Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem” - strona 2
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Hamlet

Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”

Autor: Karolina Marlêga

Chwilę później Hamlet zaczął cytować z pamięci fragment Eneidy Wergiliusza. Zaangażowanie, z jakim opowiadał o teatrze świadczyło o jego wielkiej miłości do sztuki. Podczas spektaklu wystawianego na zamku popisywał się przed Ofelią i matką swoją wiedzą na temat Zabójstwa Gonzagi.

Stosunek księcia do ojca, stryja i matki był skrajnie różny. Król Hamleta był dla syna wzorem do naśladowania, ucieleśnieniem wszelkich cnót. W rozmowie z matką tytułowy bohater wychwalał wizerunek ojca:

„CzoÅ‚o Jowisza, Hyperiona wÅ‚osy;
Wzrok Marsa, groźny i rozkazujący;
Postawa godna Merkurego, kiedy
Na niebotyczny szczyt góry zstępuje.
Wszystko tu tak jest pełne, tak skończone,
Jakby dla dania pierwowzoru męża
Każdy bóg swoją pieczęć był przyłożył
Na tym czÅ‚owieku: to byÅ‚ twój małżonek”.


Widzimy, że młodzieniec uważał zmarłego króla za półboga. Tęsknił za ojcem i nie mógł pogodzić się z tym, iż Gertruda tak szybko pogodziła się z jego odejściem i znalazła ukojenie w ramionach Klaudiusza.

Stryj budziÅ‚ w Hamlecie tylko jedne uczucie – wstrÄ™t. NienawidziÅ‚ go za to, iż zajÄ…Å‚ miejsce po swoim bracie u boku królowej. Jego stosunek do Klaudiusza dodatkowo siÄ™ pogorszyÅ‚, gdy dowiedziaÅ‚ siÄ™ od Ducha, iż stryj uciekÅ‚ siÄ™ do bratobójstwa, aby zdobyć tron i matkÄ™ ksiÄ™cia. W rozmowie z matkÄ… tak wyraziÅ‚ siÄ™ o królu:

„Zbój i podlec;
Nikczemnik niewart setnej części setki
Twego pierwszego męża; rzezimieszek,
Który z wystawy ściągnął drogi diadem
I w kieszeÅ„ schowaÅ‚...”.


Jednak nienawiść bohatera do stryja i chęć zemsty długo nie znajdowały swojego ujścia. Hamlet nie potrafił po prostu zamordować Klaudiusza, co świadczyło o jego wrażliwości i delikatności. Wielokrotnie miał okazję pomścić ojca, ale nie potrafił zdecydować się na ten ostateczny krok. Usprawiedliwiał się na przykład, iż zabicie wuja podczas modlitwy zagwarantuje mu zbawienie, a on pragnął dla niego piekła. Dopiero w obliczu własnej śmierci Hamlet zdecydował się na spełnienie obietnicy danej Duchowi i pchnął Klaudiusza floretem, zabijając go.
Najwięcej kontrowersji do dziś budzi stosunek tytułowego bohatera do matki. Często wspomina się w tym miejscu o kompleksie Edypa. Bohater niewątpliwie kochał Gertrudę, ale zakazując jej kontaktów płciowych z Klaudiuszem, naraził się czytelnikowi na niezrozumienie i posądzenie o zazdrość. Młodzieniec był przede wszystkim głęboko zawiedziony faktem kobieta tak szybko po śmierci męża poślubiła swojego niedawnego szwagra. Hamlet był zniesmaczony tym, że między pogrzebem jego ojca a ślubem matki upłynął zaledwie miesiąc:

„Boże mój! zwierzÄ™, bezrozumne zwierzÄ™
DÅ‚użej by czuÅ‚o żal – zostaje żonÄ…
Mojego stryja, brata mego ojca,
Lecz który tak jest do brata podobny
Jak ja do Herkulesa.10 W jeden miesiÄ…c,
Nim jeszcze słony osad łez nieszczerych
Z zaczerwienionych powiek jej ustąpił,
Została żoną innego! Tak prędko,
Tak lekko, skoczyć w kazirodne Å‚oże!”.


Przez to nabrał podejrzeń i posądził kobietę o spiskowanie wraz z Klaudiuszem i wspólne zaplanowanie morderstwa poprzedniego króla, jego ojca. Poprzez ten wielki zawód, jaki sprawiła mu matka, Hamlet nabrał uprzedzeń do wszystkich kobiet:

„SÅ‚aboÅ›ci, nazwisko
Twoje: kobieta”.


OdczuÅ‚a to najbardziej Ofelia, którÄ… niegdyÅ› adorowaÅ‚ i zapewniaÅ‚ o swojej wielkiej miÅ‚oÅ›ci do niej. Podczas rozmowy z dziewczynÄ… Hamlet daÅ‚ upust swojego wstrÄ™tu do kobiet, który odczuwaÅ‚ od pewnego czasu: „(…) jeżeli koniecznie potrzebować bÄ™dziesz wyjść za mąż, to wyjdź za gÅ‚upca, bo rozsÄ…dni ludzie wiedzÄ… bardzo dobrze, jakie z nich czynicie potwory. Idź czym prÄ™dzej do klasztoru. Adieu (…) SÅ‚yszaÅ‚em też o malowaniu siÄ™ waszym: nie dość wam jednej twarzy otrzymanej od Boga, dorabiacie sobie drugÄ…; sztafirujecie siÄ™, krygujecie, cedzicie sÅ‚owa, przedrzeźniacie boskie stworzenia i swawolÄ™ pokrywacie pÅ‚aszczykiem naiwnoÅ›ci. Precz, precz! nie chcÄ™ już patrzeć na to: to mnie we wÅ›ciekÅ‚ość wprawia. Wara odtÄ…d mężczyznom żenić siÄ™; ci, co siÄ™ już pożenili, jednego wyjÄ…wszy, niech żyjÄ… zdrowi, reszta pozostać winna tak, jak jest”.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Hamleta - „On sam jest rodu swego niewolnikiem”
Geneza „Hamleta”
„Hamlet ”- streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Hamleta”
Życiorys Szekspira
Problematyka „Hamleta”
Streszczenie „Hamleta” w piguÅ‚ce
Charakterystyka Gertrudy
Charakterystyka Klaudiusza
Charakterystyka Ofelii
„Hamlet” jako przykÅ‚ad tragedii szekspirowskiej
Kompozycja, budowa i jÄ™zyk „Hamleta”
Religia w „Hamlecie”
Filozofia w „Hamlecie”
„Być albo nie być...” - problematyka życia i Å›mierci w „Hamlecie”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Hamleta”
Plan wydarzeÅ„ „Hamleta”
Motyw kobiety w „Hamlecie”
Psychoanaliza „Hamleta”
NawiÄ…zania do „Hamleta” w sztuce
Ekranizacje „Hamleta”
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Zdania o twórczości Szekspira
Twórczość Szekspira
Najważniejsze cytaty „Hamleta”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies