JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
Akcja dramatu rozgrywa siÄ™ w duÅ„skim Elzynorze, czyli dzisiejszym Helsingõrze, mieÅ›cie portowym, poÅ‚ożonym w najwęższym miejscu cieÅ›niny Sund.
AKT I
SCENA PIERWSZA
Wieczorem, przed zamkiem, na tarasie, wartÄ™ peÅ‚niÅ‚ żoÅ‚nierz Fransisko. Punktualnie o północy zastÄ…piÅ‚ go Bernardo. Mężczyźni wymienili ze sobÄ… kilka zdaÅ„. UdajÄ…c siÄ™ na spoczynek, wartownik po drodze do kwatery spotkaÅ‚ „Przyjaciela kraju” – Horacego i Marcellusa, którzy Å›pieszyli na taras do czekajÄ…cego na nich Bernardo. Mieli z nim peÅ‚nić sÅ‚użbÄ™ tej nocy. Gdy przybyli na miejsce Horacy zapytaÅ‚:
„I cóż? Czy owa postać i tej nocy
DaÅ‚a siÄ™ widzieć?”
Żołnierz odrzekł, iż noc przebiegała spokojnie, a jego poprzednik, czyli Fransisko, niczego nie zauważył. Marcellus wyjawił, iż Horacy nie wierzył w przedziwne, straszne zjawisko, które już dwukrotnie ukazało się wartownikom. Właśnie dlatego przybył na taras, aby na własne oczy przekonać się o jego prawdziwości. Sceptycznie nastawiony mężczyzna był przekonany, iż nic nadzwyczajnego nie miało prawa wydarzyć się tej nocy. Horacy poprosił Bernarda, aby ten opowiedział mu o tajemniczym zjawisku, którego był już rzekomo dwukrotnym świadkiem. Żołnierz opowiedział:
„Gdy owa jasna gwiazda na zachodzie
Tę samą stronę nieba oświecała,
Gdzie teraz błyszczy, i zamkowy zegar
BiÅ‚ pierwszÄ…, Marcel i ja ujrzeliÅ›my...”.
Przerażony Marcellus przerwał opowieść słowami:
„PrzestaÅ„; spojrzyjcie tam: nadchodzi znowu”.
Oczom trzech mężczyzn ukazaÅ‚ siÄ™ duch zmarÅ‚ego króla Danii. Nawet Horacy zbladÅ‚ z przerażenia i zamilkÅ‚. Bernardo poprosiÅ‚ go, aby przemówiÅ‚ do zjawy. „Przyjaciel kraju” zwróciÅ‚ siÄ™ do widma:
„KtoÅ› ty, co nocnej pory nadużywasz
I śmiesz przywłaszczać sobie tę wspaniałą
Wojenną postać, którą pogrzebiony
Duński monarcha za życia przybierał?
Zaklinam ciÄ™ na Boga: odpowiadaj”.
Duch znikł nie odzywając się nawet słowem. Horacy przeprosił żołnierzy, iż wcześniej im nie wierzył. Na własne oczy przekonał się, że mówili prawdę. Mężczyzna był zdumiony, ponieważ zjawa do złudzenia przypominała zmarłego króla, a w dodatku miała na sobie zbroję, w której odparł niegdyś atak Norwegów, jego mina przypominała tę, która widniała na twarzy króla, gdy:
„(…) po bitwie zaciÄ™tej na lodach
RozbiÅ‚ tabory Polaków”.
Horacy podejrzewaÅ‚, iż widmo byÅ‚o „prognostykiem” nadchodzÄ…cych na DaniÄ™ nieszczęść i zawirowaÅ„. Marcellus wspomniaÅ‚, że od jakiegoÅ› czasu kraj byÅ‚ pochÅ‚oniÄ™ty zbrojeniami. Robotnicy od Å›witu do nocy w wielkim poÅ›piechu pracowali w warsztatach okrÄ™towych. Mężczyzna nie wiedziaÅ‚, po co to wszystko. Horacy wytÅ‚umaczyÅ‚ mu sytuacjÄ™ politycznÄ…, w jakiej wówczas znajdowaÅ‚a siÄ™ Dania. Ostatni monarcha, którego widmo dopiero co widzieli, stoczyÅ‚ wojnÄ™ z zazdroszczÄ…cym mu potÄ™gi Fortynbrasem, wÅ‚adcÄ… Norwegii. Dzielny syn króla Danii, Hamlet, zabiÅ‚ na polu walki Fortynbrasa, w wyniku czego paÅ„stwo duÅ„skie wzbogaciÅ‚o siÄ™ o kraje norweskie, co wynikaÅ‚o z ówczesnego prawa wojennego i zawartych wczeÅ›niej klauzul. Awanturniczy syn polegÅ‚ego króla Norwegii, zdoÅ‚aÅ‚ zgromadzić armiÄ™ najemników, za pomocÄ… której siÅ‚Ä… próbowaÅ‚ odebrać DuÅ„czykom ziemie pozyskane w wyniku porażki jego ojca. Z tego wÅ‚aÅ›nie powodu w kraju zapanowaÅ‚a atmosfera wojny i zbrojenia. Horacy uważaÅ‚, iż ukazanie siÄ™ ducha króla może zwiastować jedynie grozÄ™. PrzypomniaÅ‚, iż podobne zjawiska miaÅ‚y miejsce w Rzymie, gdy tuż przed Å›mierciÄ… Juliusza Cezara:
„OtworzyÅ‚y siÄ™ groby i umarli
Błądzili jęcząc po ulicach Rzymu;
Widziane były różne dziwowiska:
Jako to gwiazdy z ogonem, deszcz krwawy,
Plamy na słońcu i owa wilgotna
Gwiazda rządząca państwami Neptuna,
ZmierzchÅ‚a, jak gdyby na sÄ…d ostateczny”.
Mężczyzna był przekonany, iż to samo będzie czekało Danię. Nagle powrócił Duch. Horacy zastąpił drogę upiorowi i rozkazał mu odezwać się:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
a) Horacego
b) ojczyma
c) Ofelii
d) matki
RozwiÄ…zanie
Rozenkranc i Gildenstern nie:
a) byli rówieśnikami Hamleta
b) byli lojalni wobec Hamleta
c) wychowali się wraz z księciem
d) zostali sprowadzeni do Danii przez Klaudiusza
RozwiÄ…zanie
Poloniusz był:
a) marszałkiem
b) dowódcą gwardii
c) szambelanem
d) baronem
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaAkcja dramatu rozgrywa siÄ™ w duÅ„skim Elzynorze, czyli dzisiejszym Helsingõrze, mieÅ›cie portowym, poÅ‚ożonym w najwęższym miejscu cieÅ›niny Sund.
AKT I
SCENA PIERWSZA
Wieczorem, przed zamkiem, na tarasie, wartÄ™ peÅ‚niÅ‚ żoÅ‚nierz Fransisko. Punktualnie o północy zastÄ…piÅ‚ go Bernardo. Mężczyźni wymienili ze sobÄ… kilka zdaÅ„. UdajÄ…c siÄ™ na spoczynek, wartownik po drodze do kwatery spotkaÅ‚ „Przyjaciela kraju” – Horacego i Marcellusa, którzy Å›pieszyli na taras do czekajÄ…cego na nich Bernardo. Mieli z nim peÅ‚nić sÅ‚użbÄ™ tej nocy. Gdy przybyli na miejsce Horacy zapytaÅ‚:
„I cóż? Czy owa postać i tej nocy
DaÅ‚a siÄ™ widzieć?”
Żołnierz odrzekł, iż noc przebiegała spokojnie, a jego poprzednik, czyli Fransisko, niczego nie zauważył. Marcellus wyjawił, iż Horacy nie wierzył w przedziwne, straszne zjawisko, które już dwukrotnie ukazało się wartownikom. Właśnie dlatego przybył na taras, aby na własne oczy przekonać się o jego prawdziwości. Sceptycznie nastawiony mężczyzna był przekonany, iż nic nadzwyczajnego nie miało prawa wydarzyć się tej nocy. Horacy poprosił Bernarda, aby ten opowiedział mu o tajemniczym zjawisku, którego był już rzekomo dwukrotnym świadkiem. Żołnierz opowiedział:
„Gdy owa jasna gwiazda na zachodzie
Tę samą stronę nieba oświecała,
Gdzie teraz błyszczy, i zamkowy zegar
BiÅ‚ pierwszÄ…, Marcel i ja ujrzeliÅ›my...”.
Przerażony Marcellus przerwał opowieść słowami:
„PrzestaÅ„; spojrzyjcie tam: nadchodzi znowu”.
Oczom trzech mężczyzn ukazaÅ‚ siÄ™ duch zmarÅ‚ego króla Danii. Nawet Horacy zbladÅ‚ z przerażenia i zamilkÅ‚. Bernardo poprosiÅ‚ go, aby przemówiÅ‚ do zjawy. „Przyjaciel kraju” zwróciÅ‚ siÄ™ do widma:
„KtoÅ› ty, co nocnej pory nadużywasz
I śmiesz przywłaszczać sobie tę wspaniałą
Wojenną postać, którą pogrzebiony
Duński monarcha za życia przybierał?
Zaklinam ciÄ™ na Boga: odpowiadaj”.
Duch znikł nie odzywając się nawet słowem. Horacy przeprosił żołnierzy, iż wcześniej im nie wierzył. Na własne oczy przekonał się, że mówili prawdę. Mężczyzna był zdumiony, ponieważ zjawa do złudzenia przypominała zmarłego króla, a w dodatku miała na sobie zbroję, w której odparł niegdyś atak Norwegów, jego mina przypominała tę, która widniała na twarzy króla, gdy:
„(…) po bitwie zaciÄ™tej na lodach
RozbiÅ‚ tabory Polaków”.
Horacy podejrzewaÅ‚, iż widmo byÅ‚o „prognostykiem” nadchodzÄ…cych na DaniÄ™ nieszczęść i zawirowaÅ„. Marcellus wspomniaÅ‚, że od jakiegoÅ› czasu kraj byÅ‚ pochÅ‚oniÄ™ty zbrojeniami. Robotnicy od Å›witu do nocy w wielkim poÅ›piechu pracowali w warsztatach okrÄ™towych. Mężczyzna nie wiedziaÅ‚, po co to wszystko. Horacy wytÅ‚umaczyÅ‚ mu sytuacjÄ™ politycznÄ…, w jakiej wówczas znajdowaÅ‚a siÄ™ Dania. Ostatni monarcha, którego widmo dopiero co widzieli, stoczyÅ‚ wojnÄ™ z zazdroszczÄ…cym mu potÄ™gi Fortynbrasem, wÅ‚adcÄ… Norwegii. Dzielny syn króla Danii, Hamlet, zabiÅ‚ na polu walki Fortynbrasa, w wyniku czego paÅ„stwo duÅ„skie wzbogaciÅ‚o siÄ™ o kraje norweskie, co wynikaÅ‚o z ówczesnego prawa wojennego i zawartych wczeÅ›niej klauzul. Awanturniczy syn polegÅ‚ego króla Norwegii, zdoÅ‚aÅ‚ zgromadzić armiÄ™ najemników, za pomocÄ… której siÅ‚Ä… próbowaÅ‚ odebrać DuÅ„czykom ziemie pozyskane w wyniku porażki jego ojca. Z tego wÅ‚aÅ›nie powodu w kraju zapanowaÅ‚a atmosfera wojny i zbrojenia. Horacy uważaÅ‚, iż ukazanie siÄ™ ducha króla może zwiastować jedynie grozÄ™. PrzypomniaÅ‚, iż podobne zjawiska miaÅ‚y miejsce w Rzymie, gdy tuż przed Å›mierciÄ… Juliusza Cezara:
„OtworzyÅ‚y siÄ™ groby i umarli
Błądzili jęcząc po ulicach Rzymu;
Widziane były różne dziwowiska:
Jako to gwiazdy z ogonem, deszcz krwawy,
Plamy na słońcu i owa wilgotna
Gwiazda rządząca państwami Neptuna,
ZmierzchÅ‚a, jak gdyby na sÄ…d ostateczny”.
Mężczyzna był przekonany, iż to samo będzie czekało Danię. Nagle powrócił Duch. Horacy zastąpił drogę upiorowi i rozkazał mu odezwać się:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
Szybki test:
Hamlet nie wrócił na studia ulegając prośbom:a) Horacego
b) ojczyma
c) Ofelii
d) matki
RozwiÄ…zanie
Rozenkranc i Gildenstern nie:
a) byli rówieśnikami Hamleta
b) byli lojalni wobec Hamleta
c) wychowali się wraz z księciem
d) zostali sprowadzeni do Danii przez Klaudiusza
RozwiÄ…zanie
Poloniusz był:
a) marszałkiem
b) dowódcą gwardii
c) szambelanem
d) baronem
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies