Biografia Ernesta Hemingwaya - strona 3
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Stary człowiek i morze

Biografia Ernesta Hemingwaya

Autor: Karolina Marlêga

W roku 1941 odbył podróż do Chin, skąd relacjonował wojnę chińsko-japońską.

W roku 1942 zgÅ‚osiÅ‚ siÄ™ na ochotnika do projektu marynarki wojennej. Jego zadanie polegaÅ‚o na pÅ‚ywaniu Å‚odziÄ… rybackÄ… i lokalizowaniu niemieckich Å‚odzi podwodnych u wybrzeży Kuby. Wielu nazywaÅ‚o tÄ™ misjÄ™ „samobójczÄ…”, lecz nie byÅ‚a tak niebezpieczna, jakby siÄ™ wydawaÅ‚o. Przez caÅ‚y ten czas Hemingway Å‚owiÅ‚ ryby z przyjaciółmi i dobrze siÄ™ przy tym bawiÅ‚. Nie zlokalizowaÅ‚ ani jednego niemieckiego u-boota. Ta sytuacja denerwowaÅ‚a MarthÄ™, która uważaÅ‚a, iż jej mąż marnuje swój pisarski talent na chÅ‚opiÄ™ce zabawy.

W roku 1944, jako korespondent wojenny, towarzyszył lotnikom RAF-u podczas ich zadań specjalnych. Podczas pobytu w Anglii odniósł poważne rany głowy w wypadku samochodowym. Chirurdzy założyli mu wtedy ponad pięćdziesiąt szwów. Martha przybyła do szpitali i banalizowała jego obrażenia. Była przekonana, iż był pijany podczas wypadku. Ta kłótnia była końcem ich małżeństwa. W Londynie Hemingway spotkał Mary Welsh, która stanowiła przeciwieństwo Marthy. Była bardzo czuła i opiekuńcza. Pisarz nie miał problemu z wyborem, z którą kobietą chce dalej być.

Po inwazji wojsk amerykańskich na Normandię udało mu się zaciągnąć do armii. W listopadzie 1944 roku oddział nieregularnych żołnierzy dowodzony przez Hemingweya wkroczył do Paryża. Pisarz był zawsze dumny z tego, że jako pierwszy wkroczył do wyzwolonej stolicy Francji. Fakty są jednak takie, że od razu skierował swoje kroki do hotelu Ritz i spędził tam ponad tydzień, pijąc w barze.

NastÄ™pnie doÅ‚Ä…czyÅ‚ do swojego przyjaciela, generaÅ‚a Bucka Lanhama, którego odziaÅ‚ napieraÅ‚ z północnej Francji na Niemcy. Hemingway spÄ™dziÅ‚ z żoÅ‚nierzami miesiÄ…c, a swoje wspomnienia z niezwykle krwawych walk zawarÅ‚ w powieÅ›ci „Za rzekÄ™ w cieÅ„ drzew”. ByÅ‚a to jego jedyna powieść o drugiej wojnie Å›wiatowej.

DzieÅ‚o byÅ‚o źle przyjÄ™te przez krytykÄ™. Hemingway, chcÄ…c udowodnić, że wciąż jest najlepszym powieÅ›ciopisarzem swoich czasów zaczÄ…Å‚ pracować nad historiÄ… starego rybaka i jego zmagaÅ„ z wielkÄ… rybÄ…. W 1936 roku napisaÅ‚ coÅ› podobnego dla jednej z gazet, a teraz miaÅ‚ zamiar to rozwinąć. We wrzeÅ›niu 1952 roku powieść „Stary czÅ‚owiek i morze” sprzedaÅ‚a siÄ™ w prawie piÄ™ciomilionowym nakÅ‚adzie.
Ogromny sukces finansowy pozwoliÅ‚ pisarzowi na realizacje marzeÅ„. PowróciÅ‚ do Europy by obejrzeć kilka walk byków, a nastÄ™pnie wraz Mary, udaÅ‚ siÄ™ na safari do Afryki. W styczniu 1954 roku podczas turystycznego przelotu nad piÄ™knymi krajobrazami „czarnego lÄ…du” ich Cessna uderzyÅ‚a w sÅ‚up telegraficzny. Na szczęście, poza zÅ‚amanymi żebrami Mary, nie odnieÅ›li poważniejszych obrażeÅ„. Nie powstrzymaÅ‚o to ich przed wejÅ›ciem na pokÅ‚ad samolotu, który miaÅ‚ zabrać ich do Ugandy. NiedÅ‚ugo po starcie maszyna stanęła w pÅ‚omieniach. Aby wydostać siÄ™ ze Å›miertelnej puÅ‚apki, Hemingway wywarzyÅ‚ stalowe drzwi... gÅ‚owÄ…. Ta podróż kosztowaÅ‚a pisarza wiele zdrowia. MiaÅ‚ pÄ™kniÄ™tÄ… czaszkÄ™, zmiażdżone dwa krÄ™gi, przemieszczony bark, przebitÄ… wÄ…trobÄ™, nerkÄ™ i Å›ledzionÄ™, liczne poparzenia oraz znaczny ubytek sÅ‚uchu i wzroku.

28 października 1954 Hemingway został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla. Lecz z powodu licznych obrażeń nie mógł odebrać nagrody osobiście. Pogarszający się stan zdrowia nie pozwalał mu pracować. Nie opublikował już więcej żadnej powieści.

W 1959 roku magazyn „Life” zwróciÅ‚ siÄ™ do niego z proÅ›bÄ…, by napisaÅ‚ artykuÅ‚ o pojedynku Antonio Ordonez’a i Louis’a Miguela Dominguin’a, dwóch najwiÄ™kszych matadorów. UdaÅ‚ siÄ™ do Hiszpanii, podróżowaÅ‚ wraz z bohaterami swojego artykuÅ‚u i gromadziÅ‚ materiaÅ‚y. „Niebezpieczne lato” ukazaÅ‚o siÄ™ w trzech częściach na Å‚amach magazynu. ByÅ‚o to ostatnie, oficjalne dzieÅ‚o Hemingwaya.

Pisarz popadł w nałóg alkoholowy. Zmuszony do opuszczenia Kuby, przez rewolucję Fidela Castro, przeniósł się wraz z żoną do Ketchum w stanie Idaho. Jednak piękne krajobrazy nie cieszyły artysty. Zaczął cierpieć na poważną depresję. Jego żona zwróciła się o pomoc lekarską, gdy pisarz po raz pierwszy wspomniał o samobójstwie. Hemingway przechodził terapię szokową, ale przynosiła ona jedynie negatywne efekty. Najgorszym z nich była utrata pamięci, co w przypadku Hemingwaya było wielkim cierpieniem. Nie mógł już pisać, ani wspominać przygód, które dane mu było przeżyć.

strona:    1    2    3    4  

Szybki test:

Pracę w gazecie Hemingway dostał w wieku:
a) siedemnastu lat
b) piętnastu lat
c) osiemnastu lat
d) szesnastu lat
RozwiÄ…zanie

W roku 1941 Hemingway odbył podróż do:
a) Chin
b) Japonii
c) Korei
d) Tajlandii
RozwiÄ…zanie

Matka Hemingwaya była:
a) pisarkÄ…
b) dziennikarkÄ…
c) nauczycielkÄ…
d) lekarkÄ…
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
Charakterystyka Santiago - „ByÅ‚ starym czÅ‚owiekiem, który Å‚owiÅ‚ ryby w Golfsztromie (…)”
„Stary czÅ‚owiek i morze” – streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Geneza „Starego czÅ‚owieka i morze”
„Stary czÅ‚owiek i morze” jako opowiadanie - parabola
Problematyka opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Motyw przyjaźni w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
Problem dumy, zwyciÄ™stwa i klÄ™ski w opowiadaniu „Stary czÅ‚owiek i morze”
„(…) czÅ‚owiek nie jest stworzony do klÄ™ski - powiedziaÅ‚. - CzÅ‚owieka można zniszczyć, ale nie pokonać”
Motywy literackie w „Starym czÅ‚owieku i morze”
Symbolika „Starego czÅ‚owieka i morza”
Plan wydarzeÅ„ opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Biografia Ernesta Hemingwaya
Kompozycja i struktura opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Styl i narracja opowiadania „Stary czÅ‚owiek i morze”
Kalendarium twórczości Ernesta Hemingwaya
Pierwowzór Santiago?
Ekranizacje opowiadanie "Stary człowiek i morze"
Kim był Joe DiMaggio?
„Szczęście jest czymÅ›, co przychodzi pod wieloma postaciami, wiÄ™c któż je może rozpoznać?”
Wielcy o Hemingwayu
Najważniejsze cytaty – „Stary czÅ‚owiek i morze”
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies