Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Nagle do komnaty weszła Królowa oznajmiając kolejne nieszczęście. Przyniosła tragiczną wiadomość, iż Ofelia utonęła. Dziewczyna wiła wianki nad potokiem i chcąc powiesić jeden z nich na gałązce wierzby płaczącej wpadła do wody. Ofelia unosiła się przez jakiś czas z nurtem, śpiewając ludowe piosenki, nieświadoma sytuacji, w której się znalazła. W końcu utonęła, nie próbując nawet się ratować. Zdruzgotany i rozwścieczony Laertes pożegnał się parą królewską i opuścił komnatę. Władca postanowił podążać za nim, ponieważ obawiał się, iż w młodzieńcze ponownie górę weźmie gniew, który dopiero co udało mu się poskromić.

AKT V

SCENA PIERWSZA

Akcja dramatu przenosi się na cmentarz. Dwóch grabarzy kopało właśnie grób dla Ofelii. Pierwszy z nich zastanawiał się, czy powinno się grzebać samobójców wedle chrześcijańskiego rytuału. Drugi odpowiedział, iż dziewczyna została „zakwalifikowana” do takiego pogrzebu i nic im do tego. Grabarze prowadzili ze sobą dysputę na temat śmierci przez utonięcie. Pierwszy z nich utrzymywał, że jeżeli dziewczyna nie byłaby córką szambelana, to nie zezwolono by na chrześcijański pochówek. Drugi zgodził się z nim, dodając, iż prości ludzie nie popełniają samobójstw, a po śmierci idą prosto do ojca Adama. Mężczyzna zadał koledze pytanie: „Co to za rzemieślnik, co trwalej buduje niż murarz, cieśla i majster okrętowy?”. Odpowiedzią na nie było: „Szubienicznik, bo jego budowla przetrzyma tysiąc lokatorów”.

Nieopodal ukazali się Hamlet i Horacy. Drugi z grabarzy udał się do szynku po coś do picia. Księcia i jego przyjaciela zdziwiło, że kopiący dół mężczyzna podśpiewuje sobie pod nosem, zupełnie jakby nie znał natury swojego zawodu. Bohaterowi nie podobało się również to, że grabarz nie szanował odkopanej przypadkowo czaszki z odpowiednim szacunkiem. Zamiast tego uderzył w nią łopatą, przez co odpadła od niej kość żuchwy. Śpiewający robotnik odkopał jeszcze jedną czaszkę i wyrzucił ją z dołu. Hamlet był oburzony tym zachowaniem. Uważał, że mogła ona należeć do jakiegoś zacnego adwokata lub właściciela ziemskiego i nie zasługiwała na takie bezczeszczenie. Książę podszedł do grabarza i zapytał do kogo będzie należał ten grób. Dowcipny robotnik po czasie wyjawił, że spocznie w nim ciało kobiety. Hamlet zapytał grabarza o to, jak długo pracował w zawodzie. Mężczyzna odparł, że od dnia, w którym poprzedni król pobił władcę Norwegii starego Fortynbrasa. Dodał, że było to tego samego dnia, gdy na świat przyszedł Hamlet, który w młodzieńczych latach zwariował i został wysłany do Anglii. Mężczyzna był zdania, iż pozbyto się księcia właśnie z powodu szaleństwa, a w wyspiarskim królestwie pełno jest podobnych mu wariatów, dlatego jeszcze jeden nie zrobi nikomu różnicy. Hamlet zmienił temat pytając o to, ile lat w ziemi spoczywa ludzkie ciało, zanim zgnije. Robotnik odparł, że około dziewięciu lat, wyjątkiem są grabarze, którzy mogą leżeć rok dłużej, ponieważ mieli wygarbowane skóry od rzemiosła. Grabarz wydobył z ziemi czaszkę zmarłego dwadzieścia trzy lata wcześniej królewskiego błazna Yoryka. Hamlet poprosił o nią i bacznie się jej przyglądał. Znał tego człowieka za życia i próbował sobie przypomnieć jego oblicze. Książę zapytał Horacego, czy jego zdaniem szkielet Aleksandra Wielkiego wyglądał podobnie do tego odsłoniętego przez grabarza. Gdy przyjaciel bohatera przytaknął, Hamlet zaczął ubolewać na ludzkim losem. Nawet najwybitniejsi tacy jak Aleksander Wielki czy potężny Cezar kończą w ziemi i jak każdy człowiek obracają się z czasem w proch. Zaskoczony książę dostrzegł, iż w ich kierunku zbliża się orszak żałobny, w którym z łatwością dostrzegł parę królewską.

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: