zająć miejsce u boku jego matki. W konfrontacji z tym faktem młodzieniec nie mógł zamordować Klaudiusza, ponieważ czuł, iż sam nie był od niego lepszy. Freud dowodził, iż dystans Hamleta do seksualności, z którym czytelnik ma do czynienia podczas rozmowy bohatera z Ofelią, gdy radzi jej pójść do klasztoru, potwierdzał jego interpretację dzieła.

PodążajÄ…c za sugestiÄ… Austriaka, walijski psychoanalityk Ernest Jones rozwinÄ…Å‚ jego tezÄ™ w dziele „Hamlet i Edyp” z 1949 roku. Pod wpÅ‚ywem tej teorii powstaÅ‚o wiele prac, w których interpretowano scenÄ™ rozmowy Hamleta z GertrudÄ… w kontekÅ›cie seksualnym. Uczeni dowodzili, iż książę zabraniajÄ…c matce kontaktów pÅ‚ciowych z Klaudiuszem, podÅ›wiadomie chciaÅ‚by zająć jego miejsce. Cudzołóstwo i kazirodztwo to rzeczy, które Hamlet równoczeÅ›nie kochaÅ‚ i nienawidziÅ‚ w swojej rodzicielce.

W podobnym aspekcie psychoanalitycy zafascynowani Freudem odczytują samobójstwo Ofelii. Uważają, iż po śmierci Poloniusza dziewczyna straciła nadzieję, iż kiedykolwiek ojciec zostanie jej kochankiem. Jej nieodwzajemniona miłość nagle doprowadziła bohaterkę do obłędu. Dowodem na to miałby być tekst piosenki śpiewnej przez Ofelię po śmierci Poloniusza:

„PochÅ‚onęła go zimna mogiÅ‚a,
Pieszczoty moje, nie ma was już!
I na grób jego ściekło łez siła.
BÄ…dź zdrów, mój goÅ‚Ä…bku!”



Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w piguÅ‚ce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
Życiorys Szekspira
Problematyka „Hamleta”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Hamleta”
„Hamlet” jako przykÅ‚ad tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i jÄ™zyk „Hamleta”
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i Å›mierci w „Hamlecie”
Psychoanaliza „Hamleta”
NawiÄ…zania do „Hamleta” w sztuce
Plan wydarzeÅ„ „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Ekranizacje „Hamleta”
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies