Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Proces

„Proces” - streszczenie szczegółowe

Autor: Dorota Blednicka

Natychmiast próbowała oczyścić K., który był zbyt zmęczony, by się tym sam zająć. Najchętniej posiedziałby tu tak długo, aż nabrałby sił, lecz nieznajoma powiedziała, że musi odejść, ponieważ tamuje ruch. Zaproponowała, że odprowadzi go do izby chorych i poprosiła mężczyznę, stojącego w drzwiach, o pomoc. K. nie mógł się zgodzić na takie poniżenie i wstał, z trudem utrzymując się na nogach. Po chwili z westchnieniem usiadł ponownie na krześle. Zauważył, że woźny sądowy zniknął. Mężczyzna uznał, że należy jak najszybciej wyprowadzić K. z kancelarii, ponieważ jego osłabienie wynika raczej z atmosfery, panującej w poczekalni.

Józef K. z radością potwierdził jego słowa. Był przekonany, że natychmiast poczuje się lepiej, potrzebował tylko wsparcia. Poprosił mężczyznę, aby odprowadził go do drzwi, a potem odpocznie na schodach i szybko odzyska siły. Dziwił się, że jest tak osłabiony, gdyż nigdy wcześniej nie cierpiał na żadne ataki. Uniósł ręce, aby mogli go łatwiej podeprzeć, lecz mężczyzna nie pomógł mu, jedynie stał i śmiał się głośno. Zwrócił się do dziewczyny, mówiąc, że miał rację, twierdząc, że K. czuje się osłabiony wyłącznie w tym miejscu.

Dziewczyna również roześmiała się, a mężczyzna dodał, że naprawdę chce wyprowadzić aresztowanego. Popatrzyła na K., który wyraźnie posmutniał i patrzył błędnie przed siebie, prosząc, aby nie zwracał uwagi na ich śmiech. Wyjaśniła, że mężczyzna jest informatorem, który udziela czekającym go stronom wszelkich informacji i wyjaśnień. Potrafi odpowiedzieć na każde pytanie i K., jeśli ma ochotę, może go wypróbować. Jego drugą zaletą był elegancki strój. Pozostali urzędnicy – ona również zaliczała się do nich – byli ubrani staromodnie, ponieważ przebywają nieustannie w kancelariach, śpią tu nawet, więc nie ma sensu, aby wydawali pieniądze na ubrania. Uznano jednak, że strój informatora jest niezwykle ważny i urządzono zbiórkę na zakup ubrań. Okazało się, że informator, choć robi dobre wrażenie, przez swój śmiech odstrasza ludzi.
Mężczyzna z ironią potwierdził jej słowa, choć nie rozumiał, dlaczego dziewczyna opowiada K. o tak intymnych sprawach urzędników. Aresztowany milczał, rozumiejąc, że urzędniczka chciała dać mu możliwość ochłonięcia, lecz nie udało się jej to. Urażona, odparła, że musiała usprawiedliwić śmiech informatora, którego zachowanie jest odrażające. K. nie odzywał się, uświadamiając sobie, że tych dwoje rozmawia o nim jak o jakiejś rzeczy. Nagle poczuł, że pomagają mu wstać. Podziękował, zdziwiony tym miłym gestem i podniósł się powoli. Dziewczyna wyznała mu cicho, że nie chciała przedstawić informatora w dobrym świetle, lecz zamierzała wyznać tylko prawdę. Uważała, że urzędnik ma dobre serce, ponieważ nie musiał wyprowadzać chorych stron, a jednak to zrobił.

Urzędnicy sądowi często chcą pomagać, lecz robią wrażenie nieczułych. Sama wielokrotnie cierpiała z tego powodu. Informator zapytał, czy K. chce usiąść. Doszli do miejsca, w którym stał oskarżony, z którym K. wcześniej rozmawiał. Józef K. poczuł wstyd – nie tak dawno stał przed nim dumnie wyprostowany, a teraz wspierał się na dwóch osobach. Mężczyzna nie zwracał na niego uwagi, próbując usprawiedliwić przed urzędnikiem swoją obecność w poczekalni. Informator pochwalił jego troskliwość o własną sprawę i nie zamierzał przeszkadzać mu w śledzeniu dochodzenia.

Dziewczyna z zachwytem stwierdziła, że urzędnik doskonale potrafi rozmawiać ze stronami. K. przytaknął jej i natychmiast zerwał się, kiedy informator zaproponował, aby odpoczął. Skłamał, ponieważ miał ochotę usiąść. Miał wrażenie, że cierpi na chorobę morską i znajduje się na okręcie. Czuł się tak źle, że nie rozumiał spokoju ludzi, którzy go prowadzili. Był uzależniony od ich pomocy – gdyby go teraz puścili, upadłby na podłogę. Niesiony przez nich, obserwował ich miarowe kroki. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że mówią do niego, ale zupełnie nie rozumie ich słów. Słyszał tylko hałas, który przybierał wysokie tony niczym głos syreny. Poprosił, aby mówili do niego głośniej i zawstydził się, że ich nie rozumie. Nagle poczuł na twarzy świeży powiew powietrza i usłyszał obok siebie, że najpierw chciał odejść, a teraz nie rusza się. Poczuł, że stoi przed drzwiami wyjściowymi. Natychmiast powróciły mu siły.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38    39    40    41    42  

Szybki test:

Informator, którego Józef spotyka w sądzie ubrany jest:
a) elegancko
b) staromodnie
c) ekstrawagancko
d) niechlujnie
Rozwiązanie

Główny bohater był członkiem miejskiego towarzystwa:
a) opieki nad zabytkami
b) miejskich ekonomistów
c) miłośników nauki
d) opieki nad zwierzętami
Rozwiązanie

Bankier stwierdza, że Block stał się:
a) podnóżkiem adwokata Hulda
b) poplecznikiem adwokata Hulda
c) psem adwokata Hulda
d) szpiegiem adwokata Hulda
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Proces” - streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Procesu” w pigułce
Franz Kafka – biografia
Geneza „Procesu” Kafki
Problematyka „Procesu” Kafki
Czas i miejsce akcji „Procesu”
Uniwersalizm powieści Franza Kafki
Józef K. – tragizm postaci
Interpretacje „Procesu”
„Proces” jako powieść o idealnym aparacie władzy
Labirynt Kafki - kreacja przestrzeni w „Procesie”
Wyjaśnienie tytułu utworu
Główny wątek „Procesu” Kafki
Artyzm „Procesu” Franza Kafki
Józef K. - everyman
„Proces” – kompozycja, narracja i styl powieści
„Proces” jako powieść absurdu
W poszukiwaniu winy Józefa K. – problem winy niezawinionej
Motywy literackie w „Procesie”
„Proces” – ekranizacje, sztuki teatralne, nawiązania w literaturze i sztuce
Plan wydarzeń „Procesu”
Franz Kafka – kalendarium życia i twórczości
Bibliografia




Bohaterowie
Charakterystyka Józefa K.
Pozostali bohaterowie „Procesu”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies