Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy
Mikołaj z Długolasu żartobliwie nazwał dziewczynkę „skrzatem”, czym obraził jej rycerza. Księżna uspokoiła jednak zapalczywego młodzieńca. Śniadanie było gotowe i zaproszeni poszli do komnat królewskich. Jeden z trefnisiów udawał brzęczenie pszczoły i kiedy Lichtenstein zaczął klepać się w łysinę, Zbyszko wybuchnął śmiechem. Krzyżak, zauważywszy pomyłkę, zapłacił kuglarzowi dwa skojce i kazał mu odejść. Potem zwrócił się do króla Władysława, mówiąc, że ziemię dobrzyńską obsiadły trutnie. Ten żart oburzył polskich rycerzy, którzy zaczęli między sobą rozprawiać o możliwości przepędzenia Krzyżaków. Kuno, rozumiejący polską mowę powiedział, że w kraju panują pogańskie obyczaje.
Usłyszawszy to rycerze poczerwienieli z gniewu i podnieśli się z miejsc, a Zawisza Czarny zarzucił Krzyżakowi, że hańbi polski naród. Lichtenstein ze spokojem odparł, że Polacy nie potrafią uszanować posła i dlatego nazwał ich poganami. Po czym opowiedział o zajściu pod Tyńcem, którego autentyczność musiał potwierdzić Powała. Na twarzy króla pojawił się gniew, a rycerze poczęli wołać „hańba”. Wtedy odezwał się Zbyszko, mówiąc, że to on napadł na posła. Kasztelan krakowski zobowiązał się przeprowadzić sąd nad winowajcą, aby wszystko odbyło się zgodnie z prawem. Nakazał zamknąć Zbyszka w wieży, tymczasem Powała próbował usprawiedliwić go przed zebranymi. Zawstydzony młodzieniec oddał się w ręce zamkowych łuczników. Tymczasem Danusia, widząc, co się dzieje, rozpłakała się, zwracając uwagę Jagiełły.
Księżna Anna Danuta zaczęła wyjaśniać władcy przyczynę zajścia, padając ze swą podopieczną na kolana przed Władysławem. Król, wzruszony błaganiem dwórki, uznał, że to poseł powinien darować winę. Kuno odparł, że jako zakonnik przebacza Zbyszkowi, lecz jako poseł czuje się zniesławiony i rozwiązanie sprawy pozostawił prawu. Po jego słowach zapadło głuche milczenie. Do wieczora wszyscy rycerze zaczęli skłaniać się ku rycerzykowi z Bogdańca i szukali sposobu, by uzyskać dla niego ułaskawienie. Wielu obracało gniew ku posłowi, zapowiadając, że po jego powrocie do Malborka nadarzy się okazja, by wyzwać go na pojedynek. Tego samego dnia Powała odwiedził Zbyszka w lochu, opowiadając mu o rozpaczy Danusi, co wzruszyło młodzieńca.
Rycerz z Taczewa zamierzał prosić Lichtensteina o łaskę i miał nadzieję, że stryj skazańca również zjedna serce posła. Maćko został jednak przyjęty przez Krzyżaka pogardliwie, po czym udał się do króla. Prosił o łaskę dla bratanka, którego kochał jak rodzonego syna i na którym kończył się ich ród. Przypomniał zasługi swoje i młodzika podczas obrony Wilna, prosząc, aby zamiast chłopaka został ukarany on. Przemowa ta wzruszyła władcę, lecz w tej chwili pojawił się poseł, który wręczył pisemną skargę na Zbyszka. Nazajutrz Powała przed sądem kasztelańskim robił wszystko, by umniejszyć winę skazańca. Kasztelan krakowski wydał ostateczny wyrok, a Zbyszko pogodził się z wolą boską. Lichtenstein zbliżył się do Zawiszy i wyjaśnił mu, że tylko wielki mistrz mógłby odpuścić zniesławienie posła. Zawisza potępił jednak zachowanie Niemca.
Wieczorem herold ogłosił wyrok. Maćko zdołał wyprosić, aby egzekucja odbyła się później. Stary rycerz codziennie odwiedzał bratanka. Zbyszko za każdym razem wypytywał o to, co się dzieje na dworze, żałując, że nie stanie do kolejnej wojny. Tymczasem obie księżne nie mogły zapomnieć o jego nieszczęściu. Aleksandra napisała do mistrza krzyżackiego list z prośbą, by wstawił się za skazańcem do króla. Dostarczenia pisma podjął się Maćko. Nazajutrz po jego wyjeździe przyszła do Zbyszka księżna Anna z Danusią. Młodzieniec zaczął prosić dziewczynkę, aby zaśpiewała pieśń, którą słyszał w Tyńcu. Danusia zaczęła śpiewać, lecz rozpłakała się, a Zbyszko wziął ją na ręce zrozpaczony niemożnością poślubienia dziewczyny.
Rozdział piąty
Królowa Jadwiga rodzi córkę. Po kilkunastu dniach dziecko umiera. Siedemnastego lipca umiera królowa. Cały kraj pogrąża się w żałobie. Zapomniany przez wszystkich Zbyszko nadal przebywa w celi więziennej. Z Prus wraca Maćko, bowiem zraniony przez Niemców, nie dotarł do Malborka. Przez ten czas kurował się w Spychowie dzięki pomocy Juranda. Kasztelan krakowski wyznacza dzień egzekucji Zbyszka. Młodzieniec staje przed pomostem i wtedy Danusia zarzuca mu na głowę białą nałęczkę i ratuje przed śmiercią. Zgodnie ze zwyczajem odbywają się zrękowiny młodych.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44
a) turonia
b) diabła
c) smoka
d) rozjuszonego tura
Rozwiązanie
Aby odzyskać Danusię Jurand miał:
a) wszystkie odpowiedzi są poprawne
b) upokorzyć się przed Zakonem
c) zachować w tajemnicy, że dziewczyna przebywa wśród Krzyżaków.
d) uwolnić Bergowa i innych jeńców
Rozwiązanie
Sanderus urodził się w:
a) Gdańsku
b) Kwidzynie
c) Toruniu
d) Malborku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe
Mikołaj z Długolasu żartobliwie nazwał dziewczynkę „skrzatem”, czym obraził jej rycerza. Księżna uspokoiła jednak zapalczywego młodzieńca. Śniadanie było gotowe i zaproszeni poszli do komnat królewskich. Jeden z trefnisiów udawał brzęczenie pszczoły i kiedy Lichtenstein zaczął klepać się w łysinę, Zbyszko wybuchnął śmiechem. Krzyżak, zauważywszy pomyłkę, zapłacił kuglarzowi dwa skojce i kazał mu odejść. Potem zwrócił się do króla Władysława, mówiąc, że ziemię dobrzyńską obsiadły trutnie. Ten żart oburzył polskich rycerzy, którzy zaczęli między sobą rozprawiać o możliwości przepędzenia Krzyżaków. Kuno, rozumiejący polską mowę powiedział, że w kraju panują pogańskie obyczaje.
Usłyszawszy to rycerze poczerwienieli z gniewu i podnieśli się z miejsc, a Zawisza Czarny zarzucił Krzyżakowi, że hańbi polski naród. Lichtenstein ze spokojem odparł, że Polacy nie potrafią uszanować posła i dlatego nazwał ich poganami. Po czym opowiedział o zajściu pod Tyńcem, którego autentyczność musiał potwierdzić Powała. Na twarzy króla pojawił się gniew, a rycerze poczęli wołać „hańba”. Wtedy odezwał się Zbyszko, mówiąc, że to on napadł na posła. Kasztelan krakowski zobowiązał się przeprowadzić sąd nad winowajcą, aby wszystko odbyło się zgodnie z prawem. Nakazał zamknąć Zbyszka w wieży, tymczasem Powała próbował usprawiedliwić go przed zebranymi. Zawstydzony młodzieniec oddał się w ręce zamkowych łuczników. Tymczasem Danusia, widząc, co się dzieje, rozpłakała się, zwracając uwagę Jagiełły.
Księżna Anna Danuta zaczęła wyjaśniać władcy przyczynę zajścia, padając ze swą podopieczną na kolana przed Władysławem. Król, wzruszony błaganiem dwórki, uznał, że to poseł powinien darować winę. Kuno odparł, że jako zakonnik przebacza Zbyszkowi, lecz jako poseł czuje się zniesławiony i rozwiązanie sprawy pozostawił prawu. Po jego słowach zapadło głuche milczenie. Do wieczora wszyscy rycerze zaczęli skłaniać się ku rycerzykowi z Bogdańca i szukali sposobu, by uzyskać dla niego ułaskawienie. Wielu obracało gniew ku posłowi, zapowiadając, że po jego powrocie do Malborka nadarzy się okazja, by wyzwać go na pojedynek. Tego samego dnia Powała odwiedził Zbyszka w lochu, opowiadając mu o rozpaczy Danusi, co wzruszyło młodzieńca.
Rycerz z Taczewa zamierzał prosić Lichtensteina o łaskę i miał nadzieję, że stryj skazańca również zjedna serce posła. Maćko został jednak przyjęty przez Krzyżaka pogardliwie, po czym udał się do króla. Prosił o łaskę dla bratanka, którego kochał jak rodzonego syna i na którym kończył się ich ród. Przypomniał zasługi swoje i młodzika podczas obrony Wilna, prosząc, aby zamiast chłopaka został ukarany on. Przemowa ta wzruszyła władcę, lecz w tej chwili pojawił się poseł, który wręczył pisemną skargę na Zbyszka. Nazajutrz Powała przed sądem kasztelańskim robił wszystko, by umniejszyć winę skazańca. Kasztelan krakowski wydał ostateczny wyrok, a Zbyszko pogodził się z wolą boską. Lichtenstein zbliżył się do Zawiszy i wyjaśnił mu, że tylko wielki mistrz mógłby odpuścić zniesławienie posła. Zawisza potępił jednak zachowanie Niemca.
Wieczorem herold ogłosił wyrok. Maćko zdołał wyprosić, aby egzekucja odbyła się później. Stary rycerz codziennie odwiedzał bratanka. Zbyszko za każdym razem wypytywał o to, co się dzieje na dworze, żałując, że nie stanie do kolejnej wojny. Tymczasem obie księżne nie mogły zapomnieć o jego nieszczęściu. Aleksandra napisała do mistrza krzyżackiego list z prośbą, by wstawił się za skazańcem do króla. Dostarczenia pisma podjął się Maćko. Nazajutrz po jego wyjeździe przyszła do Zbyszka księżna Anna z Danusią. Młodzieniec zaczął prosić dziewczynkę, aby zaśpiewała pieśń, którą słyszał w Tyńcu. Danusia zaczęła śpiewać, lecz rozpłakała się, a Zbyszko wziął ją na ręce zrozpaczony niemożnością poślubienia dziewczyny.
Rozdział piąty
Królowa Jadwiga rodzi córkę. Po kilkunastu dniach dziecko umiera. Siedemnastego lipca umiera królowa. Cały kraj pogrąża się w żałobie. Zapomniany przez wszystkich Zbyszko nadal przebywa w celi więziennej. Z Prus wraca Maćko, bowiem zraniony przez Niemców, nie dotarł do Malborka. Przez ten czas kurował się w Spychowie dzięki pomocy Juranda. Kasztelan krakowski wyznacza dzień egzekucji Zbyszka. Młodzieniec staje przed pomostem i wtedy Danusia zarzuca mu na głowę białą nałęczkę i ratuje przed śmiercią. Zgodnie ze zwyczajem odbywają się zrękowiny młodych.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44
Szybki test:
De Lorche jest rozczarowany faktem, że w polskich puszczach nie spotkał żadnego:a) turonia
b) diabła
c) smoka
d) rozjuszonego tura
Rozwiązanie
Aby odzyskać Danusię Jurand miał:
a) wszystkie odpowiedzi są poprawne
b) upokorzyć się przed Zakonem
c) zachować w tajemnicy, że dziewczyna przebywa wśród Krzyżaków.
d) uwolnić Bergowa i innych jeńców
Rozwiązanie
Sanderus urodził się w:
a) Gdańsku
b) Kwidzynie
c) Toruniu
d) Malborku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies