Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Biblia
Biblia to dzieło, które powstawało przez wiele setek lat, dlatego zawiera w sobie mądrość wielu pokoleń ludzi. Od początku człowiek zadawał sobie pytanie o powstanie świata, a także o sens istnienia zła. Pierwsza biblijna księga stara się poruszyć te problemy odwołując się do przekazów ustnych, które zrodziły się wśród ludu.
Opisy stworzenia świata i człowieka odnajdziemy w pierwszej księdze Tory, czyli „Księdze Rodzaju” (Genesis). W „Biblii Tysiąclecia” znajdziemy dwa opisy stworzenia człowieka. Pierwsze opowiadanie jest młodsze i wywodzi się z tradycji kapłańskiej (Rdz 1, 1-2, 4a) zaś drugie należy do tradycji jahwistycznej. Każdy z tekstów powstał w innej epoce, oba zostały połączone w jedną całość.
Pierwsze to opowiadanie, bardziej teologiczne i abstrakcyjne, należy zestawić z drugim (Rdz 2,4-25), bardziej obrazowym i konkretnym. Stanowi podzielony na rytmiczne strofy poemat. Kolejne części odpowiadają kolejnym dniom stworzenia świata podczas których Bóg powołuje do istnienia elementy rzeczywistości otaczające człowieka. Liczba siedmiu dni nawiązuje do symbolicznej liczby „siedem” oznaczającej doskonałość. Ramy „tygodnia pracy”, w jakie jest ono ujęte, mają za zadanie uzasadnić obowiązek świętowania szabatu. W prostej szacie literackiej tego opisu otrzymujemy doniosłe pouczenie: odwieczny i niezależny od materii Bóg jest bezwzględnym początkiem całego stworzenia, które jako pochodzące od Stwórcy jest dobre, a człowiek - jedyny w świecie widzialnym - nosi na sobie podobieństwo do Boga.
Opis stworzenia świata zaczyna się słowami: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” Pierwsze zdanie, niejako tytuł tekstu zawiera w sobie wszystko. „Niebo i ziemia” to Wszechświat. Wszystko zaś swój początek ma w Bogu – Jedynym, od którego wszystko otrzymuje swe istnienie. Jest to wyjątkowy Bóg w tamtych czasach – nie ma żadnej genealogii, żony, dworu, czym różni się od wszystkich innych ówcześnie wyznawanych bóstw. „Bezład i pustkowie” oznaczają pustkę przeraźliwą, to odpowiednik greckiego chaosu
W kolejnych dniach Bóg oddzielił światło od ciemności, powołał czas („I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą”), oddzielił też wody nad sklepieniem od wód pod sklepieniem, a trzeciego dnia oddzielił wody od lądu. Następnie nakazał ziemi wydać trawy i drzewa owocowe, powołał ciała niebieskie” Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata” (słońce i księżyc). Kolejne akty twórcze znamionują niezwykły porządek i zaplanowaną powtarzalność cyklu biologicznego (rośliny). Piątego i szóstego dnia Pan stworzył zwierzęta wodne i ptactwo, bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta.Opis stworzenia świata i człowieka według Księgi Rodzaju
Autor: Jakub RudnickiBiblia to dzieło, które powstawało przez wiele setek lat, dlatego zawiera w sobie mądrość wielu pokoleń ludzi. Od początku człowiek zadawał sobie pytanie o powstanie świata, a także o sens istnienia zła. Pierwsza biblijna księga stara się poruszyć te problemy odwołując się do przekazów ustnych, które zrodziły się wśród ludu.
Opisy stworzenia świata i człowieka odnajdziemy w pierwszej księdze Tory, czyli „Księdze Rodzaju” (Genesis). W „Biblii Tysiąclecia” znajdziemy dwa opisy stworzenia człowieka. Pierwsze opowiadanie jest młodsze i wywodzi się z tradycji kapłańskiej (Rdz 1, 1-2, 4a) zaś drugie należy do tradycji jahwistycznej. Każdy z tekstów powstał w innej epoce, oba zostały połączone w jedną całość.
Pierwsze to opowiadanie, bardziej teologiczne i abstrakcyjne, należy zestawić z drugim (Rdz 2,4-25), bardziej obrazowym i konkretnym. Stanowi podzielony na rytmiczne strofy poemat. Kolejne części odpowiadają kolejnym dniom stworzenia świata podczas których Bóg powołuje do istnienia elementy rzeczywistości otaczające człowieka. Liczba siedmiu dni nawiązuje do symbolicznej liczby „siedem” oznaczającej doskonałość. Ramy „tygodnia pracy”, w jakie jest ono ujęte, mają za zadanie uzasadnić obowiązek świętowania szabatu. W prostej szacie literackiej tego opisu otrzymujemy doniosłe pouczenie: odwieczny i niezależny od materii Bóg jest bezwzględnym początkiem całego stworzenia, które jako pochodzące od Stwórcy jest dobre, a człowiek - jedyny w świecie widzialnym - nosi na sobie podobieństwo do Boga.
Opis stworzenia świata zaczyna się słowami: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” Pierwsze zdanie, niejako tytuł tekstu zawiera w sobie wszystko. „Niebo i ziemia” to Wszechświat. Wszystko zaś swój początek ma w Bogu – Jedynym, od którego wszystko otrzymuje swe istnienie. Jest to wyjątkowy Bóg w tamtych czasach – nie ma żadnej genealogii, żony, dworu, czym różni się od wszystkich innych ówcześnie wyznawanych bóstw. „Bezład i pustkowie” oznaczają pustkę przeraźliwą, to odpowiednik greckiego chaosu
Na koniec, szóstego dnia Bóg uczynił człowieka: „A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!» Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.” Ludziom Bóg nakazał ciągłość biologiczną, rzekł: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się…” O wadze tego stworzenia świadczy liczba mnoga „uczyńmy”. Panowanie człowieka nad światem podkreślone zostało w dwóch wersach. Ma on panować jako namiestnik Boży, a z godnością tą łączy się wielka odpowiedzialność. Bóg stworzył „mężczyznę i niewiastę”, więc dopiero wspólnie są Jego uosobieniem. Są równi – każde z nich jest osobą a jednocześnie są komplementarni.
Pan Bóg przywołuje świat do istnienia z niebytu i nicości (Bóg rzekła „Niech się stanie… i stało się”). Nazywa kolejne wytwory, przywołuje je do istnienia słowem. Człowieka tworzy zaś na swój obraz i podobieństwo, a także przekazuje mu panowanie nad całą ziemią i przykazuje, by człowiek uczynił ją „poddaną sobie”. Wynika z tego, że człowiek jest najważniejszą istotą na ziemi i może przekształcać świat. Ma być także płodny i się rozmnażać. Stworzenie świata i człowieka trwa sześć dni, zaś siódmego dnia Stwórca odpoczywa, co wiąże się z odpoczynkiem w siódmy dzień tygodnia. Jednak odpoczynek ten powinno się utożsamiać ze świętowaniem, z radością z dzieła stworzenia, dlatego został pobłogosławiony i nazwany „świętym”. Siódmy dzień został uznany przez wierzących. Wspomina o nim także trzecie przykazanie Dekalogu. U katolików dniem świętym obchodzonym uroczyście jest niedziela, zaś u Żydów sobota (szabat).
strona: 1 2
Szybki test:
Opis stworzenia świata ma strukturę:a) apokaliptyczną
b) lamentacyjną
c) hymniczną
d) dziękczynną
Rozwiązanie
Pan Bóg stworzył ziemię z:
a) połączenia żywiołów
b) bezładu i ciemności
c) Chaosu
d) niebytu i nicości
Rozwiązanie
Podczas aktu Stworzenia Pan Bóg stworzył człowieka:
a) szóstego dnia
b) piątego dnia
c) siódmego dnia
d) pierwszego dnia
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies