„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Akcja dramatu rozgrywa się w duńskim Elzynorze, czyli dzisiejszym Helsing�rze, mieście portowym, położonym w najwęższym miejscu cieśniny Sund.

AKT I

SCENA PIERWSZA

Wieczorem, przed zamkiem, na tarasie, wartę pełnił żołnierz Fransisko. Punktualnie o północy zastąpił go Bernardo. Mężczyźni wymienili ze sobą kilka zdań. Udając się na spoczynek, wartownik po drodze do kwatery spotkał „Przyjaciela kraju” – Horacego i Marcellusa, którzy śpieszyli na taras do czekającego na nich Bernardo. Mieli z nim pełnić służbę tej nocy. Gdy przybyli na miejsce Horacy zapytał:
„I cóż? Czy owa postać i tej nocy
Dała się widzieć?”
Żołnierz odrzekł, iż noc przebiegała spokojnie, a jego poprzednik, czyli Fransisko, niczego nie zauważył. Marcellus wyjawił, iż Horacy nie wierzył w przedziwne, straszne zjawisko, które już dwukrotnie ukazało się wartownikom. Właśnie dlatego przybył na taras, aby na własne oczy przekonać się o jego prawdziwości. Sceptycznie nastawiony mężczyzna był przekonany, iż nic nadzwyczajnego nie miało prawa wydarzyć się tej nocy. Horacy poprosił Bernarda, aby ten opowiedział mu o tajemniczym zjawisku, którego był już rzekomo dwukrotnym świadkiem. Żołnierz opowiedział:
„Gdy owa jasna gwiazda na zachodzie
Tę samą stronę nieba oświecała,
Gdzie teraz błyszczy, i zamkowy zegar
Bił pierwszą, Marcel i ja ujrzeliśmy...”.
Przerażony Marcellus przerwał opowieść słowami:
„Przestań; spojrzyjcie tam: nadchodzi znowu”.
Oczom trzech mężczyzn ukazał się duch zmarłego króla Danii. Nawet Horacy zbladł z przerażenia i zamilkł. Bernardo poprosił go, aby przemówił do zjawy. „Przyjaciel kraju” zwrócił się do widma:
„Ktoś ty, co nocnej pory nadużywasz
I śmiesz przywłaszczać sobie tę wspaniałą
Wojenną postać, którą pogrzebiony
Duński monarcha za życia przybierał?
Zaklinam cię na Boga: odpowiadaj”.
Duch znikł nie odzywając się nawet słowem. Horacy przeprosił żołnierzy, iż wcześniej im nie wierzył. Na własne oczy przekonał się, że mówili prawdę. Mężczyzna był zdumiony, ponieważ zjawa do złudzenia przypominała zmarłego króla, a w dodatku miała na sobie zbroję, w której odparł niegdyś atak Norwegów, jego mina przypominała tę, która widniała na twarzy króla, gdy:
„(…) po bitwie zaciętej na lodach
Rozbił tabory Polaków”.
Horacy podejrzewał, iż widmo było „prognostykiem” nadchodzących na Danię nieszczęść i zawirowań. Marcellus wspomniał, że od jakiegoś czasu kraj był pochłonięty zbrojeniami. Robotnicy od świtu do nocy w wielkim pośpiechu pracowali w warsztatach okrętowych. Mężczyzna nie wiedział, po co to wszystko. Horacy wytłumaczył mu sytuację polityczną, w jakiej wówczas znajdowała się Dania. Ostatni monarcha, którego widmo dopiero co widzieli, stoczył wojnę z zazdroszczącym mu potęgi Fortynbrasem, władcą Norwegii. Dzielny syn króla Danii, Hamlet, zabił na polu walki Fortynbrasa, w wyniku czego państwo duńskie wzbogaciło się o kraje norweskie, co wynikało z ówczesnego prawa wojennego i zawartych wcześniej klauzul. Awanturniczy syn poległego króla Norwegii, zdołał zgromadzić armię najemników, za pomocą której siłą próbował odebrać Duńczykom ziemie pozyskane w wyniku porażki jego ojca. Z tego właśnie powodu w kraju zapanowała atmosfera wojny i zbrojenia. Horacy uważał, iż ukazanie się ducha króla może zwiastować jedynie grozę. Przypomniał, iż podobne zjawiska miały miejsce w Rzymie, gdy tuż przed śmiercią Juliusza Cezara:
„Otworzyły się groby i umarli
Błądzili jęcząc po ulicach Rzymu;
Widziane były różne dziwowiska:
Jako to gwiazdy z ogonem, deszcz krwawy,
Plamy na słońcu i owa wilgotna
Gwiazda rządząca państwami Neptuna,
Zmierzchła, jak gdyby na sąd ostateczny”.
Mężczyzna był przekonany, iż to samo będzie czekało Danię. Nagle powrócił Duch. Horacy zastąpił drogę upiorowi i rozkazał mu odezwać się:

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

Szybki test:

Hamlet nie zabił ojczyma ponieważ ten:
a) pokajał się
b) postanowił zrezygnować z korony
c) wystawił służbę
d) modlił się
Rozwiązanie

Poloniusz był:
a) dowódcą gwardii
b) szambelanem
c) marszałkiem
d) baronem
Rozwiązanie

Czaszka, którą odkopał grabarz należała do:
a) lokaja
b) szambelana
c) króla
d) błazna
Rozwiązanie

Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Problematyka „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w pigułce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
Życiorys Szekspira
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i śmierci w „Hamlecie”
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Hamleta”
„Hamlet” jako przykład tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i język „Hamleta”
Psychoanaliza „Hamleta”
Nawiązania do „Hamleta” w sztuce
Plan wydarzeń „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Ekranizacje „Hamleta”
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies