Gdy znalazł się na korytarzu, na swojej ręce poczuł małą dłoń. Pielęgniarka zamknęła cicho drzwi i wyznała, że celowo rzuciła talerzem o ścianę, by zmusić go do opuszczenia pokoju. Zakłopotany, odparł, że również myślał o niej. Zaprowadziła go do drzwi z matowego szkła, za którymi mieścił się gabinet adwokata. Wskazała mu skrzynię, na której usiadł, a ona spoczęła tuż obok. Leni sądziła, że K. wyjdzie bez jej wywoływania. Zdziwiona, stwierdziła, że najpierw przyglądał się jej, a później kazał tak długo na siebie czekać. Usprawiedliwił się, mówiąc, że musiał najpierw słuchać rozmowy mężczyzn, a poza tym jest nieśmiały i nigdy nie pomyślałby, że mógłby łatwo pozyskać jej względy. Odpowiedziała, że prawdopodobnie nie spodobała mu się. K. milczał, rozglądając się wokół. Zwrócił uwagę na obraz, przedstawiający mężczyznę w todze sędziowskiej.

Postać wyglądała tak, jakby chciała zerwać się z wysokiego krzesła, by wygłosić wyrok. Wskazał na obraz i powiedział, że to jest jego sędzia. Leni odrzekła, że zna sędziego i nieraz przychodził do domu adwokata. Obraz nie oddaje w pełni jego wizerunku, ponieważ urzędnik jest malutki, lecz z powodu próżności kazał malarzowi „wydłużyć się”. Dodała, że i ona jest próżna i niezadowolona z tego, że nie spodobała się K. W odpowiedzi objął ją i przyciągnął do siebie. Spytał o stopień sędziego. Leni oznajmiła, że jest sędzią śledczym. Oskarżony był zawiedziony, myśląc, że wszyscy wysocy urzędnicy ukrywają się przed nim. Poczuł się oszukany faktem, że mężczyzna na obrazie siedzi na tronie. Pielęgniarka wyjaśniła, iż w rzeczywistości siedział na stołku kuchennym, a to, co przedstawia obraz, jest wymyślone. Zapytała, czy musi nieustannie myśleć o swoim procesie.

K. odparł, że myśli o nim niewiele. Po chwili dziewczyna wyznała, że słyszała o nim jako o człowieku nieustępliwym. Poradziła, aby naprawił swój błąd, ponieważ przed sądem nie należało się bronić, tylko złożyć zeznania. Była gotowa udzielić mu pomocy, by mógł złożyć zeznania przy najbliższej sposobności. K. stwierdził, że Leni najwyraźniej zna się na sądzie i na wszystkich kruczkach i usadowił ją na kolanach. Zarzuciła mu ramiona na szyję i długo wpatrywała się w jego oczy. Zapytał, czy będzie mu mogła pomóc, jeśli nie złoży zeznań. Po chwili ze zdumieniem uświadomił sobie, że właśnie werbuje sobie pomocnicę. Potrząsnęła przecząco głową i dopowiedziała, że wtedy nie będzie mogła mu pomóc.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38    39    40    41    42  

Szybki test:

Kapitan Lanz był dla pani Grubach:
a) siostrzeńcem
b) bratankiem
c) przyrodnim bratem
d) stryjem
Rozwiązanie

Kochanką Józefa K. była Elza, która pracowała jako:
a) kelnerka
b) pielęgniarka
c) pokojówka
d) sprzedawczyni
Rozwiązanie

Nie został dokończony rozdział:
a) VIII
b) V
c) VII
d) XI
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Proces” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Procesu” w pigułce	Franz Kafka – biografia Geneza „Procesu” Kafki Czas i miejsce akcji „Procesu” Problematyka „Procesu” Kafki Główny wątek „Procesu” Kafki Uniwersalizm powieści Franza Kafki Józef K. – tragizm postaci Interpretacje „Procesu” „Proces” jako powieść o idealnym aparacie władzy Labirynt Kafki - kreacja przestrzeni w „Procesie” Wyjaśnienie tytułu utworu Motywy literackie w „Procesie” Artyzm „Procesu” Franza Kafki Józef K. - everyman „Proces” – kompozycja, narracja i styl powieści „Proces” jako powieść absurdu W poszukiwaniu winy Józefa K. – problem winy niezawinionej Plan wydarzeń „Procesu” „Proces” – ekranizacje, sztuki teatralne, nawiązania w literaturze i sztuce Franz Kafka – kalendarium życia i twórczości Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Józefa K. Pozostali bohaterowie „Procesu”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies