JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
„Maszli Å›wiadomość losów tego kraju,
Które, wprzód znając, można by odwrócić:
To, mów!”.
Z oddali dobiegÅ‚o ich pianie koguta. Marcellus ruszyÅ‚ na zjawÄ™ z halabardÄ…, lecz zanim dobiegÅ‚, upiór ponownie rozpÅ‚ynÄ…Å‚ siÄ™ w powietrzu. Bernardo zauważyÅ‚, iż Duch miaÅ‚ zamiar siÄ™ odezwać, lecz zamilkÅ‚, gdy kur zapiaÅ‚. Horacy wyjaÅ›niÅ‚, iż na dźwiÄ™k „trÄ™bacza zwiastujÄ…cego poranek”, czyli koguta, wszystkie duchy muszÄ… natychmiast opuÅ›cić ludzki Å›wiat. Marcellus dodaÅ‚, iż podobno w każdÄ… noc Bożego Narodzenia, te niezwykÅ‚e ptaki piejÄ… całą noc, przez co wszelkie zÅ‚o zmuszone jest do pozostania we Å›nie. Horacy dostrzegÅ‚ nadchodzÄ…cy wschód sÅ‚oÅ„ca i zaapelowaÅ‚ do wartowników, by udali siÄ™ do Hamleta i opowiedzieli mu o zajÅ›ciach, które miaÅ‚y miejsce tej nocy.
SCENA DRUGA
Akcja przenosi się do sali audiencjonalnej w zamku. Zasiadający na tronie Król przemawiał do Korneliusza i Woltymanda. Mężczyzna piastował rolę głowy państwa, ponieważ zaraz po śmierci króla, którą określał jako wielką stratę, ożenił się z wdową po nim:
„Dlatego – z zatrutÄ…,
Że tak powiemy, od smutku radością,
Z pogodą w jednym, a łzą w drugim oku,
Z bukietem w ręku, a jękiem na ustach,
Na równi ważąc wesele i boleść –
Połączyliśmy się małżeńskim węzłem
Z tą niegdyś siostrą naszą, a następnie
DziedziczkÄ… tego wojennego paÅ„stwa”.
Monarcha powierzyÅ‚ dwóm dworzanom pismo do prawowitego króla Norwegii, obÅ‚ożnie chorego brata pokonanego przez Hamleta wÅ‚adcy. Dokument donosiÅ‚ o poczynaniach Fortynbrasa, który nosiÅ‚ takie same imiÄ™ jak jego ojciec, na terenach duÅ„skich. MÅ‚odzieniec najwyraźniej uważaÅ‚, iż Å›mierć poprzedniego króla Danii byÅ‚a jednoznaczna z zaprzestaniem obowiÄ…zywania zapisów zawartych w klauzulach. MÅ‚ody Fortynbras dążyÅ‚ do odzyskania ziem utraconych przez swojego ojca. Król Danii zwracaÅ‚ siÄ™ z proÅ›bÄ… do monarchy norweskiego, by ten zapanowaÅ‚ nad swoim „synowcem”.
Mężczyzna nakazaÅ‚ dodatkowo Korneliuszowi i Woltymandowi pozdrowić ciężko chorego wÅ‚adcÄ™ i jak najszybciej wracać. Gdy dworzanie wyszli Król bardzo uprzejmie zwróciÅ‚ siÄ™ do Leartesa, syna Poloniusza, szambelana, ponieważ wiedziaÅ‚, iż ten pragnÄ…Å‚ zadać mu pytanie. MÅ‚odzieniec poprosiÅ‚ monarchÄ™ o pozwolenie na powrót do Francji, skÄ…d pochodziÅ‚. TÅ‚umaczyÅ‚ i z wielkÄ… przyjemnoÅ›ciÄ… przybyÅ‚ na koronacjÄ™, a ponieważ byÅ‚o już po ceremonii to pragnÄ…Å‚ wyjechać. Poloniusz dodaÅ‚, iż jego syn nalegaÅ‚ tak bardzo, że nie pozostaÅ‚o mu nic innego jak zgodzić siÄ™ na powrót mÅ‚odzieÅ„ca do Francji, o to samo prosiÅ‚ Króla. Monarcha Å‚askawie zezwoliÅ‚ Leartesowi opuÅ›cić DaniÄ™. NastÄ™pnie zwróciÅ‚ siÄ™ do swojego pasierba: „Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina Marlêga„Maszli Å›wiadomość losów tego kraju,
Które, wprzód znając, można by odwrócić:
To, mów!”.
Z oddali dobiegÅ‚o ich pianie koguta. Marcellus ruszyÅ‚ na zjawÄ™ z halabardÄ…, lecz zanim dobiegÅ‚, upiór ponownie rozpÅ‚ynÄ…Å‚ siÄ™ w powietrzu. Bernardo zauważyÅ‚, iż Duch miaÅ‚ zamiar siÄ™ odezwać, lecz zamilkÅ‚, gdy kur zapiaÅ‚. Horacy wyjaÅ›niÅ‚, iż na dźwiÄ™k „trÄ™bacza zwiastujÄ…cego poranek”, czyli koguta, wszystkie duchy muszÄ… natychmiast opuÅ›cić ludzki Å›wiat. Marcellus dodaÅ‚, iż podobno w każdÄ… noc Bożego Narodzenia, te niezwykÅ‚e ptaki piejÄ… całą noc, przez co wszelkie zÅ‚o zmuszone jest do pozostania we Å›nie. Horacy dostrzegÅ‚ nadchodzÄ…cy wschód sÅ‚oÅ„ca i zaapelowaÅ‚ do wartowników, by udali siÄ™ do Hamleta i opowiedzieli mu o zajÅ›ciach, które miaÅ‚y miejsce tej nocy.
SCENA DRUGA
Akcja przenosi się do sali audiencjonalnej w zamku. Zasiadający na tronie Król przemawiał do Korneliusza i Woltymanda. Mężczyzna piastował rolę głowy państwa, ponieważ zaraz po śmierci króla, którą określał jako wielką stratę, ożenił się z wdową po nim:
„Dlatego – z zatrutÄ…,
Że tak powiemy, od smutku radością,
Z pogodą w jednym, a łzą w drugim oku,
Z bukietem w ręku, a jękiem na ustach,
Na równi ważąc wesele i boleść –
Połączyliśmy się małżeńskim węzłem
Z tą niegdyś siostrą naszą, a następnie
DziedziczkÄ… tego wojennego paÅ„stwa”.
Monarcha powierzyÅ‚ dwóm dworzanom pismo do prawowitego króla Norwegii, obÅ‚ożnie chorego brata pokonanego przez Hamleta wÅ‚adcy. Dokument donosiÅ‚ o poczynaniach Fortynbrasa, który nosiÅ‚ takie same imiÄ™ jak jego ojciec, na terenach duÅ„skich. MÅ‚odzieniec najwyraźniej uważaÅ‚, iż Å›mierć poprzedniego króla Danii byÅ‚a jednoznaczna z zaprzestaniem obowiÄ…zywania zapisów zawartych w klauzulach. MÅ‚ody Fortynbras dążyÅ‚ do odzyskania ziem utraconych przez swojego ojca. Król Danii zwracaÅ‚ siÄ™ z proÅ›bÄ… do monarchy norweskiego, by ten zapanowaÅ‚ nad swoim „synowcem”.
„Do ciebie siÄ™ teraz
Zwracam, kochany synowcze Hamlecie,
Synu mój”.
Młodzieniec na stronie skwitował to wezwanie:
„TrochÄ™ wiÄ™cej niż synowcze,
A mniej niż synu”.
Król wraz z KrólowÄ…, matkÄ… tytuÅ‚owego bohatera, apelowali do niego, by zaprzestaÅ‚ żaÅ‚ować swojego ojca i „wypogodzonym okiem” spojrzaÅ‚ na DaniÄ™. Hamlet odparÅ‚, iż jego uczucia ciężko nazwać zwyczajnym smutkiem, ponieważ odczuwaÅ‚ coÅ› znacznie głębszego, czego nie potrafiÅ‚ nazwać. Król przekonywaÅ‚ pasierba, iż również jego ojciec kiedyÅ› opÅ‚akiwaÅ‚ Å›mierć swojego ojca, bowiem wÅ‚aÅ›nie taka powinna być kolej rzeczy. JednoczeÅ›nie twierdziÅ‚, iż mężczyźnie nie przystoi być w wiecznej żaÅ‚obie, ponieważ „Jest to niemÄ™skie okazywać serce”. ApelowaÅ‚ do pasierba, by pogodziÅ‚ siÄ™ z losem i zaakceptowaÅ‚ go jako swojego ojczyma. Król wraz z małżonkÄ… nie godzili siÄ™ na powrót Hamleta na Uniwersytet w Wittenberdze, gdzie pobieraÅ‚ nauki. Razem zwrócili siÄ™ do niego, aby zgodziÅ‚ siÄ™ pozostać w Danii. TytuÅ‚owy bohater nie mógÅ‚ odmówić matce. Tylko z powodu jej proÅ›by postanowiÅ‚ nie wyjeżdżać do Saksonii i pozostać w rodzinnym dworze. Wiadomość ta uradowaÅ‚a Króla, który nakazaÅ‚ wszystkim podwÅ‚adnym Å›wiÄ™towanie decyzji swojego nastÄ™pcy. Monarcha wraz z małżonkÄ… opuÅ›cili komnatÄ™, pozostawiajÄ…c w niej samego Hamleta. TytuÅ‚owy bohater rozpaczaÅ‚ nad Å›mierciÄ… ojca. Nie mógÅ‚ zrozumieć, dlaczego tak wielki czÅ‚owiek targnÄ…Å‚ siÄ™ na wÅ‚asne życie. MÅ‚odzieniec byÅ‚ peÅ‚en obrzydzenia dla swojego ojczyma, który wedÅ‚ug niego wyglÄ…daÅ‚ niczym „satyr” w porównaniu ze swoim poprzednikiem, którego bohater nazwaÅ‚ Hyperionem, czyli ucieleÅ›nieniem piÄ™kna. DziwiÅ‚ siÄ™ swojej matce, iż już w miesiÄ…c po Å›mierci męża dopuÅ›ciÅ‚a do siebie innego mężczyznÄ™, przez co wydawaÅ‚o mu siÄ™, iż Królowa nie byÅ‚a pogrążona w żaÅ‚obie. Hamlet podejrzewaÅ‚ spisek swojego stryja, obecnego króla i swojej matki. PróbowaÅ‚ odegnać od siebie tÄ™ strasznÄ… myÅ›l, lecz byÅ‚a ona silniejsza od niego:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
Szybki test:
Hamlet nie wrócił na studia ulegając prośbom:a) Horacego
b) ojczyma
c) Ofelii
d) matki
RozwiÄ…zanie
Lamond to światowej sławny francuski:
a) lekarz
b) rycerz
c) aktor
d) myśliciel
RozwiÄ…zanie
Zaciągi Fortynbrasa miły być rzekomo wymierzone przeciw:
a) Polakom
b) Niemcom
c) Rusinom
d) Szwedom
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies