Kim był Joe DiMaggio? ostatnidzwonek.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

Kim był Joe DiMaggio?

Autor: Karolina Marlêga

Joseph Paul DiMaggio, urodził się jako Giuseppe Paolo DiMaggio, Jr. 25 listopada 1914 roku, a zmarł 8 marca 1999 roku. Cała jego sportowa kariera, która trwała piętnaście lat, była związana z jednym klubem, New York Yankees. Trzy razy był wybierany najlepszym zawodnikiem zawodowej ligi baseballowej MLB oraz aż trzynaście razy wziął udział w corocznym Meczu Gwiazd. Zaskarbił sobie uznanie kibiców dzięki wspaniałej grze nie tylko w ataku, ale i w obronie. Jednak do pamięci przeszedł jako zawodnik, który wkładał wielkie serce w każde spotkanie i w każdą akcję. Gdy kończył karierę w wieku 36 lat, jego osiągnięcia indywidualne były bardzo wysokie, ale nie najlepsze w historii tego sportu. Mimo to w 1969 roku został uznany najlepszym, żyjącym, baseballistą Ameryki.

DiMaggio był ósmym z dziewiątki dzieci, jego rodzice pochodzili z Sycylii, a do Stanów Zjednoczonych przybyli jako emigranci. Jego ojciec był rybakiem, podobnie jak wielu jego przodków. Tego samego chciał dla swoich pięciu synów. Joe nienawidził sprzątać łodzi ojca, ponieważ smród martwych ryb przyprawiał go mdłości. Już za młodu wymykał się rodzicom, by grać w baseball. Zanim okrzyknięto go objawieniem lokalnej ligi, ojciec zabraniał mu uprawienia tego sportu. Od tamtego momentu kariera młodego DiMaggio nabrała zawrotnego tempa.

Już w pierwszym sezonie gry dla Yankees pomógł drużynie odbudować dawną chwałę i sięgnął z nią po mistrzostwo MLB. 11 listopada 1951 roku był zmuszony do ogłoszenia końca swojej wielkiej kariery z powodu prześladujących go wciąż kontuzji, które utrudniały mu poruszanie się. W 1953 roku numer, z którym grał, czyli 5, został zastrzeżony, co oznaczało, iż żaden z zawodników Yankees od tej pory nie może go nosić na swojej koszulce.

Wielki rozgłos przyniosło mu drugie małżeństwo. 13 stycznia 1954 roku DiMaggio poślubił Marilyn Monroe. Ich związek był pełny namiętności oraz zazdrości. Za każdym razem, gdy baseballista widział słynną scenę, gdy wiatr podwiewa jego małżonce sukienkę, wpadał w szał. Oboje byli na różnych etapach karier zawodowych. Joe właśnie skończył uprawianie sportu i szukał spokoju w życiu, podczas gdy Marilyn pięła się coraz wyżej w hollywoodzkiej hierarchii. Te nieporozumienia były powodem ich rozwodu. Po kilku latach, gdy DiMaggio dowiedział się o tym, jakie życie prowadziła jego była żona postanowił ponownie się jej oświadczyć, lecz było już za późno. 5 sierpnia 1962 roku Marilyn została znaleziona martwa w swoim mieszkaniu. Zrozpaczony DiMaggio zorganizował pogrzeb i przez dwadzieścia następnych lat, trzy razy w tygodniu, posyłał na jej grób pół tuzina czerwonych róż. Nigdy więcej się już nie ożenił.
W roku 1998 przeszedÅ‚ operacjÄ™ pÅ‚uca, zaatakowanego przez raka. ZmarÅ‚ 8 marca 1999 roku. WedÅ‚ug jego adwokata, ostatnimi sÅ‚owami DiMaggio byÅ‚y: „Wreszcie zobaczÄ™ siÄ™ z Marilyn”.

Gwiazdor baseballu byÅ‚ inspiracjÄ… dla wielu artystów. Jego zwiÄ…zek z Marilyn Monroe pojawiaÅ‚ siÄ™ miÄ™dzy innymi w piosence „She’s My Queen” („Ona jest mojÄ… królowÄ…”) w wykonaniu Diesel Boy. Możemy znaleźć tam nastÄ™pujÄ…cy wers: „She is my queen, she's my Marilyn, and I'm her Joe DiMaggio” („Ona jest mojÄ… królowÄ…, jest mojÄ… Marilyn, a ja jestem jej Joe DiMaggio”). Poza tym zwiÄ…zek tych dwojga pojawia siÄ™ w piosenkach Jennifer Lopez („I'm Gonna Be Alright”), Madonny („Vogue”), Tori Amos („Father Lucyfer”), Billy Joel’a („We Didn't Start the Fire”) oraz Simon and Garfunkel („Mrs. Robinson”). Sam DiMaggio byÅ‚ inspiracjÄ… dla piosenek „No More Heroes” zespoÅ‚u The Stranglers oraz „Center Field” Johna Fogerty'a.

Woody Guthrie napisaÅ‚ książkÄ™ „DiMaggio Done It” („DiMaggio tego dokonaÅ‚”), w której opisaÅ‚ udziaÅ‚ zawodnika w serii meczów o mistrzostwo przeciwko Chicago Red Sox z czerwca 1949 roku. W tym sezonie DiMaggio z powodu operacji ostrogi kostnej prawej piÄ™ty byÅ‚ zmuszony do opuszczenia pierwszych sześćdziesiÄ™ciu meczów swojej drużyny. WÅ‚aÅ›nie do tego okresu odwoÅ‚uje siÄ™ w „Starym czÅ‚owieku i morzu” Ernest Hemingway.

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Santiago - „ByÅ‚ starym czÅ‚owiekiem, który Å‚owiÅ‚ ryby w Golfsztromie (…)”
„Stary czÅ‚owiek i morze” – streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Geneza „Starego czÅ‚owieka i morze”
„Stary czÅ‚owiek i morze” jako opowiadanie - parabola
Problematyka opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
„(…) czÅ‚owiek nie jest stworzony do klÄ™ski - powiedziaÅ‚. - CzÅ‚owieka można zniszczyć, ale nie pokonać”
Motywy literackie w „Starym czÅ‚owieku i morze”
Symbolika „Starego czÅ‚owieka i morza”
Motyw przyjaźni w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
Problem dumy, zwyciÄ™stwa i klÄ™ski w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
Kompozycja i struktura opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Styl i narracja opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Plan wydarzeÅ„ opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Biografia Ernesta Hemingwaya
Pierwowzór Santiago?
Ekranizacje opowiadanie "Stary człowiek i morze"
Kalendarium twórczości Ernesta Hemingwaya
„Szczęście jest czymÅ›, co przychodzi pod wieloma postaciami, wiÄ™c któż je może rozpoznać?”
Kim był Joe DiMaggio?
Wielcy o Hemingwayu
Najważniejsze cytaty – „Stary czÅ‚owiek i morze”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies