Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy
MikoÅ‚aj z DÅ‚ugolasu żartobliwie nazwaÅ‚ dziewczynkÄ™ „skrzatem”, czym obraziÅ‚ jej rycerza. Księżna uspokoiÅ‚a jednak zapalczywego mÅ‚odzieÅ„ca. Åšniadanie byÅ‚o gotowe i zaproszeni poszli do komnat królewskich. Jeden z trefnisiów udawaÅ‚ brzÄ™czenie pszczoÅ‚y i kiedy Lichtenstein zaczÄ…Å‚ klepać siÄ™ w Å‚ysinÄ™, Zbyszko wybuchnÄ…Å‚ Å›miechem. Krzyżak, zauważywszy pomyÅ‚kÄ™, zapÅ‚aciÅ‚ kuglarzowi dwa skojce i kazaÅ‚ mu odejść. Potem zwróciÅ‚ siÄ™ do króla WÅ‚adysÅ‚awa, mówiÄ…c, że ziemiÄ™ dobrzyÅ„skÄ… obsiadÅ‚y trutnie. Ten żart oburzyÅ‚ polskich rycerzy, którzy zaczÄ™li miÄ™dzy sobÄ… rozprawiać o możliwoÅ›ci przepÄ™dzenia Krzyżaków. Kuno, rozumiejÄ…cy polskÄ… mowÄ™ powiedziaÅ‚, że w kraju panujÄ… pogaÅ„skie obyczaje.
UsÅ‚yszawszy to rycerze poczerwienieli z gniewu i podnieÅ›li siÄ™ z miejsc, a Zawisza Czarny zarzuciÅ‚ Krzyżakowi, że haÅ„bi polski naród. Lichtenstein ze spokojem odparÅ‚, że Polacy nie potrafiÄ… uszanować posÅ‚a i dlatego nazwaÅ‚ ich poganami. Po czym opowiedziaÅ‚ o zajÅ›ciu pod TyÅ„cem, którego autentyczność musiaÅ‚ potwierdzić PowaÅ‚a. Na twarzy króla pojawiÅ‚ siÄ™ gniew, a rycerze poczÄ™li woÅ‚ać „haÅ„ba”. Wtedy odezwaÅ‚ siÄ™ Zbyszko, mówiÄ…c, że to on napadÅ‚ na posÅ‚a. Kasztelan krakowski zobowiÄ…zaÅ‚ siÄ™ przeprowadzić sÄ…d nad winowajcÄ…, aby wszystko odbyÅ‚o siÄ™ zgodnie z prawem. NakazaÅ‚ zamknąć Zbyszka w wieży, tymczasem PowaÅ‚a próbowaÅ‚ usprawiedliwić go przed zebranymi. Zawstydzony mÅ‚odzieniec oddaÅ‚ siÄ™ w rÄ™ce zamkowych Å‚uczników. Tymczasem Danusia, widzÄ…c, co siÄ™ dzieje, rozpÅ‚akaÅ‚a siÄ™, zwracajÄ…c uwagÄ™ Jagiełły.
Księżna Anna Danuta zaczęła wyjaśniać władcy przyczynę zajścia, padając ze swą podopieczną na kolana przed Władysławem. Król, wzruszony błaganiem dwórki, uznał, że to poseł powinien darować winę. Kuno odparł, że jako zakonnik przebacza Zbyszkowi, lecz jako poseł czuje się zniesławiony i rozwiązanie sprawy pozostawił prawu. Po jego słowach zapadło głuche milczenie. Do wieczora wszyscy rycerze zaczęli skłaniać się ku rycerzykowi z Bogdańca i szukali sposobu, by uzyskać dla niego ułaskawienie. Wielu obracało gniew ku posłowi, zapowiadając, że po jego powrocie do Malborka nadarzy się okazja, by wyzwać go na pojedynek. Tego samego dnia Powała odwiedził Zbyszka w lochu, opowiadając mu o rozpaczy Danusi, co wzruszyło młodzieńca.
„Krzyżacy” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaMikoÅ‚aj z DÅ‚ugolasu żartobliwie nazwaÅ‚ dziewczynkÄ™ „skrzatem”, czym obraziÅ‚ jej rycerza. Księżna uspokoiÅ‚a jednak zapalczywego mÅ‚odzieÅ„ca. Åšniadanie byÅ‚o gotowe i zaproszeni poszli do komnat królewskich. Jeden z trefnisiów udawaÅ‚ brzÄ™czenie pszczoÅ‚y i kiedy Lichtenstein zaczÄ…Å‚ klepać siÄ™ w Å‚ysinÄ™, Zbyszko wybuchnÄ…Å‚ Å›miechem. Krzyżak, zauważywszy pomyÅ‚kÄ™, zapÅ‚aciÅ‚ kuglarzowi dwa skojce i kazaÅ‚ mu odejść. Potem zwróciÅ‚ siÄ™ do króla WÅ‚adysÅ‚awa, mówiÄ…c, że ziemiÄ™ dobrzyÅ„skÄ… obsiadÅ‚y trutnie. Ten żart oburzyÅ‚ polskich rycerzy, którzy zaczÄ™li miÄ™dzy sobÄ… rozprawiać o możliwoÅ›ci przepÄ™dzenia Krzyżaków. Kuno, rozumiejÄ…cy polskÄ… mowÄ™ powiedziaÅ‚, że w kraju panujÄ… pogaÅ„skie obyczaje.
UsÅ‚yszawszy to rycerze poczerwienieli z gniewu i podnieÅ›li siÄ™ z miejsc, a Zawisza Czarny zarzuciÅ‚ Krzyżakowi, że haÅ„bi polski naród. Lichtenstein ze spokojem odparÅ‚, że Polacy nie potrafiÄ… uszanować posÅ‚a i dlatego nazwaÅ‚ ich poganami. Po czym opowiedziaÅ‚ o zajÅ›ciu pod TyÅ„cem, którego autentyczność musiaÅ‚ potwierdzić PowaÅ‚a. Na twarzy króla pojawiÅ‚ siÄ™ gniew, a rycerze poczÄ™li woÅ‚ać „haÅ„ba”. Wtedy odezwaÅ‚ siÄ™ Zbyszko, mówiÄ…c, że to on napadÅ‚ na posÅ‚a. Kasztelan krakowski zobowiÄ…zaÅ‚ siÄ™ przeprowadzić sÄ…d nad winowajcÄ…, aby wszystko odbyÅ‚o siÄ™ zgodnie z prawem. NakazaÅ‚ zamknąć Zbyszka w wieży, tymczasem PowaÅ‚a próbowaÅ‚ usprawiedliwić go przed zebranymi. Zawstydzony mÅ‚odzieniec oddaÅ‚ siÄ™ w rÄ™ce zamkowych Å‚uczników. Tymczasem Danusia, widzÄ…c, co siÄ™ dzieje, rozpÅ‚akaÅ‚a siÄ™, zwracajÄ…c uwagÄ™ Jagiełły.
Księżna Anna Danuta zaczęła wyjaśniać władcy przyczynę zajścia, padając ze swą podopieczną na kolana przed Władysławem. Król, wzruszony błaganiem dwórki, uznał, że to poseł powinien darować winę. Kuno odparł, że jako zakonnik przebacza Zbyszkowi, lecz jako poseł czuje się zniesławiony i rozwiązanie sprawy pozostawił prawu. Po jego słowach zapadło głuche milczenie. Do wieczora wszyscy rycerze zaczęli skłaniać się ku rycerzykowi z Bogdańca i szukali sposobu, by uzyskać dla niego ułaskawienie. Wielu obracało gniew ku posłowi, zapowiadając, że po jego powrocie do Malborka nadarzy się okazja, by wyzwać go na pojedynek. Tego samego dnia Powała odwiedził Zbyszka w lochu, opowiadając mu o rozpaczy Danusi, co wzruszyło młodzieńca.
Rycerz z Taczewa zamierzał prosić Lichtensteina o łaskę i miał nadzieję, że stryj skazańca również zjedna serce posła. Maćko został jednak przyjęty przez Krzyżaka pogardliwie, po czym udał się do króla. Prosił o łaskę dla bratanka, którego kochał jak rodzonego syna i na którym kończył się ich ród. Przypomniał zasługi swoje i młodzika podczas obrony Wilna, prosząc, aby zamiast chłopaka został ukarany on. Przemowa ta wzruszyła władcę, lecz w tej chwili pojawił się poseł, który wręczył pisemną skargę na Zbyszka. Nazajutrz Powała przed sądem kasztelańskim robił wszystko, by umniejszyć winę skazańca. Kasztelan krakowski wydał ostateczny wyrok, a Zbyszko pogodził się z wolą boską. Lichtenstein zbliżył się do Zawiszy i wyjaśnił mu, że tylko wielki mistrz mógłby odpuścić zniesławienie posła. Zawisza potępił jednak zachowanie Niemca.
Wieczorem herold ogłosił wyrok. Maćko zdołał wyprosić, aby egzekucja odbyła się później. Stary rycerz codziennie odwiedzał bratanka. Zbyszko za każdym razem wypytywał o to, co się dzieje na dworze, żałując, że nie stanie do kolejnej wojny. Tymczasem obie księżne nie mogły zapomnieć o jego nieszczęściu. Aleksandra napisała do mistrza krzyżackiego list z prośbą, by wstawił się za skazańcem do króla. Dostarczenia pisma podjął się Maćko. Nazajutrz po jego wyjeździe przyszła do Zbyszka księżna Anna z Danusią. Młodzieniec zaczął prosić dziewczynkę, aby zaśpiewała pieśń, którą słyszał w Tyńcu. Danusia zaczęła śpiewać, lecz rozpłakała się, a Zbyszko wziął ją na ręce zrozpaczony niemożnością poślubienia dziewczyny.
Rozdział piąty
Królowa Jadwiga rodzi córkę. Po kilkunastu dniach dziecko umiera. Siedemnastego lipca umiera królowa. Cały kraj pogrąża się w żałobie. Zapomniany przez wszystkich Zbyszko nadal przebywa w celi więziennej. Z Prus wraca Maćko, bowiem zraniony przez Niemców, nie dotarł do Malborka. Przez ten czas kurował się w Spychowie dzięki pomocy Juranda. Kasztelan krakowski wyznacza dzień egzekucji Zbyszka. Młodzieniec staje przed pomostem i wtedy Danusia zarzuca mu na głowę białą nałęczkę i ratuje przed śmiercią. Zgodnie ze zwyczajem odbywają się zrękowiny młodych.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44
Szybki test:
Jurand w testamencie pozostawia Zbyszkowi:a) swój orszak
b) 100 złotych talarów
c) Spychów
d) miecz i zbrojÄ™
RozwiÄ…zanie
Samobójstwo popełnia:
a) Kuno Lichtenstein
b) Hugo von Danveld
c) Fulko de Lorche
d) Zygfryd de Löve
RozwiÄ…zanie
Hlawa wyzywa na pojedynek:
a) Zbyszka
b) Rotgiera
c) giermka Zbyszka
d) giermka Rotgiera
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies