„Stary czÅ‚owiek i morze” – streszczenie szczegółowe - strona 2
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

„Stary czÅ‚owiek i morze” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

Bohater spojrzaÅ‚ na chÅ‚opca „swymi wyblakÅ‚ymi od sÅ‚oÅ„ca, ufnymi, kochajÄ…cymi oczami” i rzekÅ‚: „GdybyÅ› ty byÅ‚ mój, wziÄ…Å‚bym ciÄ™ z sobÄ… i zaryzykowaÅ‚”. MÅ‚odzieniec ponowiÅ‚ swojÄ… propozycjÄ™ przyniesienia najlepszych sardynek, które miaÅ‚yby posÅ‚użyć starcowi w nastÄ™pnym poÅ‚owie jako przynÄ™ta. Bohater odparÅ‚, iż zostaÅ‚o mu jeszcze sporo z dzisiejszego dnia. Wreszcie zgodziÅ‚ siÄ™, by chÅ‚opiec daÅ‚ mu jednÄ… sardynkÄ™. Pomocnik nalegaÅ‚, by mężczyzna przyjÄ…Å‚ od niego dwie sztuki najlepszej przynÄ™ty. ZapewniaÅ‚, że kupiÅ‚ je za wÅ‚asne pieniÄ…dze. Santiago podziÄ™kowaÅ‚, ponieważ „ByÅ‚ zbyt prosty, żeby siÄ™ zastanawiać, kiedy osiÄ…gnÄ…Å‚ pokorÄ™. WiedziaÅ‚ jednak, że jÄ… osiÄ…gnÄ…Å‚, wiedziaÅ‚ też, że nie ma w tym nic haniebnego i że nie pociÄ…ga to za sobÄ… utraty prawdziwej dumy”.

Bohater zdradziÅ‚, iż jutro, zanim siÄ™ rozjaÅ›ni, ma zamiar wypÅ‚ynąć naprawdÄ™ daleko w morze. ChÅ‚opiec odpowiedziaÅ‚, że spróbuje namówić swojego ojca, by uczynili podobnie, aby mogli pomóc staruszkowi, gdy zÅ‚owi coÅ› dużego. Obydwaj zdawali sobie sprawÄ™, iż rodzic mÅ‚odzieÅ„ca nie lubi wypÅ‚ywać daleko w morze. ChÅ‚opiec wyjawiÅ‚, iż mężczyzna ma bardzo sÅ‚aby wzrok, dlatego boi siÄ™ zbyt oddalać od brzegu. Santiago, pomimo, że przez lata Å‚owiÅ‚ żółwie u Wybrzeży Moskitów, „A wÅ‚aÅ›nie od tego psuje siÄ™ wzrok”, widziaÅ‚ wciąż bardzo dobrze. „Bo ze mnie dziwny staruch”, mawiaÅ‚, ponieważ nie potrafiÅ‚ wytÅ‚umaczyć, dlaczego cieszyÅ‚ siÄ™ takim zdrowiem w swoim wieku. ByÅ‚ pewny, że gdy nadejdzie okazja, to da radÄ™ naprawdÄ™ dużej rybie.

Wrócili do Å‚odzi Santiago, by zabrać z niej linki, harpun, maszt i żagiel. Starzec wiedziaÅ‚, iż nikt go nie okradnie. ZabieraÅ‚ sprzÄ™t do domu, by nie zniszczyÅ‚a go rosa i morska bryza. Mężczyzna niósÅ‚ maszt, podczas gdy mÅ‚odzieniec resztÄ™. Po krótkim marszu dotarli do domu Santiago. ByÅ‚a to chata zbudowana z „twardych liÅ›ci palmy królewskiej, zwanych guano”. WewnÄ…trz „byÅ‚o łóżko, stół, jedno krzesÅ‚o, a na klepisku miejsce, gdzie gotowano na wÄ™glu drzewnym. Na brunatnej Å›cianie ze spÅ‚aszczonych, zachodzÄ…cych na siebie liÅ›ci silnie uwłóknionego guano wisiaÅ‚ kolorowy obrazek ÅšwiÄ™tego Serca Jezusowego i drugi, przedstawiajÄ…cy NajÅ›wiÄ™tszÄ… PannÄ™ z Cobre. ByÅ‚y to pamiÄ…tki po żonie starego”.
Dawniej na Å›cianie wisiaÅ‚a również kolorowa fotografia, przedstawiajÄ…ca małżonkÄ™ Santiago, ale mężczyzna zdjÄ…Å‚ jÄ…, ponieważ „patrzÄ…c na niÄ… czuÅ‚ siÄ™ zbyt samotny”. ChÅ‚opiec zapytaÅ‚, czy starzec ma co jeść, rybak odparÅ‚, iż ma jeszcze garnek żółtego ryżu z rybÄ…. ZapytaÅ‚, czy może wziąć siatkÄ™ na sardynki. Santiago odparÅ‚, iż mÅ‚odzieniec, wie, gdzie ona leży. „Nie byÅ‚o żadnej siatki i chÅ‚opiec pamiÄ™taÅ‚, kiedy jÄ… sprzedali. Ale mimo to co dzieÅ„ stwarzali sobie tÄ™ samÄ… fikcjÄ™. Nie byÅ‚o garnka z żółtym ryżem i rybÄ…, i chÅ‚opiec też o tym wiedziaÅ‚”.

Starzec miał już osiemdziesiąt pięć lat, ale mimo to interesował się baseballem. Wyciągnął wczorajszą gazetę i przeglądał rubrykę sportową, podczas gdy chłopiec udał się po sardynki. Zanim wyszedł wymienił się z Santiago swoimi obawami, co do następnego meczu Jankesów z Nowego Jorku. Bohater zastanawiał się, czy powinien zagrać na loterii nazajutrz, ponieważ będzie to już osiemdziesiąty piąty dzień jego rybackiej niemocy, a według niego to szczęśliwa liczba. Był przekonany, że nie poprawi swojego dawnego rekordu, osiemdziesięciu siedmiu dni bez ryby.

PorosiÅ‚ chÅ‚opca, by kupiÅ‚ mu los z numerem osiemdziesiÄ…tym piÄ…tym. Ponieważ nie byÅ‚o go na to stać, Å‚amiÄ…c jednÄ… ze swoich zasad: „Tylko że staram siÄ™ nie pożyczać. Bo to najpierw pożyczasz, a potem żebrzesz i zadÅ‚użyÅ‚ siÄ™ u chÅ‚opca na dwa i pół dolara. MÅ‚odzieniec przed wyjÅ›ciem ostrzegÅ‚ Santiago, aby siÄ™ nie zaziÄ™biÅ‚, ponieważ wrzeÅ›niowa pogoda potrafi być zdradliwa. Starzec odparÅ‚, iż nadszedÅ‚: „MiesiÄ…c, w którym przychodzÄ… wielkie ryby (…) Byle kto potrafi być rybakiem w maju”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17  

Szybki test:

Szkielet marlina miał:
a) szesnaście stóp długości
b) dwanaście stóp długości
c) osiemnaście stóp długości
d) czternaście stóp długości
RozwiÄ…zanie

Po złowieniu marlina Santiago żywił się m.in:
a) meduzami
b) krewetkami
c) żółwiami morskimi
d) rybitwami
RozwiÄ…zanie

Skurcz Santiago złapał:
a) w prawej dłoni
b) w lewym ramieniu
c) w lewej dłoni
d) w prawym ramieniu
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Santiago - „ByÅ‚ starym czÅ‚owiekiem, który Å‚owiÅ‚ ryby w Golfsztromie (…)”
„Stary czÅ‚owiek i morze” – streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Geneza „Starego czÅ‚owieka i morze”
„Stary czÅ‚owiek i morze” jako opowiadanie - parabola
Problematyka opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
„(…) czÅ‚owiek nie jest stworzony do klÄ™ski - powiedziaÅ‚. - CzÅ‚owieka można zniszczyć, ale nie pokonać”
Motywy literackie w „Starym czÅ‚owieku i morze”
Symbolika „Starego czÅ‚owieka i morza”
Motyw przyjaźni w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
Problem dumy, zwyciÄ™stwa i klÄ™ski w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
Kompozycja i struktura opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Styl i narracja opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Plan wydarzeÅ„ opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Biografia Ernesta Hemingwaya
Pierwowzór Santiago?
Ekranizacje opowiadanie "Stary człowiek i morze"
Kalendarium twórczości Ernesta Hemingwaya
„Szczęście jest czymÅ›, co przychodzi pod wieloma postaciami, wiÄ™c któż je może rozpoznać?”
Kim był Joe DiMaggio?
Wielcy o Hemingwayu
Najważniejsze cytaty – „Stary czÅ‚owiek i morze”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies