Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Krzyżacy

Charakterystyka postaci drugoplanowych w „Krzyżakach”

Autor: Dorota Blednicka

De Lorche jest człowiekiem wrażliwym i dobrodusznym. Jest również artystą, poetą. Po śmierci Jurandówny układa dla niej pieśń, która koi nieco rozpacz Zbyszka. Nade wszystko jest mężczyzną niezwykle kochliwym, często zmienia damy serca. Początkowo jego wybranką jest Ulryka de Elner – zamężna czterdziestoletnia kobieta mająca sześcioro dzieci. Później zakochuje się z wzajemnością w Agnieszce z Długolasu. Kpiąc z naiwności rycerza, każe mu walczyć z wyimaginowanym smokiem, który okazuje się worem wypełnionym słomą. Ostatecznie poślubia piękną niewiastę, wypowiada służbę Zakonowi i pozostawia swój majątek rodowy krewnemu. Podczas wojny z Krzyżakami walczy po stronie polskiej.

Fulko de Lorche to postać niezwykle sympatyczna: prawdziwy rycerz, oddany przyjaciel, człowiek wierny zasadom i uczciwy, chociaż trochę naiwny. W Polsce odnajduje ojczyznę, przyjaciół i żonę.

Kuno von Lichtenstein

Kuno von Lichtenstein jest komturem krzyżackim. To mężczyzna w średnim wieku, łysiejący, o szarych, stalowych oczach i płowych wąsach. W Krakowie pojawia się jako poseł. Zaatakowany pod Krakowem, oskarża Zbyszka z Bogdańca o znieważenie godności delegata wielkiego mistrza.

Kuno skupia w sobie wiele negatywnych cech, tak charakterystycznych dla braci zakonnych. Jest człowiekiem nieustępliwym, dumnym, wyrachowanym i pokrętnym. Wybacza młodzieńcowi jako chrześcijanin i sługa Chrystusa, lecz jako poseł żąda kary za obrazę majestatu Zakonu. To zachowanie sprawia, że wielu polskich rycerzy wyzywa go na pojedynek, lecz nie podejmuje rękawicy tłumacząc, że jako zakonnik musi otrzymać pozwolenie przełożonego. Zyskuje najzaciętszego wroga w osobie Maćka, który nie potrafi wybaczyć, że nie wycofał skargi na bratanka.

Von Lichtenstein jest pełen pychy i pogardy dla drugiego człowieka. Zna polską mowę, której nauczył się, przebywając w Toruniu i Chełmie, lecz nie używa jej. Jego tchórzliwa natura ujawnia się podczas bitwy pod Grunwaldem – zmuszony do pojedynku z Maćkiem z Bogdańca, zostaje pokonany i w chwili śmierci błaga o litość.

Zygfryd de L�ve

Zygfryd de L�ve jest wójtem z Jansborku. Pochodzi z rodziny zasłużonej dla Zakonu. To wysoki mężczyzna o „rysach surowych, ale szlachetnych”. Żyje dwoma namiętnościami: chwałą Zakonu oraz miłością do syna z nieprawego łoża, Rotgiera, którego oficjalnie nie uznał za swoje dziecko.

Zygfryd jest człowiekiem bezwzględnym, okrutnym i chciwym, gotowym do największych zbrodni i niegodziwości. Z całego serca nienawidzi Polaków, a w szczególności Juranda ze Spychowa. Duma i pycha sprawiają, że nie zniża się do pospolitych wykrętów. Dostrzega, że od pewnego czasu sprawy zakonne układają się niekorzystnie, a bracia kierują się samowolą i pozostają bezkarni. Zgadza się na porwanie Jurandówny, aby upokorzyć jej ojca
Bardziej ludzkie oblicze de L�ve ujawnia po śmierci Rotgiera. Ból i rozpacz ojca nad trumną syna są szczere, lecz szybko obracają się w nienawiść i pragnienie zemsty na człowieku, który pokonał młodego zakonnika w sprawiedliwym pojedynku. Kierowany zawziętością, okalecza Juranda i składa jego dłoń i język w trumnie Rotgiera. Później chce również zemścić się na Danusi, lecz wystraszony przez kata, boi się zbliżać do dziewczyny i wozi ją wszędzie ze sobą, zamkniętą w wiklinowej kołysce. Przez ten czas następuje stopniowe pogłębianie się obłędu Krzyżaka – rozmawia ze zmarłym Rotgierem i nawiedza go duch Danvelda.

Pojmany przez Zbyszka, staje przed panem ze Spychowa, a ten zwraca mu wolność. Wtedy następuje ostateczne załamanie Zygfryda i pod wpływem rozpaczy żrącej mu duszę po śmierci Rotgiera, zbrodni popełnionych przez zemstę, zgryzoty i przerażających widzeń poddaje się szaleństwu, popełniając samobójstwo.
Zygfryd de L�ve jest postacią negatywną, wyróżnia się okrucieństwem i bezwzględnością. Rozpacz po śmierci syna i pragnienie zemsty czynią z niego kata Juranda i jego córki, co przyczynia się również do tragedii Zbyszka z Bogdańca.

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies