„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe - strona 6
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

SCENA DRUGA

W sali królewskiej wÅ‚adca Danii witaÅ‚ wezwanych do siebie dworzan, Rozenkranca i Gildensterna. Ich rozmowa dotyczyÅ‚a Hamleta, a dokÅ‚adniej jego „przeistoczenia”. Monarcha apelowaÅ‚ do mężczyzn, którzy byli rówieÅ›nikami jego pasierba i wychowali siÄ™ wraz z ksiÄ™ciem, aby zechcieli pozostać na zamku w celu zapewnienia Hamletowi towarzystwa i pocieszenia, ponieważ wciąż nie pogodziÅ‚ siÄ™ on z tragicznÄ… i nagÅ‚Ä… Å›mierciÄ… ojca. Królowa doÅ‚Ä…czyÅ‚a siÄ™ do proÅ›by męża, wspominajÄ…c, iż jej syn nigdy nie miaÅ‚ lepszych przyjaciół, aniżeli ci dwaj dworzanie. Zarówno Rozenkranc, jak i Gidenstern uznali, iż proÅ›bÄ™ pary królewskiej bÄ™dÄ… traktowali jak rozkaz. Matka Hamleta nakazaÅ‚a jednemu z dworzan, aby zaprowadziÅ‚ dwójkÄ™ przyjaciół do komnaty ksiÄ™cia.

Do komnaty wszedł Poloniusz i oznajmił, że właśnie powrócili posłowie z Norwegii. Szambelan miał dla króla jeszcze jedną dobrą nowinę: oznajmił, iż powód szaleństwa Hamleta nie stanowił już zagadki. Mężczyzna jednak nalegał, aby monarcha najpierw wysłuchał słów posłów. Król zgodził się na to i wysłał Poloniusza, aby przyprowadził Korneliusza i Woltymanda. Królowa zwróciła się do męża, iż nie wyobraża sobie, aby coś innego niż śmierć ojca było przyczyną szaleństwa jej syna.

Wkrótce przed parą monarszą zjawili się posłowie w asyście Poloniusza. Woltymand wystąpił naprzód i oznajmił władcy, iż król Norwegii przesyłał mu pozdrowienia i obiecał:
„Wstrzymać zaciÄ…gi swojego synowca,
Które mu zdały się być wymierzone
Przeciw Polakom, które jednak, bliżej
Poznawszy, znalazł zwróconymi przeciw
Waszej królewskiej moÅ›ci”.

Podobno rozgniewany władca norweski rozkazał Fortynbrasowi zaprzestanie plądrowania ziem duńskich i uzyskał jego obietnicę, iż nigdy się to nie powtórzy. Król zezwolił pasierbowi wykorzystać zgromadzoną armię do walki z Polakami. Monarcha zwrócił się do posłów z prośbą o przekazanie ich zwierzchnikowi zapytania, czy wojska Fortynbrasa mogą przemaszerować przez tereny należące do Danii w drodze do Polski. Woltymand wręczył Królowi list, w którym ta prośba była dokładnie zapisana przez władcę Norwegii. Monarcha postanowił odpowiedzieć na to pismo później, podziękował posłom za solidnie wykonaną pracę i zaprosił ich na wieczorną ucztę.
Gdy mężczyźni opuścili komnatę głos zabrał Poloniusz. Szambelan zwrócił się do pary królewskiej:
„ChcÄ™ być treÅ›ciwym. Cny wasz syn oszalaÅ‚,
Oszalał, mówię; ściśle bowiem biorąc,
Szaleństwo czymże jest, jeśli nie stanem
CzÅ‚owieka szalonego?”.

Królowa poprosiÅ‚a o wiÄ™cej konkretów, a mniej „frazesów”. Poloniusz przedstawiÅ‚ monarchom list, który wrÄ™czyÅ‚a mu córka. Szambelan odczytywaÅ‚ pismo na gÅ‚os. Korespondencja rozpoczynaÅ‚a siÄ™ sÅ‚owami: „Do niebiaÅ„skiego bóstwa mojej duszy, tysiÄ…cem wdziÄ™ków okraszonej Ofelii”. Dalej byÅ‚ ckliwy i niskich lotów wiersz miÅ‚osny, a po nim nakreÅ›lone zostaÅ‚o zapewnienie: „O najmilsza Ofelio, nie biegÅ‚ym w rymowaniu; nie umiem skandować westchnieÅ„ moich, ale że ciÄ™ bardzo, a bardzo kocham, temu wierz”. U doÅ‚u listu widniaÅ‚ podpis: „Twój na zawsze, dopóki ta machina pozostanie jego wÅ‚asnoÅ›ciÄ…, Hamlet”. Król z wielkim zaciekawieniem zapytaÅ‚, jak Ofelia zareagowaÅ‚a na zaloty jego pasierba. Poloniusz z ubolewaniem oparÅ‚, iż zawsze chciaÅ‚ postÄ™pować sÅ‚usznie i przekonaÅ‚ córkÄ™, iż Hamlet nie byÅ‚ szczerze niÄ… zainteresowany oraz nakazaÅ‚ jej, by pozostawaÅ‚a wobec niego powÅ›ciÄ…gliwa. Książę zawiedziony obojÄ™tnoÅ›ciÄ… Ofelii musiaÅ‚ popaść w smutek, który przerodziÅ‚ siÄ™ najpierw w bezsenność, nastÄ™pnie wstrÄ™t do jedzenia, niemoc, gorÄ…czkÄ™ i stopniowo w szaleÅ„stwo. Para królewska uznaÅ‚a taki scenariusz za prawdopodobny. Szambelan zapewniaÅ‚ ich, że po raz pierwszy w życiu smuciÅ‚o go, iż ktoÅ› tak sumiennie wykonywaÅ‚ jego zalecenia. ObiecaÅ‚, iż uczyni wszystko, co w jego mocy, aby naprawić stosunki miÄ™dzy Hamletem a OfeliÄ…. Królowa nie bardzo wiedziaÅ‚a, jak Poloniusz chciaÅ‚ tego dokonać. Mężczyzna wyjawiÅ‚ jej swój plan. ZamierzaÅ‚ doprowadzić do spotkania miÄ™dzy mÅ‚odzieÅ„cami i z ukrycia, wraz z parÄ… królewskÄ…, obserwować ich reakcjÄ™. DodaÅ‚, iż jeÅ›li Hamlet nie zareaguje na widok Ofelii jak zakochany czÅ‚owiek, bÄ™dzie to Å›wiadczyÅ‚o o jego szaleÅ„stwie. Wtedy on zrzeknie siÄ™ swojego stanowiska zostanie „prostym chÅ‚opem albo klechÄ…”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20  

Szybki test:

Horacy podejrzewaÅ‚, iż widmo byÅ‚o „prognostykiem” nadchodzÄ…cych na DaniÄ™:
a) łask i szczęśliwości
b) czarnych chmur
c) nieszczęść i zawirowań
d) klęsk żywiołowych
RozwiÄ…zanie

Hamlet nie zabił ojczyma ponieważ ten:
a) wystawił służbę
b) modlił się
c) postanowił zrezygnować z korony
d) pokajał się
RozwiÄ…zanie

Klaudiusz postanowił zapobiec wiszącemu w powietrzu nieszczęściu i wysłać Hamleta pod pretekstem odebrania należnego Danii haraczu do:
a) Szkocji
b) Francji
c) Norwegii
d) Anglii
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Życiorys Szekspira
Problematyka „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w piguÅ‚ce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
„Hamlet” jako przykÅ‚ad tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i jÄ™zyk „Hamleta”
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i Å›mierci w „Hamlecie”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Hamleta”
Plan wydarzeÅ„ „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Psychoanaliza „Hamleta”
NawiÄ…zania do „Hamleta” w sztuce
Ekranizacje „Hamleta”
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies