Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Zbrodnia i kara
Charakterystykę Duni znajdujemy w słowach listu matki dziewczyny, które napisała do Rodiona relacjonując stosunek dziewczyny do brata oraz zachowanie w trakcie społecznej nagonki po pomówieniu jej o złe prowadzenie się: „(…) i żebyś wiedział, jak Ciebie Dunia kocha i jakie ma złote serce (…) Dunieczka potrafi wiele znieść i w najtrudniejszych nawet okolicznościach zdobyć się na tyle męstwa, żeby nie stracić hartu ducha, (…) ale Dunieczka miała więcej hartu niż ja i szkoda, żeś nie widział, jak ona wszystko znosiła i jeszcze mnie pocieszała, dodawała otuchy!”. Matka wyraża także pogląd Duni na kwestię małżeństwa: „Dunia jest nie tylko dziewczyną mądrą, ale także istota szlachetną jak anioł i ma sobie za powinność zapewnić szczęście mężowi, który by ze swej strony dbał o jej szczęście (…)”.
Oto z kolei fragment powieści traktujący o wyglądzie Dunieczki, która właśnie przyjechała do Petersburga i którą bacznie obserwuje zauroczony Razumichin: „Awdotia Romanowna była bardzo ładna; wysoka, nad podziw zgrabna, silna, pewna siebie, co przebijało ze wszystkich jej ruchów, wcale jednak nie uszczuplając ich miękkiego wdzięku. Z twarzy przypominała brata, lecz wielu nie zawahałoby się nazwać ją pięknością. Włosy miała ciemnoblond, nieco jaśniejsze niż brat, oczy prawie czarne, błyszczące, dumne, a zarazem chwilami pełne niezwykłej dobroci. Była blada, lecz nie chorobliwie; rysy jej tchnęły hożością i zdrowiem. Usta miała cokolwiek za małe, a dolna warga, świeża i pąsowa, odrobinę wystawała naprzód, jak i podbródek – jedyna nieregularność tej ślicznej twarzyczki, co jednak czyniło jętym bardziej charakterystyczna i jak gdyby trochę hardą. Wyraz jej bywał zwykle raczej poważny i skupiony; za to jak ładnie wyglądał uśmiech, jak ładnie dźwięczał jej śmiech, wesoły, młody, niefrasobliwy!”
Dunia to rok młodsza siostra Raskolnikowowa. Dzięki gruntownemu wykształceniu przez jakiś czas pracowała jako guwernantka u państwa Swidrygajłow. Ale, gdy gospodarz domu zaczął czynić ładnej pracownicy dwuznaczne propozycje, okazała się skromną i dumną kobietą i kategorycznie odmówiła. W konsekwencji została posądzona o romans i rozbijanie rodziny, co jeszcze bardziej zahartowało jej ducha (cały czas trzymała się twardo i podnosiła na duchu zatroskaną jej szkalowaną reputacją matkę). Była nawet gotowa wyjść za mąż za niekochanego człowieka – Łużyna - by poprawić sytuację matki i brata. W końcu, po epizodzie z obsesyjnym Swidrygajłowem i nikczemnym Łużynem z miłości poślubiła Razumichina.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Dunia (Awdotia Romanowna) - charakterystyka
Autor: Karolina MarlgaCharakterystykę Duni znajdujemy w słowach listu matki dziewczyny, które napisała do Rodiona relacjonując stosunek dziewczyny do brata oraz zachowanie w trakcie społecznej nagonki po pomówieniu jej o złe prowadzenie się: „(…) i żebyś wiedział, jak Ciebie Dunia kocha i jakie ma złote serce (…) Dunieczka potrafi wiele znieść i w najtrudniejszych nawet okolicznościach zdobyć się na tyle męstwa, żeby nie stracić hartu ducha, (…) ale Dunieczka miała więcej hartu niż ja i szkoda, żeś nie widział, jak ona wszystko znosiła i jeszcze mnie pocieszała, dodawała otuchy!”. Matka wyraża także pogląd Duni na kwestię małżeństwa: „Dunia jest nie tylko dziewczyną mądrą, ale także istota szlachetną jak anioł i ma sobie za powinność zapewnić szczęście mężowi, który by ze swej strony dbał o jej szczęście (…)”.
Oto z kolei fragment powieści traktujący o wyglądzie Dunieczki, która właśnie przyjechała do Petersburga i którą bacznie obserwuje zauroczony Razumichin: „Awdotia Romanowna była bardzo ładna; wysoka, nad podziw zgrabna, silna, pewna siebie, co przebijało ze wszystkich jej ruchów, wcale jednak nie uszczuplając ich miękkiego wdzięku. Z twarzy przypominała brata, lecz wielu nie zawahałoby się nazwać ją pięknością. Włosy miała ciemnoblond, nieco jaśniejsze niż brat, oczy prawie czarne, błyszczące, dumne, a zarazem chwilami pełne niezwykłej dobroci. Była blada, lecz nie chorobliwie; rysy jej tchnęły hożością i zdrowiem. Usta miała cokolwiek za małe, a dolna warga, świeża i pąsowa, odrobinę wystawała naprzód, jak i podbródek – jedyna nieregularność tej ślicznej twarzyczki, co jednak czyniło jętym bardziej charakterystyczna i jak gdyby trochę hardą. Wyraz jej bywał zwykle raczej poważny i skupiony; za to jak ładnie wyglądał uśmiech, jak ładnie dźwięczał jej śmiech, wesoły, młody, niefrasobliwy!”
Dunia to rok młodsza siostra Raskolnikowowa. Dzięki gruntownemu wykształceniu przez jakiś czas pracowała jako guwernantka u państwa Swidrygajłow. Ale, gdy gospodarz domu zaczął czynić ładnej pracownicy dwuznaczne propozycje, okazała się skromną i dumną kobietą i kategorycznie odmówiła. W konsekwencji została posądzona o romans i rozbijanie rodziny, co jeszcze bardziej zahartowało jej ducha (cały czas trzymała się twardo i podnosiła na duchu zatroskaną jej szkalowaną reputacją matkę). Była nawet gotowa wyjść za mąż za niekochanego człowieka – Łużyna - by poprawić sytuację matki i brata. W końcu, po epizodzie z obsesyjnym Swidrygajłowem i nikczemnym Łużynem z miłości poślubiła Razumichina.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies