Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

„Stary człowiek i morze” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Bohater spojrzał na chłopca „swymi wyblakłymi od słońca, ufnymi, kochającymi oczami” i rzekł: „Gdybyś ty był mój, wziąłbym cię z sobą i zaryzykował”. Młodzieniec ponowił swoją propozycję przyniesienia najlepszych sardynek, które miałyby posłużyć starcowi w następnym połowie jako przynęta. Bohater odparł, iż zostało mu jeszcze sporo z dzisiejszego dnia. Wreszcie zgodził się, by chłopiec dał mu jedną sardynkę. Pomocnik nalegał, by mężczyzna przyjął od niego dwie sztuki najlepszej przynęty. Zapewniał, że kupił je za własne pieniądze. Santiago podziękował, ponieważ „Był zbyt prosty, żeby się zastanawiać, kiedy osiągnął pokorę. Wiedział jednak, że ją osiągnął, wiedział też, że nie ma w tym nic haniebnego i że nie pociąga to za sobą utraty prawdziwej dumy”.

Bohater zdradził, iż jutro, zanim się rozjaśni, ma zamiar wypłynąć naprawdę daleko w morze. Chłopiec odpowiedział, że spróbuje namówić swojego ojca, by uczynili podobnie, aby mogli pomóc staruszkowi, gdy złowi coś dużego. Obydwaj zdawali sobie sprawę, iż rodzic młodzieńca nie lubi wypływać daleko w morze. Chłopiec wyjawił, iż mężczyzna ma bardzo słaby wzrok, dlatego boi się zbyt oddalać od brzegu. Santiago, pomimo, że przez lata łowił żółwie u Wybrzeży Moskitów, „A właśnie od tego psuje się wzrok”, widział wciąż bardzo dobrze. „Bo ze mnie dziwny staruch”, mawiał, ponieważ nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego cieszył się takim zdrowiem w swoim wieku. Był pewny, że gdy nadejdzie okazja, to da radę naprawdę dużej rybie.

Wrócili do łodzi Santiago, by zabrać z niej linki, harpun, maszt i żagiel. Starzec wiedział, iż nikt go nie okradnie. Zabierał sprzęt do domu, by nie zniszczyła go rosa i morska bryza. Mężczyzna niósł maszt, podczas gdy młodzieniec resztę. Po krótkim marszu dotarli do domu Santiago. Była to chata zbudowana z „twardych liści palmy królewskiej, zwanych guano”. Wewnątrz „było łóżko, stół, jedno krzesło, a na klepisku miejsce, gdzie gotowano na węglu drzewnym. Na brunatnej ścianie ze spłaszczonych, zachodzących na siebie liści silnie uwłóknionego guano wisiał kolorowy obrazek Świętego Serca Jezusowego i drugi, przedstawiający Najświętszą Pannę z Cobre. Były to pamiątki po żonie starego”.

„Stary człowiek i morze” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: