Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Balladyna
Balladyna Słowackiego nie tylko dla twórców teatralnych stanowiła źródło inspiracji. Do romantycznego dzieła sięgali plastycy, muzycy, literaci.
- Na polu muzyki, prócz kompozycji tworzonych do poszczególnych inscenizacji dramatycznych (np. kompozycja Henryka Jareckiego z 1872 roku, Henryka Opieńskiego z 1914 roku) powstawały utwory inspirowane dramatem np. Balladyna Ludomira Różyckiego z 1910 roku, a także opery – np. opera Goplana z 1895 roku . Wystawiono ją w 1896 roku.
- Na polu plastyki – wyróżniały się nie tylko wspaniałe dekoracje, ale i dzieła malarskie odtwarzające postać głównej bohaterki i podobnie tytułowane. Twórcy malarskich wizji Balladyny: Michał Elwiro Andrioli (1879), Wojciech Gerson (1909), Zofia Stryjeńska (1923). Fascynowała artystów również Goplana – Tytus Pilecki (1977) Przebudzenie się Goplany, Julia Stabrowska w 1903 roku uwieczniała nimfę w rzeźbie. Leon Wyczółkowski w 1876 roku pędzlem malarskim „sportretował” Alinę, a Skierkę i Chochlika w 1881 roku Miłosz Kotarbiński.
- Na gruncie literatury fascynacji dziełem Słowackiego uległ jego przyjaciel - Zygmunt Krasiński, który wielokrotnie interpretował tę sztukę w listach do przyjaciół oraz w esejach. W okresie Młodej Polski nawiązywał do niej Lucjan Rydel w Zaczarowanym kole z 1900 roku, Jan Kasprowicz w Baśni nocy świętojańskiej, również z 1900 roku, ponadto Emil Zegadłowicz w Lampce oliwnej z 1924 roku. Akcenty dramatu Słowackiego widoczne są też w Weselu Stanisława Wyspiańskiego z 1901 roku. Maria Janion (współczesna historyk literatury) „odkryła” historiozoficzne analogie i związki (kwestia ironii historii) między Balladyną a niektórymi utworami Jarosława Iwaszkiewicza – na przykład z Zarudziem.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Nawiązania do „Balladyny”
Autor: Ewa PetniakBalladyna Słowackiego nie tylko dla twórców teatralnych stanowiła źródło inspiracji. Do romantycznego dzieła sięgali plastycy, muzycy, literaci.
- Na polu muzyki, prócz kompozycji tworzonych do poszczególnych inscenizacji dramatycznych (np. kompozycja Henryka Jareckiego z 1872 roku, Henryka Opieńskiego z 1914 roku) powstawały utwory inspirowane dramatem np. Balladyna Ludomira Różyckiego z 1910 roku, a także opery – np. opera Goplana z 1895 roku . Wystawiono ją w 1896 roku.
- Na polu plastyki – wyróżniały się nie tylko wspaniałe dekoracje, ale i dzieła malarskie odtwarzające postać głównej bohaterki i podobnie tytułowane. Twórcy malarskich wizji Balladyny: Michał Elwiro Andrioli (1879), Wojciech Gerson (1909), Zofia Stryjeńska (1923). Fascynowała artystów również Goplana – Tytus Pilecki (1977) Przebudzenie się Goplany, Julia Stabrowska w 1903 roku uwieczniała nimfę w rzeźbie. Leon Wyczółkowski w 1876 roku pędzlem malarskim „sportretował” Alinę, a Skierkę i Chochlika w 1881 roku Miłosz Kotarbiński.
- Na gruncie literatury fascynacji dziełem Słowackiego uległ jego przyjaciel - Zygmunt Krasiński, który wielokrotnie interpretował tę sztukę w listach do przyjaciół oraz w esejach. W okresie Młodej Polski nawiązywał do niej Lucjan Rydel w Zaczarowanym kole z 1900 roku, Jan Kasprowicz w Baśni nocy świętojańskiej, również z 1900 roku, ponadto Emil Zegadłowicz w Lampce oliwnej z 1924 roku. Akcenty dramatu Słowackiego widoczne są też w Weselu Stanisława Wyspiańskiego z 1901 roku. Maria Janion (współczesna historyk literatury) „odkryła” historiozoficzne analogie i związki (kwestia ironii historii) między Balladyną a niektórymi utworami Jarosława Iwaszkiewicza – na przykład z Zarudziem.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies