Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy

„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Dorota Blednicka

Zebrani na podwórzu zamkowym żołdacy szydzili z Juranda, który zmierzał ku największym drzwiom. Do zamku został wprowadzony przez młodego kleryka, który ostrzegł, by pohamował gniew. Rycerz zauważył na jego twarzy współczucie i zapytał, czy oddadzą mu córkę, lecz młodzian nie potrafił odpowiedzieć. Poradził jedynie, aby odebrał dziecko, zanim komtur wyzdrowieje. Po chwili weszli do obszernej komnaty, w której za stołem siedzieli Danveld, de L�ve, Gotfryd i Rotgier. Krzyżacy z pogardą i nienawiścią patrzyli na rycerza. Komtur dał znak i pachołek pociągnął jeńca za powróz.

Danveld oświadczył, że w taki sposób moc Zakonu zwycięża pychę i złość i porównał pana ze Spychowa do psa, który czeka na ich łaskę i zmiłowanie. Słowa te znieważyły Juranda. Odparł, że nazywając go psem, komtur ujmuje godności tym, którzy polegli z jego ręki. Błazen zamkowy dodał, że pojmany powinien zjeść powróz. Danveld wybuchnął śmiechem i wszyscy zaczęli szydzić ze straszliwego niegdyś wroga. Zbliżali się do niego, oblewając piwem, a on stał przez jakiś czas spokojny, aż wreszcie ruszył ku Zygfrydowi, wołając, żeby zgodnie z obietnicą oddali mu dziecko. Danveld rzekł, że nie ma na to świadków, lecz Zakon odeśle dwórkę księżnej Anny do Spychowa. Zaskoczony rycerz podziękował i poprosił o spotkanie z Danusią.

Komtur kazał sprowadzić zakładniczkę. Kiedy została wprowadzona do izby, wszyscy spojrzeli z ciekawością, słyszeli bowiem o niezwykłej urodzie Jurandówny. Na widok niedojdy zebrani roześmieli się, a Jurand, który w pierwszej chwili skoczył ku niej, zatrzymał się zdumiony, mówiąc, że to nie jego córka. Danveld udał zaskoczonego, zapewniając, że innej dziewczyny nie ma w Szczytnie. Jurand zaczął wołać, że w nocy słyszał jak Danusia śpiewała. Upadł na kolana przed komturem, błagając o oddanie jedynaczki.

Zrozpaczony, ruszył na zakonnika, chcąc objąć go za kolana, a ten pochylił się i szepnął, że jeśli odda córkę, to z jego bękartem. Jurand, słysząc to, pochwycił go i podniósłszy do góry, cisnął na podłogę z taką siłą, że mózg z roztrzaskanej czaszki obryzgał Zygfryda i Rotgiera. Potem sięgnął po miecz i ruszył na Niemców, a ci w przerażeniu zaczęli się wycofywać. Kilku skoczyło ku rycerzowi i rozpoczęła się walka podobna do rzezi. Pierwszy zginął Gotfryd. De L�ve kazał otoczyć jeńca, lecz nie mogli go w żaden sposób pojmać. W końcu uciekli na galerię, skąd zaczęli zrzucać na niego ciężkie ławy i zydle. Jeden z pocisków trafił Juranda w głowę i zranił. Jednocześnie przez drzwi wpadli uzbrojeni knechci, a pan ze Spychowa rzucił się na nich.

„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: