Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Balladyna
Z tego artykułu dowiesz się:
Grabiec jest drugoplanową postacią w Balladynie. Ojciec bohatera był zakrystianem i golibrodą, Grabiec urodził się po jego śmierci. Młodzieniec pochodzi ze wsi. Jego postać posłużyła do przedstawienia świata w krzywym zwierciadle.
Grabiec jest młodym, przystojnym mężczyzną. Zdaje sobie sprawę z tego, że podoba się kobietom. Jego wygląd zrobił niesamowite wrażenie na Goplanie, która zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia.
Grabiec jest prostacki i źle wychowany. Lubi alkohol i dobre jedzenie, dlatego rozważa służbę w kuchni na zamku Kirkora. Ponadto nie potrafi prawdziwie kochać nikogo poza sobą. Jest kochankiem Balladyny, ale nie ma oporów, by pocałować Goplanę. Nimfa jest jednak zakochana w młodzieńcu tak bardzo, że nie zraża jej sposób, w jaki ją traktuje. Kiedy Grabiec łamie dane jej słowo, na jakiś czas przemienia go w wierzbę płaczącą. Pod postacią drzewa Grabiec jest świadkiem zamordowania Aliny przez Balladynę. Opowieści o jego przemianie stają się później przedmiotem kpin ze strony ludzi ze wsi.
Grabiec jest naiwny i zafascynowany życiem ludzi z wyższych warstw społecznych. Życzy sobie, aby Goplana przemieniła go w króla dzwonkowego, najpewniej nie biorąc pod uwagę, iż karo to najniższy kolor w kartach. Uważa, że okazały wygląd króla karcianego wiąże się z władzą i szacunkiem. Dostaje od Goplany koronę Lecha, przez którą później straci życie.
Bohater nie docenia tego, jak duże znaczenie ma korna - mówi o niej: Widzę, że służy ludziom do tych samych celów, / Co czapka: kryje uszy. Grabiec zostaje królem-błaznem, obnaża absurdy władzy państwowej. Rządzi w sposób nieprzemyślany i rozrzutny. Ministrem mianuje Chochlika, gdyż uważa go za głupca. Znacząca jest przemowa Grabka, która zawiera aluzje do ówczesnej sytuacji w Królestwie Polskim - car Mikołaj I wprowadził surowe represje po powstaniu listopadowym.
Grabiec reprezentuje przyziemne wartości. Jednocześnie, przez wzgląd na jego przemiany - najpierw w wierzbę, później w króla dzwonkowego, można go zaliczyć do postaci z pogranicza realizmu i fantastyki. Nie ma większych ambicji, chciałby całe życie bawić się i unikać zobowiązań. Jest również ironiczny, celnie punktuje ciemne strony otaczającego go świata. Grabiec zostaje zamordowany przez Balladynę, która chce odzyskać koronę Lecha.
Grabiec - charakterystyka postaci (Balladyna)
Autor: Jakub RudnickiZ tego artykułu dowiesz się:
- kim był Grabiec;
- jakie relacje łączyły go z Balladyną i Goplaną;
- w jaki sposób obnażał absurdy władzy;
- jak zmarł.
Grabiec jest drugoplanową postacią w Balladynie. Ojciec bohatera był zakrystianem i golibrodą, Grabiec urodził się po jego śmierci. Młodzieniec pochodzi ze wsi. Jego postać posłużyła do przedstawienia świata w krzywym zwierciadle.
Grabiec jest młodym, przystojnym mężczyzną. Zdaje sobie sprawę z tego, że podoba się kobietom. Jego wygląd zrobił niesamowite wrażenie na Goplanie, która zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia.
Grabiec jest prostacki i źle wychowany. Lubi alkohol i dobre jedzenie, dlatego rozważa służbę w kuchni na zamku Kirkora. Ponadto nie potrafi prawdziwie kochać nikogo poza sobą. Jest kochankiem Balladyny, ale nie ma oporów, by pocałować Goplanę. Nimfa jest jednak zakochana w młodzieńcu tak bardzo, że nie zraża jej sposób, w jaki ją traktuje. Kiedy Grabiec łamie dane jej słowo, na jakiś czas przemienia go w wierzbę płaczącą. Pod postacią drzewa Grabiec jest świadkiem zamordowania Aliny przez Balladynę. Opowieści o jego przemianie stają się później przedmiotem kpin ze strony ludzi ze wsi.
Grabiec jest naiwny i zafascynowany życiem ludzi z wyższych warstw społecznych. Życzy sobie, aby Goplana przemieniła go w króla dzwonkowego, najpewniej nie biorąc pod uwagę, iż karo to najniższy kolor w kartach. Uważa, że okazały wygląd króla karcianego wiąże się z władzą i szacunkiem. Dostaje od Goplany koronę Lecha, przez którą później straci życie.
Bohater nie docenia tego, jak duże znaczenie ma korna - mówi o niej: Widzę, że służy ludziom do tych samych celów, / Co czapka: kryje uszy. Grabiec zostaje królem-błaznem, obnaża absurdy władzy państwowej. Rządzi w sposób nieprzemyślany i rozrzutny. Ministrem mianuje Chochlika, gdyż uważa go za głupca. Znacząca jest przemowa Grabka, która zawiera aluzje do ówczesnej sytuacji w Królestwie Polskim - car Mikołaj I wprowadził surowe represje po powstaniu listopadowym.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies