Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Kamienie na szaniec
Alek, Rudy i inni obmyślili plan gnębienia restauratora. Najpierw wysłali do Paprockiego parę listów z ostrzeżeniem. Chcieli by się wycofał z ogłoszenia. Potem wybili mu szyby w lokalu. Nalepili na przystankach tramwajowych kartki, że Paprocki po niskiej cenie sprzedaje słoninę i węgiel. W efekcie nachodził go tłum ludzi. Następnie mury jego domu zaczęły „zdobić” plugawe wyzwiska. Poza tym chłopcy kilka razy dziennie nękali go telefonami. Na drzwiach restauracji przykleili jego nekrolog.
Wszystko to przyniosło efekt dopiero po dwóch tygodniach gnębienia. Paprocki uległ. Zawiesił w oknie restauracji ogłoszenie. Przestał pośredniczyć w prenumeracie „Der Sturmer”.
W międzyczasie „Wawer” przyłączył się do akcji okupowanej Europy. Propaganda angielska nawoływała przez radio: „wszystkie kraje okupowane do pisania na murach litery V, to znaczy „Victory” – zwycięstwo”.
Kolejna akcja nosiła kryptonim „sklepy mięsne”. W Warszawie okupanci uruchomili kilkanaście sklepów wędliniarskich. Mogli w nich kupować tylko Niemcy. Głodująca ludność otrzymywała chleb na kartki, odrobinę cukru i czasami 100 gramów mięsa. Z bólem przyglądała się pełnym mięsa sklepom. Haki uginały się w nich od szynek czy serdelków. Chłopcy traktowali to jako niemiecką prowokację. Zośka z Rudym obmyślili plan. Poczynili przygotowania i obydwaj ruszyli na akcję.
Było południe. W sklepie tłum ludzi przepychał się w kolejce. Nagle wszedł Zośka. Położył na bocznej ladzie próbówkę gazową z zapalonym lontem. Szybkim krokiem wycofał się ze sklepu. W tym czasie Rudy miał zamknąć drzwi od zewnątrz na kłódkę. Uniemożliwiłoby to ucieczkę stłoczonych Niemców. Nie wszystko poszło jednak zgodnie z planem. Kółka przy drzwiach były za grube. Po wybuchu próbówki w zaczął unosić się dym. Zośka i Rudy musieli uciekać przed zbliżającymi się policjantami.
Następną akcją byłą akcja flagi. Polegała na zrywaniu niemieckich flag z urzędów czy komisariatów. Niektóre z nich były specjalnie zawieszane w taki sposób, by dotykać chodników. Tym samym prowokowały.
Szczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”
Autor: Karolina MarlgaAlek, Rudy i inni obmyślili plan gnębienia restauratora. Najpierw wysłali do Paprockiego parę listów z ostrzeżeniem. Chcieli by się wycofał z ogłoszenia. Potem wybili mu szyby w lokalu. Nalepili na przystankach tramwajowych kartki, że Paprocki po niskiej cenie sprzedaje słoninę i węgiel. W efekcie nachodził go tłum ludzi. Następnie mury jego domu zaczęły „zdobić” plugawe wyzwiska. Poza tym chłopcy kilka razy dziennie nękali go telefonami. Na drzwiach restauracji przykleili jego nekrolog.
Wszystko to przyniosło efekt dopiero po dwóch tygodniach gnębienia. Paprocki uległ. Zawiesił w oknie restauracji ogłoszenie. Przestał pośredniczyć w prenumeracie „Der Sturmer”.
W międzyczasie „Wawer” przyłączył się do akcji okupowanej Europy. Propaganda angielska nawoływała przez radio: „wszystkie kraje okupowane do pisania na murach litery V, to znaczy „Victory” – zwycięstwo”.
Kolejna akcja nosiła kryptonim „sklepy mięsne”. W Warszawie okupanci uruchomili kilkanaście sklepów wędliniarskich. Mogli w nich kupować tylko Niemcy. Głodująca ludność otrzymywała chleb na kartki, odrobinę cukru i czasami 100 gramów mięsa. Z bólem przyglądała się pełnym mięsa sklepom. Haki uginały się w nich od szynek czy serdelków. Chłopcy traktowali to jako niemiecką prowokację. Zośka z Rudym obmyślili plan. Poczynili przygotowania i obydwaj ruszyli na akcję.
Było południe. W sklepie tłum ludzi przepychał się w kolejce. Nagle wszedł Zośka. Położył na bocznej ladzie próbówkę gazową z zapalonym lontem. Szybkim krokiem wycofał się ze sklepu. W tym czasie Rudy miał zamknąć drzwi od zewnątrz na kłódkę. Uniemożliwiłoby to ucieczkę stłoczonych Niemców. Nie wszystko poszło jednak zgodnie z planem. Kółka przy drzwiach były za grube. Po wybuchu próbówki w zaczął unosić się dym. Zośka i Rudy musieli uciekać przed zbliżającymi się policjantami.
Następną akcją byłą akcja flagi. Polegała na zrywaniu niemieckich flag z urzędów czy komisariatów. Niektóre z nich były specjalnie zawieszane w taki sposób, by dotykać chodników. Tym samym prowokowały.
Zobacz również:
Streszczenie na klp.pl
Streszczenie na klp.pl
To Alek zerwał pierwszą flagę niemiecką z gmachu PKO. Musiał się szybko wdrapać, szarpnąć, zwinąć i schować materiał pod ubranie. Rudy zdjął z Zachęty za jednym razem aż trzy olbrzymie dziesięciometrowe flagi. Spośród czterech została tam tylko jedna. Nie starczyło mu już czasu. Reszta chłopców z „Buków” zrywała mniejsze flagi z bocznych ulic.
Zośka był w „Wawrze” komendantem jednego z szesnastu rejonów Małego Sabotażu. Wypełniał też obowiązki w „pracy sztabowej”. Panował, organizował, był pomysłodawcą zrealizowania zleconych przez komendanta „Wawra” akcji. Zawsze chętny do pomocy. „Buki” brały przykład z jego odwagi, koleżeństwa, obowiązkowości i spokoju. Imponował im. Byli bardzo do niego przywiązani. Uważali go za bohatera. Przykład do naśladowania.
Z czasem wyczyny „Małego Sabotażu” stały się głośne. Do „Wawra” zaczęły zgłaszać się setki nowych ochotników. Zośka został komendantem większej grupy. Rudy, Alek i pozostali chłopcy z „Klubu Pięciu” również mieli nowe, własne oddziały pod sobą.
Pewnego dnia do oddziału Alka trafił Jędrek. Pracował z nim jako drwal. Z nim znalazł skład amunicji w lesie. Wszyscy, w obecności komendanta „Wawra”, złożyli w mieszkaniu chłopca przyrzeczenie. W odpowiednio przygotowanym na tę okazję pokoju. Podłoga pokryta była hitlerowskimi. Na dużym stole leżały trofea zdobyte w akcjach. Na ścianie wisiał Orzeł Polski i biało-czerwona chorągiew. Na wysokim trójnogu stał talerz z zapalonym spirytusem. Wszyscy powtarzali za komendantem rotę przysięgi. Na koniec dowódca podziękował wszystkim za „dobrą robotę” w akcjach.
Kolejną akcją przygotowaną przez chłopców z Małego Sabotażu była akcja 3 maja. Najpierw na znak manifestacji malowali kredą na murach biało–czerwone chorągiewki Później z kupionych do tego celu biało–czerwonych płócien uszyli ogromne flagi.
Alek ze swoim zespołem zawieszał chorągiewki systemem „zarzucania”. Przymocowywali chorągiewki do sznurka z kamieniem dla obciążenia. Rzucali je na przewody linii tramwajowych. Nie można było ich zdjąć bez sprowadzenia wozów straży pożarnej.
Inny sposób wymyślił Rudy. Wraz ze swoim zespołem zawieszał chorągiewki systemem „blokowym”. Pożyczył klucz do opuszczania ulicznych latarni elektrycznych. W warsztacie dorobił kilka kopii i rozdał chłopcom. 2 maja wieczorem odkręcili i pospuszczali większość latarni w centrum miasta. Przymocowali do nich zrolowane chorągiewki. Specjalnie owinięte czarnym papierem dla niepoznaki. Na koniec obwiązali to długim sznurkiem i wciągnęli latarnie do góry. Rankiem 3 maja wystarczyło pociągnąć, a rozwijały się biało–czerwone chorągiewki.
Po akcji 3 maja przyszedł czas na akcję 11 listopada Chłopcy z Małego Sabotażu wypisywali hasło „Polska zwycięży” na murach, chodnikach, na drogowskazach. W bardzo niebezpiecznych miejscach.
Radlewicz, komendant Wawerskiego Mokotowa, w czerwcu 1942 roku przeprowadził z Zośką akcję „zamanifestowania łączności kraju z jego emigracyjnym rządem”. Zdobyli tysiąc egzemplarzy „Nowego Kuriera Warszawskiego” z datą 27 czerwca. Zarządzili ostemplowanie wszystkich stron dwoma wielkimi stemplami. „Na jednym była kotwica – znak Polski Walczącej, na drugim – życzenia imieninowe pod adresem dwóch Władysławów: Sikorskiego (Wódz Naczelny) i Raczkiewicza (Prezydent)”. Potem szybko sprzedano te egzemplarze na ulicach. Akcja zakończyła się sukcesem. Była to rekordowa sprzedaż.
Pewnego dnia został aresztowany przyjaciel Zośki Jacek Tąbęcki. Wyszedłszy późnym jesiennym wieczorem od kolegi. Pod wpływem impulsu zaczął zrywać niemieckie afisze. Nie zważał na niebezpieczeństwo. Został aresztowany przez żandarmów i przewieziony na komisariat. Odwieziono go dorożką na Pawiak. Po miesiącu trafił do obozu w Oświęcimiu. Zośka starał się go wydostać z Pawiaka, a potem z obozu. Nie udało się to jednak. Po tym aresztowaniu cały zespół „Buków” był wstrząśnięty. Wszyscy zastanawiali się, dlaczego Tabęcki nie uciekł z dorożki. Miał okazję. Jego krok stał się zaczątkiem dyskusji na zebraniach na temat zachowania podczas ewentualnego aresztowania. Co robić, by nie być biernym? Jak szukać sposobu do ucieczki, do obrony?
Podczas akcji zrywania flagi ze szpitala niemieckiego, wydarzyło się kolejne nieszczęście. w której Brali w niej udział chłopcy z Małego Sabotażu Jędrek i Marian. Bohaterowie zostali zauważeni przez wartowników,. Podczas ucieczki, niespodziewanie od siodełka oderwał się numer roweru. Na akcję Jędrek pożyczył od koleżanki Irki Kowalskie. W ich zespole były dwie dziewczyny. Niczego nieświadomy harcerz poszedł z kolegą oddać jednoślad.
Gdy byli u Irki, nagle do mieszkania przyszło czterech policjantów. Okazało się, że znaleźli numer roweru pod szpitalem. Mundurowi przeprowadzili rewizję. Chłopcy uprzytomnili sobie, co im grozi. W głowie mieli cały czas historię Jacka i jego bierność podczas zatrzymania. Jędrek korzystając z okazji pchnął policjanta. Marian szarpnął drzwi. Udało im się uciec. Irka została aresztowana. Po kilku miesiącach udało się jej wydostać z Pawiaka.
Najgłośniejszą akcją „Wawra” była tzw. tablica na pomniku Mikołaja Kopernika. Hitlerowcy zastawili część podstawy pomnika Kopernika z napisem „Mikołajowi Kopernikowi – Rodacy”. Była to mosiężna wielka płyta przykręcona czterema śrubami. Był luty 1942 roku. Nadeszły urodziny wielkiego astronoma. Głównym odpowiedzialnym za przeprowadzenie akcji był Alek.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Szybki test:
Zeus był nauczycielem:a) geografii
b) kultury fizycznej
c) języka polskiego
d) historii
Rozwiązanie
W listopadzie 1942 roku powołano znane pod nazwą „Kedyw”:
a) Kierownicze Dywizje
b) Kierownictwo Dywersji
c) Konspiracyjne Dywizjony
d) Komendantury Wywiadu
Rozwiązanie
Grupa "Buki" związała się z akcją małego sabotażu:
a) w grudniu 1940 roku
b) w listopadzie 1943 roku
c) w lutym 1942 roku
d) w marcu 1941 roku
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies