Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ludzie bezdomni
Wiktor Judym
Starszego z braci Judymów poznajemy, gdy odwiedza go młodszy: „Gdy doktor Tomasz zastukał we drzwi mieszkania, stanął w nich brat Wiktor, już ubrany. Był to słuszny mężczyzna. Nosił dużą jak łopata, zapuszczoną brodę, która otaczała jego rysy niby rama. Twarz miał bladą, nie opaloną, o skórze jak gdyby przesiąkniętej czymś czarnym. Gdy spojrzał na brata, oczy mu się zaśmiały jak u dziecka, mimo że słowa, które wymówił na przywitanie, miały prawie zimny ton urzędowy(…)”.
Wiktor mieszkał w dwóch malutkich pokojach z żoną Teosią i dwójką dzieci – Frankiem i Karolcią oraz ciotką Pelagią.
Z rozmowy z Tomaszem dowiadujemy się o ciężkim dzieciństwie przy ciągle pijanym ojcu oraz o jego pracy w fabryce stalowni, gdzie zajmuje najbardziej szkodliwe dla zdrowia stanowisko. Nie zawsze udało mu się przychodzić na obiad do domu, ponieważ miał bardzo daleko do pracy.
Ponieważ wmieszał się w niedookreślone konspiracyjne działania oraz stale kłócił się z przełożonymi, traktującymi pracowników tylko jak siłę roboczą, za pieniądze od Tomasza wyjechał na emigrację do Szwajcarii, a po ściągnięciu tam żony i dzieci zakomunikował, że pojadą do Ameryki.
Inżynier Korzecki
Prototypem tego bohatera jest Edward Abramowski, głoszący idee wzajemnej pomocy i postulat spółdzielczości, ale przede wszystkim współczujący cierpiącym i pokrzywdzonym przez los, egzystującym w społecznych rynsztokach. Żeromski poznał go w czasie długich lat współpracy z czasopismem „Głos”, w którym ten mężczyzna również publikował.
Korzecki jest inżynierem pracującym w kopalni „Sykstus” w Sosnowcu, którego Judym poznał w Paryżu, i któremu towarzyszył potem podczas innych podróży.
Tej tajemniczej i ciągle przeprowadzającej się (prawdopodobnie ze względu na działalność polityczną) postaci Żeromski nadał różne, czasem sprzeczne cechy osobowości. Raz jest wrażliwy na ludzką krzywdę (nawiązał kontakty z przemytnikami, ponieważ starał się jak najmocniej przygotować wyzyskiwanych górników Zagłębia do protestu), innym razem przemawia przez niego ironista. Świadomość ludzkiej krzywdy popycha go do samobójstwa, ponieważ boleśnie odczuwa swą bezsilność w walce ze złem tego świata. Choć był człowiekiem bogatym, prowadził skromne, ciche i samotne życie (nie chciał być postrzegany jako filister).
Podobnie jak bohater jest bezdomny, lecz w innym znaczeniu tego słowa. W jego przypadku jednak należy zinterpretować to pojęcie w sensie jeszcze bardziej metaforycznym, niż pozostałe znaczenia pojęcia bezdomności. Dręczony złem świata, wyniszczany przez tę świadomość, nie akceptuje życia, w który widzi niesprawiedliwość i ciągły wyzysk. Przezwycięża strach przed śmiercią i rezygnuje z domu-ziemi, na rzecz nieznanego, co jest jego reakcję na zło świata.
Leszczykowski (M. Les)
Na rys charakterologiczny tej postaci wpływ miał wiceprezes zarządu Muzeum Henryka Bukowskiego, będący orędownikiem pisarza w kwestii jego planów ulepszenia placówki.
Les był największym udziałowcem w zakładzie uzdrowiskowym Cisy, na które wyłożył dużo pieniędzy, ponieważ przyjaźnił się z założycielem kurortu – panem Niewadzkim.
Urodził się w ubogiej szlacheckiej rodzinie spod Cisów. W szkole zaprzyjaźnił się z Niewadzkim, Węglichowskim i Krzywosądem. Z rodzinnych stron wyrwały go koleje życia, ponieważ postanowił być kupcem (a nie rolnikiem, jak jego przodkowie). „Pracował po kilkanaście godzin na dobę i nigdy sobie nie udzielał świąt ani wakacji”, a trzeźwość, chytrość jego charakteru sprawiła, że ani Ormianin, ani Grek – nie mogli go ubiec w interesach. Tak naprawdę jednak: „był w głębi duszy marzycielem i ascetą”, o czym świadczyło twarde łóżko, służące mu w nocy, czy ciasna izba, w której za dnia obliczał swe przychody. Do życia nie potrzeba było mu wiele. Cały czas myślał o interesach, a spryt nigdy go nie opuszczał: „Nigdy go nie podszedł oszust i nie wyłudził grosza, ale ostatni uczciwy fantasta ciągnął zeń tysiące franków”.
strona: 1 2 3
a) dyrektor majątku Cisy
b) właściciel majątku Cisy
c) prezes majątku Cisy
d) administrator majątku Cisy
Rozwiązanie
Węglichowski był:
a) prezesem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
b) dyrektorem kopalni "Sykstus"
c) administratorem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
d) dyrektorem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
Rozwiązanie
Wiktor wyjechał na emigrację:
a) do Szwajcarii
b) do Austrii
c) do Anglii
d) do Niemiec
Rozwiązanie
Więcej pytań
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Ludzi bezdomnych”
Starszego z braci Judymów poznajemy, gdy odwiedza go młodszy: „Gdy doktor Tomasz zastukał we drzwi mieszkania, stanął w nich brat Wiktor, już ubrany. Był to słuszny mężczyzna. Nosił dużą jak łopata, zapuszczoną brodę, która otaczała jego rysy niby rama. Twarz miał bladą, nie opaloną, o skórze jak gdyby przesiąkniętej czymś czarnym. Gdy spojrzał na brata, oczy mu się zaśmiały jak u dziecka, mimo że słowa, które wymówił na przywitanie, miały prawie zimny ton urzędowy(…)”.
Wiktor mieszkał w dwóch malutkich pokojach z żoną Teosią i dwójką dzieci – Frankiem i Karolcią oraz ciotką Pelagią.
Z rozmowy z Tomaszem dowiadujemy się o ciężkim dzieciństwie przy ciągle pijanym ojcu oraz o jego pracy w fabryce stalowni, gdzie zajmuje najbardziej szkodliwe dla zdrowia stanowisko. Nie zawsze udało mu się przychodzić na obiad do domu, ponieważ miał bardzo daleko do pracy.
Ponieważ wmieszał się w niedookreślone konspiracyjne działania oraz stale kłócił się z przełożonymi, traktującymi pracowników tylko jak siłę roboczą, za pieniądze od Tomasza wyjechał na emigrację do Szwajcarii, a po ściągnięciu tam żony i dzieci zakomunikował, że pojadą do Ameryki.
Inżynier Korzecki
Prototypem tego bohatera jest Edward Abramowski, głoszący idee wzajemnej pomocy i postulat spółdzielczości, ale przede wszystkim współczujący cierpiącym i pokrzywdzonym przez los, egzystującym w społecznych rynsztokach. Żeromski poznał go w czasie długich lat współpracy z czasopismem „Głos”, w którym ten mężczyzna również publikował.
Korzecki jest inżynierem pracującym w kopalni „Sykstus” w Sosnowcu, którego Judym poznał w Paryżu, i któremu towarzyszył potem podczas innych podróży.
Tej tajemniczej i ciągle przeprowadzającej się (prawdopodobnie ze względu na działalność polityczną) postaci Żeromski nadał różne, czasem sprzeczne cechy osobowości. Raz jest wrażliwy na ludzką krzywdę (nawiązał kontakty z przemytnikami, ponieważ starał się jak najmocniej przygotować wyzyskiwanych górników Zagłębia do protestu), innym razem przemawia przez niego ironista. Świadomość ludzkiej krzywdy popycha go do samobójstwa, ponieważ boleśnie odczuwa swą bezsilność w walce ze złem tego świata. Choć był człowiekiem bogatym, prowadził skromne, ciche i samotne życie (nie chciał być postrzegany jako filister).
Podobnie jak bohater jest bezdomny, lecz w innym znaczeniu tego słowa. W jego przypadku jednak należy zinterpretować to pojęcie w sensie jeszcze bardziej metaforycznym, niż pozostałe znaczenia pojęcia bezdomności. Dręczony złem świata, wyniszczany przez tę świadomość, nie akceptuje życia, w który widzi niesprawiedliwość i ciągły wyzysk. Przezwycięża strach przed śmiercią i rezygnuje z domu-ziemi, na rzecz nieznanego, co jest jego reakcję na zło świata.
Leszczykowski (M. Les)
Na rys charakterologiczny tej postaci wpływ miał wiceprezes zarządu Muzeum Henryka Bukowskiego, będący orędownikiem pisarza w kwestii jego planów ulepszenia placówki.
Les był największym udziałowcem w zakładzie uzdrowiskowym Cisy, na które wyłożył dużo pieniędzy, ponieważ przyjaźnił się z założycielem kurortu – panem Niewadzkim.
Urodził się w ubogiej szlacheckiej rodzinie spod Cisów. W szkole zaprzyjaźnił się z Niewadzkim, Węglichowskim i Krzywosądem. Z rodzinnych stron wyrwały go koleje życia, ponieważ postanowił być kupcem (a nie rolnikiem, jak jego przodkowie). „Pracował po kilkanaście godzin na dobę i nigdy sobie nie udzielał świąt ani wakacji”, a trzeźwość, chytrość jego charakteru sprawiła, że ani Ormianin, ani Grek – nie mogli go ubiec w interesach. Tak naprawdę jednak: „był w głębi duszy marzycielem i ascetą”, o czym świadczyło twarde łóżko, służące mu w nocy, czy ciasna izba, w której za dnia obliczał swe przychody. Do życia nie potrzeba było mu wiele. Cały czas myślał o interesach, a spryt nigdy go nie opuszczał: „Nigdy go nie podszedł oszust i nie wyłudził grosza, ale ostatni uczciwy fantasta ciągnął zeń tysiące franków”.
strona: 1 2 3
Szybki test:
Krzywosąd Chobrzański to:a) dyrektor majątku Cisy
b) właściciel majątku Cisy
c) prezes majątku Cisy
d) administrator majątku Cisy
Rozwiązanie
Węglichowski był:
a) prezesem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
b) dyrektorem kopalni "Sykstus"
c) administratorem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
d) dyrektorem w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach
Rozwiązanie
Wiktor wyjechał na emigrację:
a) do Szwajcarii
b) do Austrii
c) do Anglii
d) do Niemiec
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies