Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

„Stary człowiek i morze” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Starzec żałował, że nie ma przy nim chłopca, który mógłby razem z nim cieszyć się tą sytuacją. Wiedział też, że nie może przywiązać linki do kołka, ponieważ ryba z łatwością mogłaby ją zerwać. Rybak musiał trzymać ją w rękach i co jakiś czas popuszczać. Dziękował Bogu, że marlin podąża przed siebie, a nie w głąb morza. Nie wiedział, co zrobi, jeśli ryba zdecyduje się opłynąć w dół lub jeżeli zdechnie i opadnie na dno. Pocieszał się: „Ale coś przecież zrobię. Dużo jest rzeczy, które mogę zrobić”. Był pewien, że wysiłek, jakim niewątpliwie było holowanie jego łodzi, w końcu zabije zwierzę. Jednak cztery godziny później ryba wciąż ciągnęła go w kierunku pełnego morza.

Bohatera zaczynały nękać zmęczenie oraz pragnienie. Usiadł więc ostrożnie, by nie pociągać za linkę i wychylił się, by sięgnąć po butelkę z wodą. Nie przejmował się tym, że nie widzi już lądu. Uważał, że za drogowskaz może posłużyć mu łuna świetlna Hawany. Wiedział, że do zachodu słońca zostały najwyżej dwie godziny. Czuł się na siłach, by walczyć z rybą do rana. Był pełen podziwu dla marlina i bardzo chciał go zobaczyć.

Po zachodzie słońca zrobiło się zimno. Santiago owinął sobie wokół szyi stary worek, którym przykryte było pudełko z przynętami i wsunął jego część pod linkę, którą trzymał na ramieniu. W ten sposób zrobił z niego podkładkę. Starzec oparł się w taki sposób o dziób łódki, że było mu prawie wygodnie. Siedząc tak pomyślał: „Nie mogę nic z nim zrobić i on nie może nic zrobić ze mną. Przynajmniej dopóki będzie dalej tak postępował”.

Raz musiał wstać, by oddać mocz przez burtę. Spojrzał wtedy w gwiazdy, by sprawdzić kurs. Zorientował się, iż ryba zmieniła kierunek i płyną bardziej na wschód. Zmartwiło go nieco to, że łuna Hawany przestaje być widoczna. Przez moment zastanawiał się nad wynikami ligi baseballowej, ale po chwili skarcił samego siebie w myślach: „Myśl tylko o tym, co należy. Miej w głowie to, co robisz. Nie wolno ci zrobić żadnego głupstwa”. Wyraził swój żal, że nie ma z nim chłopca, który mógłby mu pomóc i dotrzymać towarzystwa. „Nikt nie powinien zostawać sam na starość. Ale to nieuniknione”, pomyślał Santiago. Zdawał sobie sprawę, że będzie musiał zjeść złowionego za dnia tuńczyka, żeby mieć siły.

„Stary człowiek i morze” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: