Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Biblia
Stary Testament opisuje pierwszy etap historii Objawienia i zawiera się w czterdziestu sześciu księgach.
Stary Testament możemy podzielić na księgi:
• historyczne,
• pouczające (dydaktyczne) – zawierają sentencje wyrażające prawdy natury ogólnej, wskazania, napomnienia, normy postępowania,
• prorockie.
Do ksiąg historycznych należy Pięcioksiąg, zwany przez wyznawców judaizmu Torą (Prawem). Należą do niego: Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska, Księga Liczb i Księga Powtórzonego Prawa; księgi zredagowane według tradycji Księgi Powtórzonego Prawa (dzieło deuteronomistyczne) księgi: Jozuego, Sędziów obie Księgi Samuela i obie Księgi Królewskie. Ponadto dzieło kronikarskie (obie Księgi Kronik oraz księgi Ezdrasza i Nehemiasza) oraz księgi historyczno-mądrościowe (księgi Rut, Tobiasza, Judyty, Estery i obie Księgi Machabejskie).
Księgi dydaktyczne, to księgi Hioba, Psalmów, Przysłów, Koheleta, Pieśni nad Pieśniami, Mądrości i Księga Mądrości Syracha (Eklezjastyk).
Do ksiąg prorockich należą Prorocy wielcy, czyli księgi Izajasza, Jeremiasza, Lamentacji, Barucha, Ezechiela i Daniela; Prorocy mniejsi, czyli księgi: Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza.
Inny podział oparty na tradycji hebrajskiej wyróżnia Torę czyli Prawo (Pięcioksiąg), Nebiim czyli Prorocy i Ketubim czyli Pisma. Nie zawiera on ksiąg napisanych w języku greckim lub bardzo wcześnie przetłumaczonych na grekę.
Kanon grecki - Septuaginta obejmuje zarówno powyższy kanon żydowski, jak I księgi napisane w języku greckim oraz zachowane jedynie w greckim tłumaczeniu. Obejmuje księgi przetłumaczone na grekę na przełomie III i II w. p.n.e. i zredagowane po grecku. Pozwoliło to na przeniknięcie idei chrześcijańskiej do świata grecko-hellenistycznego. Septuaginta została zatwierdzona przez hierarchów Kościoła, co z kolei kilkakrotnie zostało w późniejszych wiekach potwierdzone. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego siedemdziesiąt – tylu miało być tłumaczy Pisma Świętego.
Pozostałością podziału na uznanie kanonu hebrajskiego i greckiego (Septuaginty) jest podział ksiąg na protokanoniczne (pierwotnie kanoniczne, nigdy nie budziły wątpliwości) oraz deuterokanoniczne, czyli wtórnie kanoniczne. Spór o kanoniczność rozgorzał na nowo za czasów Marcina Lutra, który odrzucił księgi deuterokanoniczne uważając je za apokryfy. Można więc powiedzieć, że istnieją trzy Biblie – zydowska, protestancka i katolicka (tożsama z prawosławną). Podział ksiąg biblijnych
Autor: Jakub RudnickiStary Testament opisuje pierwszy etap historii Objawienia i zawiera się w czterdziestu sześciu księgach.
Stary Testament możemy podzielić na księgi:
• historyczne,
• pouczające (dydaktyczne) – zawierają sentencje wyrażające prawdy natury ogólnej, wskazania, napomnienia, normy postępowania,
• prorockie.
Do ksiąg historycznych należy Pięcioksiąg, zwany przez wyznawców judaizmu Torą (Prawem). Należą do niego: Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska, Księga Liczb i Księga Powtórzonego Prawa; księgi zredagowane według tradycji Księgi Powtórzonego Prawa (dzieło deuteronomistyczne) księgi: Jozuego, Sędziów obie Księgi Samuela i obie Księgi Królewskie. Ponadto dzieło kronikarskie (obie Księgi Kronik oraz księgi Ezdrasza i Nehemiasza) oraz księgi historyczno-mądrościowe (księgi Rut, Tobiasza, Judyty, Estery i obie Księgi Machabejskie).
Księgi dydaktyczne, to księgi Hioba, Psalmów, Przysłów, Koheleta, Pieśni nad Pieśniami, Mądrości i Księga Mądrości Syracha (Eklezjastyk).
Do ksiąg prorockich należą Prorocy wielcy, czyli księgi Izajasza, Jeremiasza, Lamentacji, Barucha, Ezechiela i Daniela; Prorocy mniejsi, czyli księgi: Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza.
Inny podział oparty na tradycji hebrajskiej wyróżnia Torę czyli Prawo (Pięcioksiąg), Nebiim czyli Prorocy i Ketubim czyli Pisma. Nie zawiera on ksiąg napisanych w języku greckim lub bardzo wcześnie przetłumaczonych na grekę.
Kanon grecki - Septuaginta obejmuje zarówno powyższy kanon żydowski, jak I księgi napisane w języku greckim oraz zachowane jedynie w greckim tłumaczeniu. Obejmuje księgi przetłumaczone na grekę na przełomie III i II w. p.n.e. i zredagowane po grecku. Pozwoliło to na przeniknięcie idei chrześcijańskiej do świata grecko-hellenistycznego. Septuaginta została zatwierdzona przez hierarchów Kościoła, co z kolei kilkakrotnie zostało w późniejszych wiekach potwierdzone. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego siedemdziesiąt – tylu miało być tłumaczy Pisma Świętego.
Pozostałe pisma hebrajskie i starochrześcijańskie niezatwierdzone przez Kościół uznane zostały za apokryfy biblijne. Noszą one tytuły dzieł natchnionych lub podają się za dzieła natchnionych pisarzy. Wyróżniamy apokryfy starotestamentalne (powstały miedzy II w. p.n.e. a I w. n.e.) i nowotestamentalne nawiązujące do rodzajów literackich NT.
Nowy Testament to zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg powstałych od zmartwychwstania Chrystusa do końca I w. n.e. (nawet początek II w. n.e.). Kolejność ksiąg nie odpowiada jednak chronologii ich powstania. Skład NT jest rezultatem licznych kontrowersji i złożonego historycznego procesu rozwoju. Najdawniejszy pełny spis znajduje się w „Liscie Wielkanocnym” św. Atanazego, biskupa Aleksandrii. Tę samą listę ustalił Synod Rzymski w 383 roku.
Nowy Testament możemy podzielić na księgi:
• historyczne,
• dydaktyczne,
• prorockie.
Do ksiąg historycznych należą cztery ewangelie: Ewangelia św. Marka, Ewangelia św. Mateusza, Ewangelia św. Łukasza i Ewangelia św. Jana oraz Dzieje Apostolskie. Do ksiąg dydaktycznych zaliczamy listy świętych: Pawła, Jakuba, Jana, Piotra i Judy. Do ksiąg prorockich przynależy Apokalipsa świętego Jana.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies