Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

„Tak to śpiąc, ręką brata pozbawiony
Zostałem życia, berła i małżonki”.
Upiór apelował do Hamleta, by w swojej zemście skoncentrował się jedynie na stryju, pozostawiając matkę przy życiu. Duch chciał, aby kobietę do końca jej dni dręczyło sumienie. Przelatujący świetlik uzmysłowił widmu, że jego czas już się skończył i musi powracać w zaświaty. Duch pożegnał się z synem, poprosił o pamięć i zniknął. Hamlet krzyczał w głos, iż prędzej umrze niż zapomni o swoim ojcu i jego słowach. Poprzysiągł matce i stryjowi srogą zemstę. Postanowił zapisać sobie dokładnie słowa ducha ojca i tak też zrobił.

Horacy z Marcellusem dogonili Hamleta i troską wypytywali o spotkanie z upiorem. Książę obawiał się, że mężczyźni nie dotrzymają tajemnicy i rozpowiedzą o jego rozmowie z duchem ojca. Nawet, gdy poprzysięgli milczenie nie wyjawił im niczego. Przeprosił i wyjawił jedynie, że był to dobry duch. Zalecił przyjaciołom, by nikomu nie mówili o tym, co zaszło tej nocy. Mężczyźni przysięgli na swój honor, iż pozostanie to ich tajemnicą. Hamlet nalegał, by złożyli przysięgę na jego miecz, wtedy rozległ się spod ziemi głos ducha, który rozkazywał Horacemu i Marcellusowi, by to uczynili. Hamlet chciał, aby mężczyźni przysięgli, że gdy on będzie zachowywał się w dziwny, a nawet „dziki” sposób, oni nie otworzą ust nie zdradzą nikomu o jego spotkaniu z duchem ojca. Ponownie spod ziemi padł rozkaz upiora: „Przysiążcie!”. Hamlet próbował uspokoić rozgniewanego ducha, a swoim przyjaciołom obiecał, iż w podzięce za złożenie przysięgi będą cieszyli się u niego specjalnymi względami. Gdy to uczynili książę nakazał:
„Teraz rozejdźmy się. – Świat wyszedł z formy
I mnież; to trzeba wracać go do normy!”

AKT II

SCENA PIERWSZA

Od wydarzeń opisanych w akcie pierwszym upłynęło około dwóch miesięcy.

W pokoju Poloniusza pojawił się Rajnold, jego sługa, który szykował się do wyjazdu do Paryża. Szambelan wręczył swojemu podwładnemu list i pieniądze dla Laertesa. Nakazał, by mężczyzna przed spotkaniem się z jego synem, najpierw rozeznał się, jak ten sprawuje się w stolicy Francji. Poloniusz sugerował, żeby Rajnold dowiedział się wszystkiego o Duńczykach mieszkających w Paryżu i wypytał ich o Laertesa. Szambelan pozwolił nawet lekko oczernić swojego syna, aby skłonić rozmówców do reakcji, dzięki temu powiedzą oni o nim najszczerszą prawdę. Zezwolił jedynie na przypisanie Laertesowi niewinnych młodzieńczych wybryków, takich jak hazard, kłótliwość, przeklinanie, pijaństwo. Rajnold miał nadzieję, że nie będzie musiał uciekać się do takich podstępów, ponieważ przysporzenie Laertesowi złej sławy było ostatnią rzeczą, jakiej by pragnął. Zanim sługa opuścił komnatę szambelan nakazał mu jeszcze osobiste śledzenie syna i dopilnowanie by ten sumiennie szkolił się w muzyce.

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: