Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ludzie bezdomni

Geneza „Ludzi bezdomnych”

Autor: Karolina Marl�ga

Powieść została opublikowana w grudniu 1899 roku (z datą 1990) w Warszawie. Drugie wydanie ukazało się wiosną 1900 roku, trzecie rok później, a czwarte w 1906 roku. Ukazanie się „Ludzi bezdomnych” wywołało ogromne zainteresowanie czytelników, które jest porównywalne z opublikowaniem przez Stanisława Wyspiańskiego „Wesela”. Jej autor otrzymywał za kolejne wydania bardzo wysokie honoraria (tak wysokie wynagrodzenie było w tamtym czasie rzadkością). Danuta Polańczyk tak opisuje czas opublikowania powieści: „Odbierano ją jako formę dyskusji z hasłami pozytywistów i postawą romantyczną, jako manifest ideowy poglądów pisarza, zauważono nowatorstwo formy i kojarzono pewne treści z biografią autora”.

Gdy tylko „Ludzie bezdomni” trafili w ręce czytelników, ci od razu zachwycili się losami Tomasza Judyma i Joasi Podborskiej. Polańczyk upatruje przyczyny ogromnego powodzenia powieści w dwóch walorach tekstu: „(…) przedstawiał on życie w całej złożoności, ujmując je w sposób atrakcyjny pod względem artystycznym (nowatorstwo odpowiadające gustom epoki: sięganie do technik impresjonistycznych, symbolizm, ale i realizm pomieszany z naturalizmem)”.
Ludzi urzekł także fakt, iż autor umiejscowił akcję w realnych, istniejących naprawdę miejscach, które mogli w każdej chwili odwiedzić (i poczuć się tym samym jak spacerujący Krochmalną czy Ciepłą Judym). Cisy tak naprawdę były bardzo wierną kopią Nałęczowa, a mieszkający tam ludzie, kłócący się o zagospodarowanie podmokłych terenów – to jego znajomi z miasteczka, do którego przybył jako młody pisarz, by uczyć trzy córki właściciela tamtejszego dużego majątku (inżyniera Michała Górskiego). Podobnego zabiegu użył Bolesław Prus, którego „Lalka” mogła być przewodnikiem turystycznym po dziewiętnastowiecznej Warszawie.

Na kartach powieści badacze literatury współcześni pisarzowi odnaleźli literackie kreacje prawdziwych osób, ponieważ Żeromski czerpał z każdego momentu życia inspiracje do swych dzieł. Oprócz postaci wzorowanych na jego znajomych, a nawet małżonce (na podstawie jej cech autor stworzył Joannę Podborską), pisarz w części dotyczącej pracy Judyma w Zagłębiu, przemycił obserwacje poczynione w Dąbrowie Górniczej, gdzie udało mu się „zwiedzić kopalnie, fabryki, piece martenowskie w miejscowości Huta Bankowa”.

Streszczenia	Opracowanie
„Ludzie bezdomni” - streszczenie szczegółowe „Ludzie bezdomni” - streszczenie w pigułce	Geneza „Ludzi bezdomnych” Obraz społeczeństwa polskiego w „Ludziach bezdomnych” Czas i miejsce akcji „Ludzi bezdomnych” Interpretacja tytułowej bezdomności w „Ludziach bezdomnych” Symbolizm w „Ludziach bezdomnych” Plan wydarzeń „Ludzi bezdomnych” Etos chrześcijański, czyli motywy religijne w „Ludziach bezdomnych” Cechy powieści modernistycznej na podstawie „Ludzi bezdomnych” Biografia Stefana Żeromskiego Filozofia w „Ludziach bezdomnych” Stefana Żeromskiego Historia miłości Tomasza i Joasi Kalendarium twórczości Żeromskiego Naturalizm w „Ludziach bezdomnych” Impresjonizm w „Ludziach bezdomnych” Polityka w „Ludziach bezdomnych” Najważniejsze cytaty z „Ludzi bezdomnych” Bibliografia
Bohaterowie
Tomasz Judym – charakterystyka szczegółowa Charakterystyka pozostałych bohaterów „Ludzi bezdomnych” Joanna Podborska - charakterystyka szczegółowa „Rozdarta sosna” - subiektywna ocena wyboru Judyma

Geneza „Ludzi bezdomnych”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: