Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ludzie bezdomni
Urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie koło Kielc. Wychowywał się w miejscowości Ciekoty, położonej w Górach Świętokrzyskich. Ojciec Stefana – Wincenty wziął udział w powstaniu styczniowym, przez co, po jego upadku, w wyniku represji rosyjskich, stracił majątek. Uboga, choć ze szlacheckimi korzeniami, rodzina Żeromskich w 1873 roku posłała dziewięcioletniego wówczas Stefana do elementarnej szkoły w Psarach. Rok później, dziesięcioletni już Stefan, trafił do kieleckiego Gimnazjum Miejskiego.
Badacze literatury twierdzą, że zetknięcie się artysty w tej placówce z rygorystyczną rusyfikacją znalazło swe odbicie w Syzyfowych pracach. Pewne jest natomiast, że kontakt z rosyjskim okupantem rozbudził patriotyzm artysty, co przełożyło się bezpośrednio na jego twórczość. W wieku dwudziestu dwóch lat ukończył gimnazjum, ale nie udało mu się zdać egzaminu maturalnego.
Powodem tego niepowodzenia były rozwinięte już pasje literackie, którym poświęcił się całkowicie, zaniedbując zwłaszcza matematykę.
W okresie pobierania nauki w kieleckim gimnazjum publikował już swoje pierwsze wiersze w lokalnej prasie. W tym okresie rozpoczął też pisanie Dzienników.
W roku 1886, Żeromski został przyjęty na studia do Instytutu Weterynarii w Warszawie (jednej z nielicznych wówczas szkół wyższych, która nie wymagała od swoich studentów matury). Ze względów finansowych był zmuszony przerwać naukę. Podjął się pracy guwernera, czyli korepetytora w domach ziemiańskich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie.
Nałęczów stał się pierwowzorem Cisów.
Właśnie w Nałęczowie Żeromski poznał Oktawię z Radziwiłłów Rodkiewiczową – swoją późniejszą małżonkę, oraz Bolesława Prusa – świadka na ich weselu. Zanim jednak rozpoczął pracę w charakterze guwernera, pisarz próbował żyć ze swojej twórczości literackiej. Niestety, jego utwory nie cieszyły się popularnością, co powodowało, że Żeromski niejednokrotnie głodował – po prostu nie miał pieniędzy na jedzenie.
Jako korepetytor w dworach bogatej szlachty zebrał cenne doświadczenia, które wykorzystał w swojej późniejszej twórczości. Bohaterowie jego powieści często wywodzili się ze zubożałej szlachty, byli przyjmowaniu na salonach i kochali się w kobietach z wyższych sfer, lub przynajmniej mieli z nimi romanse. Biografia Stefana Żeromskiego
Urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie koło Kielc. Wychowywał się w miejscowości Ciekoty, położonej w Górach Świętokrzyskich. Ojciec Stefana – Wincenty wziął udział w powstaniu styczniowym, przez co, po jego upadku, w wyniku represji rosyjskich, stracił majątek. Uboga, choć ze szlacheckimi korzeniami, rodzina Żeromskich w 1873 roku posłała dziewięcioletniego wówczas Stefana do elementarnej szkoły w Psarach. Rok później, dziesięcioletni już Stefan, trafił do kieleckiego Gimnazjum Miejskiego.
Badacze literatury twierdzą, że zetknięcie się artysty w tej placówce z rygorystyczną rusyfikacją znalazło swe odbicie w Syzyfowych pracach. Pewne jest natomiast, że kontakt z rosyjskim okupantem rozbudził patriotyzm artysty, co przełożyło się bezpośrednio na jego twórczość. W wieku dwudziestu dwóch lat ukończył gimnazjum, ale nie udało mu się zdać egzaminu maturalnego.
Powodem tego niepowodzenia były rozwinięte już pasje literackie, którym poświęcił się całkowicie, zaniedbując zwłaszcza matematykę.
W okresie pobierania nauki w kieleckim gimnazjum publikował już swoje pierwsze wiersze w lokalnej prasie. W tym okresie rozpoczął też pisanie Dzienników.
W roku 1886, Żeromski został przyjęty na studia do Instytutu Weterynarii w Warszawie (jednej z nielicznych wówczas szkół wyższych, która nie wymagała od swoich studentów matury). Ze względów finansowych był zmuszony przerwać naukę. Podjął się pracy guwernera, czyli korepetytora w domach ziemiańskich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie.
Nałęczów stał się pierwowzorem Cisów.
Właśnie w Nałęczowie Żeromski poznał Oktawię z Radziwiłłów Rodkiewiczową – swoją późniejszą małżonkę, oraz Bolesława Prusa – świadka na ich weselu. Zanim jednak rozpoczął pracę w charakterze guwernera, pisarz próbował żyć ze swojej twórczości literackiej. Niestety, jego utwory nie cieszyły się popularnością, co powodowało, że Żeromski niejednokrotnie głodował – po prostu nie miał pieniędzy na jedzenie.
W roku 1889 zadebiutował w charakterze nowelisty na łamach „Tygodnika Powszechnego”, a później na łamach „Głosu”. Pierwszy sukces finansowy pozwolił Żeromskiemu na zwiedzenie 1892 roku takich miast jak Zurych, Wiedeń, Praga, Monachium. Jesienią tegoż roku poślubił swoją ukochaną Oktawię Rodkiewiczową i wraz z nią i jej córką z pierwszego małżeństwa wyjechał do Szwajcarii, gdzie dostał posadę bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu. Już wtedy borykał się z gruźlicą. Praca w tej instytucji pozwoliła Żeromskiemu na dogłębne zbadanie dziejów polskiej emigracji dziewiętnastowiecznej oraz epoki napoleońskiej. Pobyt w Szwajcarii zaowocował także znajomościami z politykami reprezentującymi nurt socjalistyczny. W Polsce w 1895 roku wydano dwa zbiory opowiadań pisarza, pierwszy zatytułowany po prostu Opowiadania, drugi Rozdziobią nas kruki, wrony....
Obydwa zbiory prozy wydane były pod pseudonimem Maurycy Zych
Na obczyźnie powstają Syzyfowe prace.
Rodzina Żeromskich powraca do Polski w 1897 roku, gdzie na pisarza czekał już angaż w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie w charakterze bibliotekarza. W tym samym roku zostały opublikowane Syzyfowe prace, które ze względów politycznych zostały zakazane w zaborze rosyjskim. Żeromski musiał opublikować swoją powieść we Lwowie, znajdującym się wówczas pod zaborem austriackim. Posłużył się wtedy ponownie pseudonimem Maurycy Zych w obawie przed ewentualnymi represjami.
strona: 1 2
Szybki test:
Żeromszczyzną nazywamy:a) dworek Żeromskiego w Kieleckiem
b) całą twórczość Żeromskiego
c) styl i tematykę charakterystyczną dla twórczości Żeromskiego
d) sposób kreacji bohatera w powieściach Żeromskiego
Rozwiązanie
Pierwszą żoną Żeromskiego była:
a) Maria Bocheńska
b) Eliza Orzeszkowa
c) Anna Zawadzka
d) Oktawia z Radziwiłłów Rodkiewiczowa
Rozwiązanie
Powieść "Ludzie bezdomni" została wydana w roku:
a) 1918
b) 1900
c) 1903
d) 1899
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies