Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hamlet
Motyw matki
Gertruda, matka głównego bohatera, a zarazem królowa Danii to kobieta, która zaledwie miesiąc po śmierci małżonka wyszła za mąż za swojego szwagra. Hamlet miał jej za złe, że tak szybko przestała opłakiwać jego ojca i uległa Klaudiuszowi. Gdy książę dowiedział się, iż stryj zamordował swojego brata, aby przejąć koronę, nabrał podejrzeń, co do udziału Gertrudy w tym spisku. Mimo zawodu, jaki sprawiła mu matka, nie potrafił się na niej zemścić.
Hamlet był jedynym synem kobiety i martwił ją stan jego zdrowia, zwłaszcza psychicznego. Podczas pojedynku księcia z Laertesem, Gertrudę rozpierała duma ze zwycięstwa jej jedynaka. Chcąc uczcić jego zwycięstwo wzniosła toast i nieświadomie napiła się zatrutego wina, które ją uśmierciło. Jednak, jak wiele szekspirowskich postaci, Gertruda nie była jednoznaczna. Nie oponowała, gdy jej mąż planował wysłać Hamleta do Anglii, nie miała też zamiaru spełniać prośby syna i zaprzestać sypiania z mężem. Gertruda jest jedyną matką w Hamlecie. Druga kobieta w utworze, Ofelia, nie miała potomstwa i była półsierotą.
Motyw ojca
W utworze pojawia się dwóch ojców – Duch króla, ojca Hamleta i Poloniusz. Pierwszy z nich nawiedził księcia i wyjawił mu tajemnicę swojej śmierci. Upiór domagał się od syna, by ten go pomścił mordując Klaudiusza. Ojciec tytułowego bohatera był wybitnym człowiekiem, a w oczach syna był wręcz półbogiem, niedoścignionym wzorem. Wspomnienie ojca przysparzało Hamletowi wyrzutów sumienia, ponieważ nie potrafił go pomścić. W porównaniu z nim czuł się tchórzliwy i słaby.
Poloniusz miał dwóje dzieci – Ofelię i Laertesa. Królewski Szambelan dbał głównie o dobre imię syna i dziewictwo córki. Udzielał im mnóstwo rad, których młodzi pokornie wysłuchiwali. Miał u swego potomstwa posłuch. Jego śmierć z ręki Hamleta spowodowała, iż Ofelia popadła w obłęd, który doprowadził ją do utraty życia. Podobny los spotkał Laertesa, który zginął podczas pojedynku z Hamletem.
Ojczym
Klaudiusz był ojczymem i jednocześnie stryjem głównego bohatera. Hamlet dobrze wiedział, że ten nie pałał do niego miłością, zwłaszcza po tym, jak został zdemaskowany podczas przedstawienia teatralnego. Klaudiusz planował pozbycie się niewygodnego pasierba, najpierw wysłał go do Anglii na pewną śmierć, gdy to się nie powiodło zorganizował pojedynek, w którym miał zginąć od zatrutego ostrza. Dodatkowo do wina Hamleta dolał truciznę. Klaudiusz zginął z rąk swojego pasierba, dla którego zabójstwo było spełnieniem danej ojcu obietnicy zemsty.
Motyw śmierci
W utworze ginie aż ośmiu bohaterów, w tym tytułowy. Śmierć jest też obiektem przemyśleń Hamleta. Dochodzi do wniosku, iż jest ona jednym z etapów cyklu życiowego, który nieprzerwanie zatacza kręgi. Zastanawia się też, czy nie lepiej jest umrzeć niż żyć w świecie pełnym zbrodni, kłamstwa i niemoralności. Śmierć ojca była dla niego, jak i dla Laertesa, zobowiązaniem do wymierzenia zemsty mordercy.
Motyw przemijania
Wyrażone w dramacie dzięki symbolicznej czaszce błazna Yoryka. Odnaleziona na cmentarzu pozostałość po człowieku, który rozbawiał cały dwór, zmusiła Hamleta do rozmyślań na temat kruchości ludzkiego życia. Doszedł do wniosku, iż każdy kiedyś umrze, a wtedy jego ciało trafi do ziemi. Nieważne czy za życia ktoś był wielkim władcą, czy zwykłym błaznem, wszyscy skończą tak samo.
Motyw zemsty
Motyw ten napędza akcję dramatu. Hamlet przyjął obowiązek pomszczenia śmierci ojca, ale z upływem czasu rozmyślania na ten temat wpędziły go w depresję. Zupełnie inaczej postąpił Laertes, który w furii przybył aż z Paryża, aby rozprawić się z mordercą Poloniusza. Dodatkowo, gdy Ofelia popełniła samobójstwo motywacja jej brata do pomszczenia śmierci ugruntowała się. Utwór udowadnia, że zemsta niesie ze sobą szereg ofiar i na dłuższą metę odpłacanie śmiercią za śmierć nie ma sensu.
strona: 1 2
Motywy literackie w „Hamlecie”
Gertruda, matka głównego bohatera, a zarazem królowa Danii to kobieta, która zaledwie miesiąc po śmierci małżonka wyszła za mąż za swojego szwagra. Hamlet miał jej za złe, że tak szybko przestała opłakiwać jego ojca i uległa Klaudiuszowi. Gdy książę dowiedział się, iż stryj zamordował swojego brata, aby przejąć koronę, nabrał podejrzeń, co do udziału Gertrudy w tym spisku. Mimo zawodu, jaki sprawiła mu matka, nie potrafił się na niej zemścić.
Hamlet był jedynym synem kobiety i martwił ją stan jego zdrowia, zwłaszcza psychicznego. Podczas pojedynku księcia z Laertesem, Gertrudę rozpierała duma ze zwycięstwa jej jedynaka. Chcąc uczcić jego zwycięstwo wzniosła toast i nieświadomie napiła się zatrutego wina, które ją uśmierciło. Jednak, jak wiele szekspirowskich postaci, Gertruda nie była jednoznaczna. Nie oponowała, gdy jej mąż planował wysłać Hamleta do Anglii, nie miała też zamiaru spełniać prośby syna i zaprzestać sypiania z mężem. Gertruda jest jedyną matką w Hamlecie. Druga kobieta w utworze, Ofelia, nie miała potomstwa i była półsierotą.
Motyw ojca
W utworze pojawia się dwóch ojców – Duch króla, ojca Hamleta i Poloniusz. Pierwszy z nich nawiedził księcia i wyjawił mu tajemnicę swojej śmierci. Upiór domagał się od syna, by ten go pomścił mordując Klaudiusza. Ojciec tytułowego bohatera był wybitnym człowiekiem, a w oczach syna był wręcz półbogiem, niedoścignionym wzorem. Wspomnienie ojca przysparzało Hamletowi wyrzutów sumienia, ponieważ nie potrafił go pomścić. W porównaniu z nim czuł się tchórzliwy i słaby.
Poloniusz miał dwóje dzieci – Ofelię i Laertesa. Królewski Szambelan dbał głównie o dobre imię syna i dziewictwo córki. Udzielał im mnóstwo rad, których młodzi pokornie wysłuchiwali. Miał u swego potomstwa posłuch. Jego śmierć z ręki Hamleta spowodowała, iż Ofelia popadła w obłęd, który doprowadził ją do utraty życia. Podobny los spotkał Laertesa, który zginął podczas pojedynku z Hamletem.
Ojczym
Klaudiusz był ojczymem i jednocześnie stryjem głównego bohatera. Hamlet dobrze wiedział, że ten nie pałał do niego miłością, zwłaszcza po tym, jak został zdemaskowany podczas przedstawienia teatralnego. Klaudiusz planował pozbycie się niewygodnego pasierba, najpierw wysłał go do Anglii na pewną śmierć, gdy to się nie powiodło zorganizował pojedynek, w którym miał zginąć od zatrutego ostrza. Dodatkowo do wina Hamleta dolał truciznę. Klaudiusz zginął z rąk swojego pasierba, dla którego zabójstwo było spełnieniem danej ojcu obietnicy zemsty.
Motyw śmierci
W utworze ginie aż ośmiu bohaterów, w tym tytułowy. Śmierć jest też obiektem przemyśleń Hamleta. Dochodzi do wniosku, iż jest ona jednym z etapów cyklu życiowego, który nieprzerwanie zatacza kręgi. Zastanawia się też, czy nie lepiej jest umrzeć niż żyć w świecie pełnym zbrodni, kłamstwa i niemoralności. Śmierć ojca była dla niego, jak i dla Laertesa, zobowiązaniem do wymierzenia zemsty mordercy.
Motyw przemijania
Wyrażone w dramacie dzięki symbolicznej czaszce błazna Yoryka. Odnaleziona na cmentarzu pozostałość po człowieku, który rozbawiał cały dwór, zmusiła Hamleta do rozmyślań na temat kruchości ludzkiego życia. Doszedł do wniosku, iż każdy kiedyś umrze, a wtedy jego ciało trafi do ziemi. Nieważne czy za życia ktoś był wielkim władcą, czy zwykłym błaznem, wszyscy skończą tak samo.
Motyw zemsty
Motyw ten napędza akcję dramatu. Hamlet przyjął obowiązek pomszczenia śmierci ojca, ale z upływem czasu rozmyślania na ten temat wpędziły go w depresję. Zupełnie inaczej postąpił Laertes, który w furii przybył aż z Paryża, aby rozprawić się z mordercą Poloniusza. Dodatkowo, gdy Ofelia popełniła samobójstwo motywacja jej brata do pomszczenia śmierci ugruntowała się. Utwór udowadnia, że zemsta niesie ze sobą szereg ofiar i na dłuższą metę odpłacanie śmiercią za śmierć nie ma sensu.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies