Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy
Nagle przerażony ujrzał śmierć. Stanęła przed nim pod postacią kościotrupa, a obok niej znalazła się maszkara pokryta czarną sierścią. Popychany jakąś siłą Zygfryd zsiadł z konia, ściągnął z niego siodło i na skraju lasu zaczął przywiązywać rzemień uzdy do gałęzi. Głosy nakazywały mu się spieszyć. Wszedł na siodło i zarzuciwszy sobie pas na szyję, odepchnął się i zawisł. W chwili śmierci zdawało mu się, że czarny twór rzucił się na niego, a nad jego głową rozszalała się burza.
Nazajutrz tą samą drogą jechał orszak z Jagienką, Sieciechówną i Hlawą na czele. Posuwali się w milczeniu, szanując rozpacz Jagienki, która czuła, że coś w niej umarło. Wstydziła się tego, że przyjechała do Spychowa, pragnąc odzyskać Zbyszka i wolała nigdy nie wyjeżdżać ze Zgorzelic. Ucieczka przed ukochanym i jego żoną upokorzyły dziewczynę. Z zamyślenia wyrwał ją człowiek, który nadszedł z naprzeciwka z wiadomością, że znalazł na drzewie wisielca. Czech pojechał przodem i po chwili wrócił, mówiąc, że to Zygfryd. Anulka zaczęła błagać, by tam nie jechali, wierząc, że koło samobójcy zbierają się złe duchy. Jagienka, namyśliwszy się, wydała rozkaz, aby pogrzebać Krzyżaka. Potem ruszyli dalej. Przejeżdżając koło grobu, Zychówna rzuciła tam gałązkę sosny. Westchnąwszy, rzekła, że szczęście pozostało już za nią.
Rozdział dwudziesty siódmy
Dzięki pomocy ludzi Zbyszko dociera do granic Spychowa. Danusia umiera na łące, odzyskawszy na chwilę świadomość.
W dziewięć dni po wyjeździe Jagienki Zbyszko stanął na granicy Spychowa. Danusia była tak osłabiona, że stracił nadzieję, czy zdoła dowieźć ją żywą. Zaraz po rozstaniu z Maćkiem zauważył, że ukochana zapadła w letarg i nie miała już sił walczyć z chorobą, udręczona niewolą i nieustannym strachem. Przez całą drogę męczyła ją gorączka i była nieprzytomna, nie wiedziała, co się dzieje. Kiedy minęli granice księstwa mazowieckiego, pomagali im ludzie, dostarczając zapasów i koni. Zbyszko nie musiał już wieźć żony w kolebce, bo najsilniejsi młodzieńcy przenosili ją ostrożnie od wsi do wsi. Kobiety otaczały ją troskliwą opieką.
„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaNagle przerażony ujrzał śmierć. Stanęła przed nim pod postacią kościotrupa, a obok niej znalazła się maszkara pokryta czarną sierścią. Popychany jakąś siłą Zygfryd zsiadł z konia, ściągnął z niego siodło i na skraju lasu zaczął przywiązywać rzemień uzdy do gałęzi. Głosy nakazywały mu się spieszyć. Wszedł na siodło i zarzuciwszy sobie pas na szyję, odepchnął się i zawisł. W chwili śmierci zdawało mu się, że czarny twór rzucił się na niego, a nad jego głową rozszalała się burza.
Nazajutrz tą samą drogą jechał orszak z Jagienką, Sieciechówną i Hlawą na czele. Posuwali się w milczeniu, szanując rozpacz Jagienki, która czuła, że coś w niej umarło. Wstydziła się tego, że przyjechała do Spychowa, pragnąc odzyskać Zbyszka i wolała nigdy nie wyjeżdżać ze Zgorzelic. Ucieczka przed ukochanym i jego żoną upokorzyły dziewczynę. Z zamyślenia wyrwał ją człowiek, który nadszedł z naprzeciwka z wiadomością, że znalazł na drzewie wisielca. Czech pojechał przodem i po chwili wrócił, mówiąc, że to Zygfryd. Anulka zaczęła błagać, by tam nie jechali, wierząc, że koło samobójcy zbierają się złe duchy. Jagienka, namyśliwszy się, wydała rozkaz, aby pogrzebać Krzyżaka. Potem ruszyli dalej. Przejeżdżając koło grobu, Zychówna rzuciła tam gałązkę sosny. Westchnąwszy, rzekła, że szczęście pozostało już za nią.
Rozdział dwudziesty siódmy
Dzięki pomocy ludzi Zbyszko dociera do granic Spychowa. Danusia umiera na łące, odzyskawszy na chwilę świadomość.
W dziewięć dni po wyjeździe Jagienki Zbyszko stanął na granicy Spychowa. Danusia była tak osłabiona, że stracił nadzieję, czy zdoła dowieźć ją żywą. Zaraz po rozstaniu z Maćkiem zauważył, że ukochana zapadła w letarg i nie miała już sił walczyć z chorobą, udręczona niewolą i nieustannym strachem. Przez całą drogę męczyła ją gorączka i była nieprzytomna, nie wiedziała, co się dzieje. Kiedy minęli granice księstwa mazowieckiego, pomagali im ludzie, dostarczając zapasów i koni. Zbyszko nie musiał już wieźć żony w kolebce, bo najsilniejsi młodzieńcy przenosili ją ostrożnie od wsi do wsi. Kobiety otaczały ją troskliwą opieką.
Młody rycerz żył znikomą nadzieją i rozpaczał, widząc, że stan zdrowia Danusi pogarsza się z każdym dniem. Patrzył na ukochaną z bólem, myśląc, że tyle jej szukał tylko po to, aby złożyć w grobie. Dojechawszy do leśnego dworu, chciał się zatrzymać, lecz nie zastał nikogo, gdyż książęca para wybrała się do Płocka. Na kilka godzin drogi przed Spychowem zauważył, że gorączka minęła, więc zaczął na nowo odzyskiwać nadzieję. Nakazał postój i usiadł przy noszach, czuwając nad snem dziewczyny.
Nagle otworzyła oczy i wyszeptała, że pachną kwiaty. Zbyszko, słysząc jej przytomne słowa, ukląkł i powtarzał jej imię. Spojrzała na niego, uśmiechając się. Wymówiła jego imię i chciała wyciągnąć ręce, lecz była zbyt słaba. Młodzieniec objął ją, ze wzruszenia nie mogąc wypowiedzieć ani słowa. Patrzyli na siebie w milczeniu, aż wreszcie spytała, gdzie jest. Rycerz odparł, że wracają do Spychowa, gdzie czeka na nią ojciec i że skończyła się ich niedola. Danusia leżała spokojnie, a potem zapytała, czy o niej nie zapomniał i łzy spłynęły po jej policzkach. Jej usta zaczęły się poruszać, jakby coś szeptała i Zbyszko pochylił się, by usłyszeć, co mówi.
Powtórzyła „kwiecie pachnie”, a on zaczął tłumaczyć, że są na łące. Nagle poczuł niepokój, dostrzegając, że jej twarzyczka staje się coraz bledsza. Szepnęła, że jest ciemno, co wywołało jego przerażenie. Wyjaśnił, że słońce świeci i błagał, aby się odezwała. Poruszyła ustami i odgadł, że go wzywa. Przez chwilę jej ręce drżały i wtedy zrozumiał, że umiera. Zaczął krzyczeć, żeby poczekała do Spychowa, a jego krzyk obudził ludzi, którzy nadbiegli ku rycerzowi i jego żonie. Ujrzawszy, co się stało, wszyscy uklękli i zaczęli się modlić. Danusia po raz ostatni otworzyła oczy, spojrzała na męża i zasnęła snem wieczystym. Zbyszko klęczał z głową na kolanach żony, skamieniały z bólu, a wokół niego krążyli ludzie, zbierając kwiaty, którymi przystroili nosze. Potem wszyscy ruszyli do Spychowa.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44
Szybki test:
De Lorche jest rozczarowany faktem, że w polskich puszczach nie spotkał żadnego:a) rozjuszonego tura
b) smoka
c) diabła
d) turonia
Rozwiązanie
Aby odzyskać Danusię Jurand miał:
a) uwolnić Bergowa i innych jeńców
b) wszystkie odpowiedzi są poprawne
c) upokorzyć się przed Zakonem
d) zachować w tajemnicy, że dziewczyna przebywa wśród Krzyżaków.
Rozwiązanie
Pod nieobecność Maćka, który udał się do Spychowa Bogdańcem miał opiekować się:
a) Zbyszko
b) Wilk
c) opat
d) Hlawa
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies