JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Biblia
Apokalipsa Å›w. Jana jest częściÄ… Nowego Testamentu. PowstaÅ‚a za czasów przeÅ›ladowaÅ„ pierwszych chrzeÅ›cijan (panowanie Nerona i Domicjana) w latach 60. n.e. oraz na poczÄ…tku lat 90. n. e., gdy jej autor doznaÅ‚ objawienia na wyspie Patmos, gdzie zostaÅ‚ zesÅ‚any za karÄ™. Jej autorstwo przypisuje siÄ™ Å›w. Janowi, autorowi Ewangelii, jednak nie jest to naukowo potwierdzone. PowstaÅ‚a w czasach uÅ›cisku, dlatego podobnie jak apokaliptyczna „KsiÄ™ga Daniela” ze Starego Testamentu ma za zadanie dodać uciÅ›nionym odwagi i wspomóc ich wiarÄ™.
W tÅ‚umaczeniu sÅ‚owo „apokalipsa” oznacza objawienie, odsÅ‚oniÄ™cie tajemnicy zakrytej przed oczami ludzkimi (z gr. ἀποκάλυψις apokalypsis 'odsÅ‚oniÄ™cie, zdjÄ™cie zasÅ‚ony, objawienie' od apokalýptein 'odsÅ‚aniać, ujawniać'; apó 'od' i kalýptein 'zasÅ‚onić'). Terminem tym okreÅ›lamy odrÄ™bny gatunek literacki, który powstaÅ‚ na przeÅ‚omie III I II w. p.n.e. i rozwijaÅ‚ siÄ™ do II w. n.e.
Apokalipsa zawiera obrazy koÅ„ca Å›wiata (Armagedonu) i SÄ…du Ostatecznego. Zapowiada zwyciÄ™stwo Chrystusa nad zÅ‚em. Wydarzenia te ukazane zostaÅ‚y w sposób alegoryczny i niejasny, zawierajÄ… wiele symboli, dlatego można ApokalipsÄ™ interpretować w wieloraki sposób. Choć apokalipsa powszechnie budzi lÄ™k, tak naprawdÄ™ jest wezwaniem do nadziei, do, jak to wynika z słów Jezusa, „nabrania ducha i podniesienia głów”.
„Apokalipsa Å›w. Jana” różni siÄ™ od starotestamentowych tekstów należących do tego gatunku literackiego, jednak zawiera wiele aluzji do Starego Testamentu i czerpie z tamtej symboliki peÅ‚nymi garsciami. Autor nie kryje swego imienia i przedstawia siÄ™ już w prologu: „Jan, wasz brat i współuczestnik w uÅ›cisku i królestwie, i wytrwaniu w Jezusie”. Nazywa siebie prorokiem. W centrum jego utworu znajduje siÄ™ nie jak we wczeÅ›niejszych tekstach Bóg, a Mesjasz, czyli zmartwychwstaÅ‚y Chrystus. Jest to zarówno objawienie przekazane przez Niego, jak i dotyczÄ…ce Go. ApokalipsÄ™ otwiera i zamyka wizja Chrystusa, który mówi na poczÄ…tku „Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjÄ…cy. ByÅ‚em umarÅ‚y, a oto jestem żyjÄ…cy na wieki wieków i mam klucze Å›mierci i OtchÅ‚ani” a w zakoÅ„czeniu: „Jam jest AlfÄ… i OmegÄ…, Pierwszy i Ostatni PoczÄ…tek i Koniec. BÅ‚ogosÅ‚awieni, którzy pÅ‚uczÄ… swe szaty, aby wÅ‚adza nad drzewem życia do nich należaÅ‚a i aby bramami wchodzili do Miasta”. Oprócz wymienionych okreÅ›leÅ„ ZmartwychwstaÅ‚ego znajdujemy w Apokalipsie takie zwroty, jak: „WÅ‚adca królów ziemi”.
Prolog „Apokalipsy” bÄ™dÄ…cy także wstÄ™pem do „Listów” do siedmiu KoÅ›ciołów prowincji Azji opisuje powoÅ‚anie Jana i obdarzenie go szczególnÄ… misjÄ…. Listy przynoszÄ… pouczenie o charakterze duszpasterskim i prorockim. Liczba „siedem” może symbolizować, że sÄ… skierowane do caÅ‚ego KoÅ›cioÅ‚a. WÅ›ród różnych sposobów interpretacji tekstu dominujÄ… trzy. pierwszy każe odczytywać utwór jako przedstawienie kolejnych wielkich etapów ludzkoÅ›ci, aż do koÅ„ca Å›wiata (zwolennicy, jak Åšwiadkowie Jehowy, opierajÄ…c siÄ™ na podanych liczbach wyznaczali datÄ™ koÅ„ca Å›wiata). Kolejna koncepcja każe odczytywać opisane wydarzenia jedynie w kontekÅ›cie historii współczesnej Janowi. Inna jeszcze traktuje tekst jako zapowiedź eschatologicznÄ… – zapowiedź koÅ„ca Å›wiata. Pod uwagÄ™ podczas interpretacji należy brać wszystkie próby.Apokalipsa Å›w. Jana – streszczenie i opracowanie
Autor: Jakub RudnickiApokalipsa Å›w. Jana jest częściÄ… Nowego Testamentu. PowstaÅ‚a za czasów przeÅ›ladowaÅ„ pierwszych chrzeÅ›cijan (panowanie Nerona i Domicjana) w latach 60. n.e. oraz na poczÄ…tku lat 90. n. e., gdy jej autor doznaÅ‚ objawienia na wyspie Patmos, gdzie zostaÅ‚ zesÅ‚any za karÄ™. Jej autorstwo przypisuje siÄ™ Å›w. Janowi, autorowi Ewangelii, jednak nie jest to naukowo potwierdzone. PowstaÅ‚a w czasach uÅ›cisku, dlatego podobnie jak apokaliptyczna „KsiÄ™ga Daniela” ze Starego Testamentu ma za zadanie dodać uciÅ›nionym odwagi i wspomóc ich wiarÄ™.
W tÅ‚umaczeniu sÅ‚owo „apokalipsa” oznacza objawienie, odsÅ‚oniÄ™cie tajemnicy zakrytej przed oczami ludzkimi (z gr. ἀποκάλυψις apokalypsis 'odsÅ‚oniÄ™cie, zdjÄ™cie zasÅ‚ony, objawienie' od apokalýptein 'odsÅ‚aniać, ujawniać'; apó 'od' i kalýptein 'zasÅ‚onić'). Terminem tym okreÅ›lamy odrÄ™bny gatunek literacki, który powstaÅ‚ na przeÅ‚omie III I II w. p.n.e. i rozwijaÅ‚ siÄ™ do II w. n.e.
Apokalipsa zawiera obrazy koÅ„ca Å›wiata (Armagedonu) i SÄ…du Ostatecznego. Zapowiada zwyciÄ™stwo Chrystusa nad zÅ‚em. Wydarzenia te ukazane zostaÅ‚y w sposób alegoryczny i niejasny, zawierajÄ… wiele symboli, dlatego można ApokalipsÄ™ interpretować w wieloraki sposób. Choć apokalipsa powszechnie budzi lÄ™k, tak naprawdÄ™ jest wezwaniem do nadziei, do, jak to wynika z słów Jezusa, „nabrania ducha i podniesienia głów”.
„Apokalipsa Å›w. Jana” różni siÄ™ od starotestamentowych tekstów należących do tego gatunku literackiego, jednak zawiera wiele aluzji do Starego Testamentu i czerpie z tamtej symboliki peÅ‚nymi garsciami. Autor nie kryje swego imienia i przedstawia siÄ™ już w prologu: „Jan, wasz brat i współuczestnik w uÅ›cisku i królestwie, i wytrwaniu w Jezusie”. Nazywa siebie prorokiem. W centrum jego utworu znajduje siÄ™ nie jak we wczeÅ›niejszych tekstach Bóg, a Mesjasz, czyli zmartwychwstaÅ‚y Chrystus. Jest to zarówno objawienie przekazane przez Niego, jak i dotyczÄ…ce Go. ApokalipsÄ™ otwiera i zamyka wizja Chrystusa, który mówi na poczÄ…tku „Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjÄ…cy. ByÅ‚em umarÅ‚y, a oto jestem żyjÄ…cy na wieki wieków i mam klucze Å›mierci i OtchÅ‚ani” a w zakoÅ„czeniu: „Jam jest AlfÄ… i OmegÄ…, Pierwszy i Ostatni PoczÄ…tek i Koniec. BÅ‚ogosÅ‚awieni, którzy pÅ‚uczÄ… swe szaty, aby wÅ‚adza nad drzewem życia do nich należaÅ‚a i aby bramami wchodzili do Miasta”. Oprócz wymienionych okreÅ›leÅ„ ZmartwychwstaÅ‚ego znajdujemy w Apokalipsie takie zwroty, jak: „WÅ‚adca królów ziemi”.
PrzykÅ‚adem aktualnoÅ›ci wszystkich sposobów interpretacji może być symbol dwóch Bestii zawarty w Apokalipsie. Możemy odnieść je do czasów Janowych – pierwsza oznacza Rzym, a druga wszelkie ludy pogaÅ„skie. Można odnieść siÄ™ do ogólnej historii ludzkoÅ›ci i pierwszÄ… BestiÄ… nazwać wszystkie kolejne paÅ„stwa totalitarne, zaÅ› drugÄ… ideologie jej sÅ‚użące. Niezależnie od znaczenia autor Apokalipsy prowadzi nas do koÅ„ca Å›wiata, czyli ostatecznego zgÅ‚adzenia Bestii.
WÅ‚aÅ›ciwÄ… apokalipsÄ™ możemy podzielić na trzy części. Pierwsza przedstawia KoÅ›ciół, który „wyrasta z Izraela” i obejmuje wiernych Bogu do koÅ„ca (wydarzeniem przeÅ‚omowym, które wpÅ‚ynęło na taki ksztaÅ‚t tekstu byÅ‚o zniszczenie Jerozolimy oraz ostateczne oddzielenie siÄ™, a nawet wrogość miÄ™dzy SynagogÄ… a KoÅ›cioÅ‚em). Druga część ukazana zostaÅ‚a na tle rzymskich przeÅ›ladowaÅ„ chrzeÅ›cijan – Smok walczy z wiernymi i Å›wiÄ™tymi – Smok i Bestia walczÄ… z Barankiem (Chrystusem). W takiej perspektywie „Apokalipsa” to KsiÄ™ga Walki, ale i Hymn ZwyciÄ™stwa. Trwa on przez caÅ‚Ä… wizjÄ™, jednak swoje zwieÅ„czenie zyskuje w części trzeciej, gdzie Smok zostaje pokonany.
strona: 1 2
Szybki test:
Armagedon to inaczej:a) SÄ…d Ostateczny
b) koniec świata
c) objawienie
d) zagłada ludzkości
RozwiÄ…zanie
Kto odpieczętował tajemniczą Księgę?
a) Starcy
b) Baranek
c) Czterech Jeźdźców
d) Bóg Ojciec
RozwiÄ…zanie
Apokalipsa św. Jana powstała:
a) na przełomie I i II w. n. e.
b) w I w. n.e.
c) w II w. n. e.
d) w I w. p.n.e.
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies