JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
Do komnaty wszedÅ‚ szambelan, który niósÅ‚ dobre i wesoÅ‚e nowiny. Hamlet zwróciÅ‚ uwagÄ™ swoim przyjacioÅ‚om, by przyjrzeli siÄ™ Poloniuszowi, który wedÅ‚ug niego byÅ‚ wielkim dzieckiem, które nie wyrosÅ‚o jeszcze z „pieluch”. Rozenkranc odparÅ‚, że ludzie na starość dziecinniejÄ…. Szambelan ogÅ‚osiÅ‚ przybycie wyÅ›mienitej trupy aktorskiej. Hamlet przyrównaÅ‚ Poloniusza do sÄ™dziego Jefte, postaci ze Starego Testamentu. Książę wyjaÅ›niÅ‚, iż mężczyzna ten posiadaÅ‚ piÄ™knÄ… córkÄ™, którÄ… nad życie miÅ‚owaÅ‚. Nie powiedziaÅ‚ jednak, że byÅ‚ zmuszony jÄ… zabić, ponieważ obiecaÅ‚ Bogu zabicie pierwszej napotkanej osoby, która stanie mu na drodze po powrocie do ojczyzny. Poloniusz, nie znajÄ…c tej historii, zgodziÅ‚ siÄ™ być nazywany Jefte. Hamlet powitaÅ‚ grupÄ™ aktorów niczym swoich najbliższych i dÅ‚ugo oczekiwanych przyjaciół. Trupa skÅ‚adaÅ‚a siÄ™ wyÅ‚Ä…cznie z mężczyzn, ponieważ kobiety nie miaÅ‚y prawa wykonywać tego zawodu. Książę poprosiÅ‚ artystów o zaprezentowanie próbki ich umiejÄ™tnoÅ›ci. Gdy jeden z aktorów zapytaÅ‚, co majÄ… zagrać Hamlet popisaÅ‚ siÄ™ swoimi zdolnoÅ›ciami teatralnymi. PrzypomniaÅ‚ sobie widzianÄ… w stoÅ‚ecznym teatrze sztukÄ™, która wydawaÅ‚a mu siÄ™ znakomita, ale nie spotkaÅ‚a siÄ™ z uznaniem publicznoÅ›ci. Najbardziej podobaÅ‚a mu siÄ™ scena, w której Eneasz opowiadaÅ‚ Dydonie o Å›mierci Priama. Hamlet zaczÄ…Å‚ z pamiÄ™ci deklamować tekst Eneidy, opowiadajÄ…cy o krwawych wydarzeniach wojny trojaÅ„skiej i planowanym przez Pirrusa mordzie na królu Priamie. Hamlet poprosiÅ‚ aktora o podjÄ™cie rozpoczÄ™tego przez niego fragmentu. Poloniusz wyraziÅ‚ swój zachwyt nad umiejÄ™tnoÅ›ciami deklamacyjnymi ksiÄ™cia. Artysta kontynuowaÅ‚, bardzo pÅ‚ynnie recytujÄ…c EneidÄ™. OpowiadaÅ‚ o skradajÄ…cym siÄ™ do sypialni króla Pirrusie. Gdy już tam wszedÅ‚ bez trudu powaliÅ‚ starego monarchÄ™ na ziemiÄ™ i zamierzaÅ‚ zadać mu Å›miertelny cios mieczem. Poloniusz przerwaÅ‚ aktorowi twierdzÄ…c, że sztuka jest zbyt dÅ‚uga. Hamlet poprosiÅ‚ artystÄ™, by nie przejmowaÅ‚ siÄ™ sÅ‚owami szambelana, dla którego najwyższÄ… sztukÄ… byÅ‚y jaseÅ‚ka. Książę poleciÅ‚ aktorowi, aby opowiedziaÅ‚ teraz o „nieszczÄ™snej królowej”, Hekubie, żonie Priama. Przerażona kobieta natknęła siÄ™ na Pirrusa, który klÄ™czÄ…c nad jej mężem krwawo siÄ™ z nim rozprawiaÅ‚. Hamlet uznaÅ‚, że na razie wystarczy próbek umiejÄ™tnoÅ›ci aktora. PoleciÅ‚ Poloniuszowi, aby zadbaÅ‚ o artystów najlepiej jak potrafi, ponieważ byli oni „żywÄ… kronikÄ… czasu”. Zanim aktorzy odeszli za szambelanem książę zapytaÅ‚ jednego z aktorów, czy majÄ… w swoim repertuarze Zabójstwo Gonzagi. Artysta odparÅ‚, że zagranie tej sztuki nie bÄ™dzie stanowiÅ‚o dla nich problemu. Hamlet poprosiÅ‚ wiÄ™c by to wÅ‚aÅ›nie ten spektakl trupa zagraÅ‚a, gdy bÄ™dzie gotowa i zapytaÅ‚, czy mógÅ‚by dopisać do roli aktora okoÅ‚o piÄ™tnastu wierszy dodatkowego tekstu. Mężczyzna zgodziÅ‚ siÄ™ na tÄ™ proÅ›bÄ™. Książę poprosiÅ‚ Rozenkranca i Gildensterna by pozostawili go samego w komnacie.
Hamlet zwracajÄ…c siÄ™ sam do siebie wyraziÅ‚ swój podziw dla kunsztu aktora, który potrafiÅ‚ nawet popÅ‚akać siÄ™ nad losem Hekuby. ByÅ‚ przekonany, że gdyby artysta doÅ›wiadczyÅ‚ tego, co on to:„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Autor: Karolina MarlêgaDo komnaty wszedÅ‚ szambelan, który niósÅ‚ dobre i wesoÅ‚e nowiny. Hamlet zwróciÅ‚ uwagÄ™ swoim przyjacioÅ‚om, by przyjrzeli siÄ™ Poloniuszowi, który wedÅ‚ug niego byÅ‚ wielkim dzieckiem, które nie wyrosÅ‚o jeszcze z „pieluch”. Rozenkranc odparÅ‚, że ludzie na starość dziecinniejÄ…. Szambelan ogÅ‚osiÅ‚ przybycie wyÅ›mienitej trupy aktorskiej. Hamlet przyrównaÅ‚ Poloniusza do sÄ™dziego Jefte, postaci ze Starego Testamentu. Książę wyjaÅ›niÅ‚, iż mężczyzna ten posiadaÅ‚ piÄ™knÄ… córkÄ™, którÄ… nad życie miÅ‚owaÅ‚. Nie powiedziaÅ‚ jednak, że byÅ‚ zmuszony jÄ… zabić, ponieważ obiecaÅ‚ Bogu zabicie pierwszej napotkanej osoby, która stanie mu na drodze po powrocie do ojczyzny. Poloniusz, nie znajÄ…c tej historii, zgodziÅ‚ siÄ™ być nazywany Jefte. Hamlet powitaÅ‚ grupÄ™ aktorów niczym swoich najbliższych i dÅ‚ugo oczekiwanych przyjaciół. Trupa skÅ‚adaÅ‚a siÄ™ wyÅ‚Ä…cznie z mężczyzn, ponieważ kobiety nie miaÅ‚y prawa wykonywać tego zawodu. Książę poprosiÅ‚ artystów o zaprezentowanie próbki ich umiejÄ™tnoÅ›ci. Gdy jeden z aktorów zapytaÅ‚, co majÄ… zagrać Hamlet popisaÅ‚ siÄ™ swoimi zdolnoÅ›ciami teatralnymi. PrzypomniaÅ‚ sobie widzianÄ… w stoÅ‚ecznym teatrze sztukÄ™, która wydawaÅ‚a mu siÄ™ znakomita, ale nie spotkaÅ‚a siÄ™ z uznaniem publicznoÅ›ci. Najbardziej podobaÅ‚a mu siÄ™ scena, w której Eneasz opowiadaÅ‚ Dydonie o Å›mierci Priama. Hamlet zaczÄ…Å‚ z pamiÄ™ci deklamować tekst Eneidy, opowiadajÄ…cy o krwawych wydarzeniach wojny trojaÅ„skiej i planowanym przez Pirrusa mordzie na królu Priamie. Hamlet poprosiÅ‚ aktora o podjÄ™cie rozpoczÄ™tego przez niego fragmentu. Poloniusz wyraziÅ‚ swój zachwyt nad umiejÄ™tnoÅ›ciami deklamacyjnymi ksiÄ™cia. Artysta kontynuowaÅ‚, bardzo pÅ‚ynnie recytujÄ…c EneidÄ™. OpowiadaÅ‚ o skradajÄ…cym siÄ™ do sypialni króla Pirrusie. Gdy już tam wszedÅ‚ bez trudu powaliÅ‚ starego monarchÄ™ na ziemiÄ™ i zamierzaÅ‚ zadać mu Å›miertelny cios mieczem. Poloniusz przerwaÅ‚ aktorowi twierdzÄ…c, że sztuka jest zbyt dÅ‚uga. Hamlet poprosiÅ‚ artystÄ™, by nie przejmowaÅ‚ siÄ™ sÅ‚owami szambelana, dla którego najwyższÄ… sztukÄ… byÅ‚y jaseÅ‚ka. Książę poleciÅ‚ aktorowi, aby opowiedziaÅ‚ teraz o „nieszczÄ™snej królowej”, Hekubie, żonie Priama. Przerażona kobieta natknęła siÄ™ na Pirrusa, który klÄ™czÄ…c nad jej mężem krwawo siÄ™ z nim rozprawiaÅ‚. Hamlet uznaÅ‚, że na razie wystarczy próbek umiejÄ™tnoÅ›ci aktora. PoleciÅ‚ Poloniuszowi, aby zadbaÅ‚ o artystów najlepiej jak potrafi, ponieważ byli oni „żywÄ… kronikÄ… czasu”. Zanim aktorzy odeszli za szambelanem książę zapytaÅ‚ jednego z aktorów, czy majÄ… w swoim repertuarze Zabójstwo Gonzagi. Artysta odparÅ‚, że zagranie tej sztuki nie bÄ™dzie stanowiÅ‚o dla nich problemu. Hamlet poprosiÅ‚ wiÄ™c by to wÅ‚aÅ›nie ten spektakl trupa zagraÅ‚a, gdy bÄ™dzie gotowa i zapytaÅ‚, czy mógÅ‚by dopisać do roli aktora okoÅ‚o piÄ™tnastu wierszy dodatkowego tekstu. Mężczyzna zgodziÅ‚ siÄ™ na tÄ™ proÅ›bÄ™. Książę poprosiÅ‚ Rozenkranca i Gildensterna by pozostawili go samego w komnacie.
„ZalaÅ‚by Å‚zami caÅ‚Ä… scenÄ™, rozdarÅ‚
Uszy słuchaczów rażącymi słowy,
W występnych rozpacz wzbudził, dreszcz w niewinnych
Zmieszał prostaczków i sparaliżował
Ich wzrok pospoÅ‚u ze sÅ‚uchem”.
NazywaÅ‚ siebie „gamoniem”, który nie potrafiÅ‚ pomÅ›cić Å›mierci swojego ojca. ZastanawiaÅ‚ siÄ™, czy znalazÅ‚by siÄ™ ktoÅ›, kto potrafiÅ‚by napluć mu w twarz i zarzucić tchórzostwo. UważaÅ‚, że zasÅ‚ugiwaÅ‚by na takie potraktowanie. UbolewaÅ‚ nad sobÄ…:
„MuszÄ™ mieć chyba wnÄ™trznoÅ›ci goÅ‚Ä™bia
I brak zupełny żółci, nadającej
Gorycz poczucia krzywdy (…)”
ByÅ‚ przekonany, iż miaÅ‚ Å›wiÄ™ty obowiÄ…zek pomÅ›cić Å›mierć ojca, a zamiast tego traciÅ‚ czas na wymyÅ›lanie obelg pod adresem stryja, niczym „karczemna dziewka”. WpadÅ‚ na pomysÅ‚, że dopilnuje, aby aktorzy odegrali przed królem scenÄ™ Å‚udzÄ…co przypominajÄ…cÄ… mord, jakiego dopuÅ›ciÅ‚ siÄ™ on na bracie. Hamlet miaÅ‚ nadziejÄ™, że pod tak silnym wrażeniem stryj wyzna swojÄ… zbrodniÄ™. ChciaÅ‚ w ten sposób sprawdzić, czy sÅ‚owa ducha byÅ‚y prawdziwe. ZaczynaÅ‚ podejrzewać, iż to nie ojciec, a szatan objawiÅ‚ siÄ™ mu pamiÄ™tnej nocy i namawiaÅ‚ go do zbrodni. Książę postanowiÅ‚:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
Szybki test:
Przyniesione przez Ofelię fiołki oznaczały:a) żal
b) pamięć
c) wierność
d) zdradÄ™
RozwiÄ…zanie
Duch ojca na miejsce spotkania z Hamletem wskazywał:
a) kotlinÄ™ nieopodal zamku
b) szczyt wzgórza
c) gęstą leśną głuszę
d) wysokie urwisko
RozwiÄ…zanie
Poloniusz był:
a) dowódcą gwardii
b) szambelanem
c) baronem
d) marszałkiem
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies