Stary człowiek i morze

Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

Biografia Ernesta Hemingwaya

Autor: Karolina Marl�ga

22 grudnia 1921 roku przybyli do stolicy Francji. Ich mieszkanie nie spełniało wysokich wymogów Halley, która dorastała w bogactwie, lecz kobieta nie narzekała i wspierała męża w jego pracy. Hemingway wynajął dodatkowy pokój, gdzie mógł w spokoju pisać swoje artykuły.

Nawiązał znajomości z czołowymi artystami mieszkającymi w Paryżu, zaliczali się do nich pisarze: Ezra Pound, Gertrude Stein, Sylvia Beach, James Joyce, Max Eastman, Lincoln Steffens i Wyndahm Lewis oraz malarze: Miro i Picasso. Te znajomości miały wielki wpływ na jego późniejszy artystyczny rozwój.

Jako reporter zdawał relacje z wielu ważnych wydarzeń, między innymi z Konferencji Genewskiej w kwietniu 1922 roku, wojny grecko-tureckiej czy konferencji w Lozannie. Pisał również artykuły sportowe, teksty o łowieniu ryb, walkach byków, narciarstwie, bobslejach.

W 1923 roku Hemingwayowie powrócili do Toronto, ponieważ Hedley spodziewała się dziecka. Oboje chcieli, by ich potomek przyszedł na świat w Ameryce Północnej, gdzie służba medyczna stała na najwyższym poziomie. John Hadley Nicanor Hemingway przyszedł na świat 10 października 1923 roku. W styczniu następnego roku, cała rodzina powróciła do Paryża.

Dzięki rekomendacji Ezry Pounda, Hemingway otrzymał możliwość pisania do czasopisma literackiego „Przegląd Transatlantycki”. Dzięki temu młody pisarz mógł pracować nad swoim rzemiosłem, a efekty jego pracy znajdowały swoje uzewnętrznienie na kartach czasopisma.

Między 1925 a 1929 rokiem spod pióra Hemingwaya wyszły jedne z najważniejszych dzieł dwudziestego wieku. Zaczął od małego zbioru opowiadań zatytułowanego „W naszych czasach”, następnie ukazała się pierwsza z jego wielkich powieści – „Słońce też wschodzi”.

Ta powieść nie tylko ustanowiła jego pozycję, jako czołowego przedstawiciela swojego pokolenia, ale zawierała dwie podstawowe zasady. Po pierwsze, determinacja w dążeniu do uproszczenia języka, poprzez omijanie zbędnych słów. Po drugie wykorzystanie w powieściach autentycznego doświadczenia. W wieku dwudziestu siedmiu lat osiągnął światową sławę.

„Mężczyźni bez kobiet” z roku 1927 to kolejny zbiór doskonałych opowiadań. „Pożegnanie z bronią” jest bez wątpienia najlepszą powieścią ukazującą bezsensowność i okrucieństwo pierwszej wojny światowej. Wciągu tych czterech lat stał się światowej sławy pisarzem, jak sądzą niektórzy najwybitniejszym w dwudziestym wieku.

W życiu prywatnym nie odnosił jednak takich sukcesów. W 1927 roku rozwiódł się z Hedley i niedługo po tym poślubił Pauline Pfeiffer, dziennikarkę pisma o modzie. W 1928 razem wyjechali do Key West na Florydzie w poszukiwaniu nowego otoczenia. Żyli tam przez dwanaście lat. Hemingway uważał to miejsce za wspaniałe. Oddawał się sportom oraz nowej pasji, rybactwu. W tym czasie dotarła do niego straszliwa wiadomość. Jego ojciec popełnił samobójstwo. Clarence Hemingway cierpiał z powodu zaawansowanej cukrzycy, nieleczonej anginy oraz potwornych bólów głowy. W dodatku doprowadził się do bankructwa. Mężczyzna strzelił sobie w głowę z broni palnej.

28 czerwca 1928 roku Pauline urodziła syna, Patrick’a. W 1931 roku narodził się Gregory.

W 1936 roku poznał pisarkę Marthę Gellhorn, z którą nawiązał romans. Rok później wraz z Pauline wyjechali do Hiszpanii. Hemingway pracował tam w charakterze korespondenta wojennego. Pisarz sympatyzował z komunistami, podczas gdy Martha upodobała sobie generał Franco. Dla niej pisarz rozwiódł się ze swoją ówczesną żoną. Z Marthą ożenił się w październiku 1940 roku.

Z nową żoną przeniósł się do Hawany, na Kubę. Powieść „Komu bije dzwon” przyniosła mu niesłychany sukces finansowy. Jednogłośnie została wybrana najlepszą książką 1940 roku, lecz nie otrzymała Nagrody Pulitzera ze względów politycznych.

strona: 1 2 3 4

Szybki test:

Hemingway zmarł w wieku:
a) 63 lat
b) 60 lat
c) 61 lat
d) 59 lat
Rozwiązanie

W roku 1941 Hemingway odbył podróż do:
a) Tajlandii
b) Japonii
c) Korei
d) Chin
Rozwiązanie

Do Paryża Hemingway przybył z żoną w roku:
a) 1926
b) 1923
c) 1921
d) 1928
Rozwiązanie

Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
Inne
Charakterystyka Santiago - „Był starym człowiekiem, który łowił ryby w Golfsztromie (…)”
„Stary człowiek i morze” – streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji opowiadania „Stary człowiek i morze”
Geneza „Starego człowieka i morze”
„Stary człowiek i morze” jako opowiadanie - parabola
Problematyka opowiadania „Stary człowiek i morze”
Charakterystyka pozostałych bohaterów opowiadania „Stary człowiek i morze”
Motyw przyjaźni w opowiadaniu „Stary człowiek i morze”
Problem dumy, zwycięstwa i klęski w opowiadaniu „Stary człowiek i morze”
„(…) człowiek nie jest stworzony do klęski - powiedział. - Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”
Motywy literackie w „Starym człowieku i morze”
Symbolika „Starego człowieka i morza”
Plan wydarzeń opowiadania „Stary człowiek i morze”
Biografia Ernesta Hemingwaya
Kompozycja i struktura opowiadania „Stary człowiek i morze”
Styl i narracja opowiadania „Stary człowiek i morze”
Kalendarium twórczości Ernesta Hemingwaya
Pierwowzór Santiago?
Ekranizacje opowiadanie "Stary człowiek i morze"
Kim był Joe DiMaggio?
„Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami, więc któż je może rozpoznać?”
Wielcy o Hemingwayu
Najważniejsze cytaty – „Stary człowiek i morze”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies