Biografia Stefana Żeromskiego ostatnidzwonek.pl
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Ludzie bezdomni

Biografia Stefana Żeromskiego

Autor: Karolina Marlêga

UrodziÅ‚ siÄ™ 14 października 1864 roku w Strawczynie koÅ‚o Kielc. WychowywaÅ‚ siÄ™ w miejscowoÅ›ci Ciekoty, poÅ‚ożonej w Górach ÅšwiÄ™tokrzyskich. Ojciec Stefana – Wincenty wziÄ…Å‚ udziaÅ‚ w powstaniu styczniowym, przez co, po jego upadku, w wyniku represji rosyjskich, straciÅ‚ majÄ…tek. Uboga, choć ze szlacheckimi korzeniami, rodzina Å»eromskich w 1873 roku posÅ‚aÅ‚a dziewiÄ™cioletniego wówczas Stefana do elementarnej szkoÅ‚y w Psarach. Rok później, dziesiÄ™cioletni już Stefan, trafiÅ‚ do kieleckiego Gimnazjum Miejskiego.

Badacze literatury twierdzą, że zetknięcie się artysty w tej placówce z rygorystyczną rusyfikacją znalazło swe odbicie w Syzyfowych pracach. Pewne jest natomiast, że kontakt z rosyjskim okupantem rozbudził patriotyzm artysty, co przełożyło się bezpośrednio na jego twórczość. W wieku dwudziestu dwóch lat ukończył gimnazjum, ale nie udało mu się zdać egzaminu maturalnego.

Powodem tego niepowodzenia były rozwinięte już pasje literackie, którym poświęcił się całkowicie, zaniedbując zwłaszcza matematykę.

W okresie pobierania nauki w kieleckim gimnazjum publikował już swoje pierwsze wiersze w lokalnej prasie. W tym okresie rozpoczął też pisanie Dzienników.

W roku 1886, Żeromski został przyjęty na studia do Instytutu Weterynarii w Warszawie (jednej z nielicznych wówczas szkół wyższych, która nie wymagała od swoich studentów matury). Ze względów finansowych był zmuszony przerwać naukę. Podjął się pracy guwernera, czyli korepetytora w domach ziemiańskich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie.

Nałęczów stał się pierwowzorem Cisów.

WÅ‚aÅ›nie w NaÅ‚Ä™czowie Å»eromski poznaÅ‚ OktawiÄ™ z Radziwiłłów RodkiewiczowÄ… – swojÄ… późniejszÄ… małżonkÄ™, oraz BolesÅ‚awa Prusa – Å›wiadka na ich weselu. Zanim jednak rozpoczÄ…Å‚ pracÄ™ w charakterze guwernera, pisarz próbowaÅ‚ żyć ze swojej twórczoÅ›ci literackiej. Niestety, jego utwory nie cieszyÅ‚y siÄ™ popularnoÅ›ciÄ…, co powodowaÅ‚o, że Å»eromski niejednokrotnie gÅ‚odowaÅ‚ – po prostu nie miaÅ‚ pieniÄ™dzy na jedzenie.
Jako korepetytor w dworach bogatej szlachty zebrał cenne doświadczenia, które wykorzystał w swojej późniejszej twórczości. Bohaterowie jego powieści często wywodzili się ze zubożałej szlachty, byli przyjmowaniu na salonach i kochali się w kobietach z wyższych sfer, lub przynajmniej mieli z nimi romanse.

W roku 1889 zadebiutowaÅ‚ w charakterze nowelisty na Å‚amach „Tygodnika Powszechnego”, a później na Å‚amach „GÅ‚osu”. Pierwszy sukces finansowy pozwoliÅ‚ Å»eromskiemu na zwiedzenie 1892 roku takich miast jak Zurych, WiedeÅ„, Praga, Monachium. JesieniÄ… tegoż roku poÅ›lubiÅ‚ swojÄ… ukochanÄ… OktawiÄ™ RodkiewiczowÄ… i wraz z niÄ… i jej córkÄ… z pierwszego małżeÅ„stwa wyjechaÅ‚ do Szwajcarii, gdzie dostaÅ‚ posadÄ™ bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu. Już wtedy borykaÅ‚ siÄ™ z gruźlicÄ…. Praca w tej instytucji pozwoliÅ‚a Å»eromskiemu na dogÅ‚Ä™bne zbadanie dziejów polskiej emigracji dziewiÄ™tnastowiecznej oraz epoki napoleoÅ„skiej. Pobyt w Szwajcarii zaowocowaÅ‚ także znajomoÅ›ciami z politykami reprezentujÄ…cymi nurt socjalistyczny. W Polsce w 1895 roku wydano dwa zbiory opowiadaÅ„ pisarza, pierwszy zatytuÅ‚owany po prostu Opowiadania, drugi RozdziobiÄ… nas kruki, wrony....

Obydwa zbiory prozy wydane były pod pseudonimem Maurycy Zych

Na obczyźnie powstają Syzyfowe prace.

Rodzina Żeromskich powraca do Polski w 1897 roku, gdzie na pisarza czekał już angaż w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie w charakterze bibliotekarza. W tym samym roku zostały opublikowane Syzyfowe prace, które ze względów politycznych zostały zakazane w zaborze rosyjskim. Żeromski musiał opublikować swoją powieść we Lwowie, znajdującym się wówczas pod zaborem austriackim. Posłużył się wtedy ponownie pseudonimem Maurycy Zych w obawie przed ewentualnymi represjami.

strona:    1    2  

Szybki test:

Guwerner to:
a) pracownik biurowy
b) korepetytor
c) lokaj
d) dziedzic
RozwiÄ…zanie

Pierwszą żoną Żeromskiego była:
a) Eliza Orzeszkowa
b) Maria Bocheńska
c) Oktawia z Radziwiłłów Rodkiewiczowa
d) Anna Zawadzka
RozwiÄ…zanie

Żeromszczyzną nazywamy:
a) dworek Żeromskiego w Kieleckiem
b) styl i tematykę charakterystyczną dla twórczości Żeromskiego
c) sposób kreacji bohatera w powieściach Żeromskiego
d) całą twórczość Żeromskiego
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Ludzie bezdomni” - streszczenie szczegółowe
„Ludzie bezdomni” - streszczenie w piguÅ‚ce
Geneza „Ludzi bezdomnych”
Obraz spoÅ‚eczeÅ„stwa polskiego w „Ludziach bezdomnych”
Czas i miejsce akcji „Ludzi bezdomnych”
Interpretacja tytuÅ‚owej bezdomnoÅ›ci w „Ludziach bezdomnych”
Symbolizm w „Ludziach bezdomnych”
Plan wydarzeÅ„ „Ludzi bezdomnych”
Etos chrzeÅ›cijaÅ„ski, czyli motywy religijne w „Ludziach bezdomnych”
Cechy powieÅ›ci modernistycznej na podstawie „Ludzi bezdomnych”
Biografia Stefana Żeromskiego
Filozofia w „Ludziach bezdomnych” Stefana Å»eromskiego
Historia miłości Tomasza i Joasi
Kalendarium twórczości Żeromskiego
Naturalizm w „Ludziach bezdomnych”
Impresjonizm w „Ludziach bezdomnych”
Polityka w „Ludziach bezdomnych”
Najważniejsze cytaty z „Ludzi bezdomnych”
Bibliografia




Bohaterowie
Tomasz Judym – charakterystyka szczegółowa
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Ludzi bezdomnych”
Joanna Podborska - charakterystyka szczegółowa
„Rozdarta sosna” - subiektywna ocena wyboru Judyma



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies