Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Kamienie na szaniec
Rozdział I
SŁONECZNE DNI
W Warszawie, pod nazwą „Buki” zawiązało się harcerskie środowisko młodzieży. Należała do niego trójka serdecznych przyjaciół Alek, Rudy i Zośka. Razem wyruszali na zimowe wyprawy w góry na narty czy letnie na biwaki do lasu lub nad jeziora na spływy kajakowe. Ich wodzem był harcmistrz Leszek Domański, nazwany przez chłopców Zeusem.
Przed wybuchem wojny, na początku czerwca 1939 roku niczego nieświadomi, wyruszyli ostatni raz na beztroską dziesięciodniową wycieczkę w Beskidy Śląskie.
„Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach. o niezapomnianych czasach 1939-1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy.
Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się echem po kraju, którzy w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO i SŁUŻBĘ”.
W Warszawie zawiązało się harcerskie środowisko młodzieży. Chłopcy często wyruszali na wyprawy: w czasie ferii zimowych w góry na narty, latem na biwaki do lasu, nad jeziora na spływy kajakowe. Do „Buków” należeli między innymi Alek, Rudy i Zośka.
Wodzem grupy był harcmistrz Leszek Domański, nazwany przez chłopców Zeusem. Starszy o osiem lat od swoich podopiecznych był także ich nauczycielem geografii i wychowawcą klasy. Nauczał w szanowanym Gimnazjum i Liceum im. Króla Stefana Batorego od dwóch lat, ciesząc się sympatią. Często chodził z Alkiem do kina, które stanowiło obiekt ich wspólnego zainteresowania. Czasami zapraszał chłopców do swojego domu, gdzie dyskutowali na wiele tematów.
1939 rok był dla chłopców przełomowy. To wtedy pomyślnie zdali maturę i na początku czerwca, pod wodzą Zeusa, wyruszyli na dziesięciodniową wycieczkę w Beskidy Śląskie. W ciągu dnia wędrowali by zwiedzić jak najwięcej miejsc, na noce schodzili do Ośrodka Harcerskiego lub biwakowali w lesie. Wieczory spędzali najczęściej przy ognisku, śpiewali, dyskutowali na różne tematy. To była cudowna, beztroska wyprawa.
Rozdział II
W BURZY I WE MGLE
Po wybuchu wojny chłopcy postanowili walczyć z okupantem w myśl hasła, które przed wojną widniało we wszystkich szkołach „Być zwyciężonym i nie ulec – to zwycięstwo”.
Pierwszą inspiracją była dla nich lektura paru arkuszy tajnego pisemka odbitego na powielaczu, którym był pierwszy numer „Polski Ludowej” – pismo „Planu” (Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej). „Buki” na kilka tygodni dołączyli do „Planu” i zajęli się uliczną propagandą, lecz potem - za namowami Zeusa - zaczęli poszukiwać własnego miejsca w Polsce Podziemnej. Kolportowali podziemną prasę, w międzyczasie pracując jako szklarze, jako drwale, udzielając korepetycji, zakładając „fabrykę marmolady”.
Po kilku miesiącach udało im się dostać do podziemia. W marcu 1940 roku zaczęli pracować w komórce więziennej, tzn. przenosili grypsy. Współpraca zakończyła się w czerwcu tego samego roku.
Swoje miejsce w Polsce Podziemnej chłopcy znaleźli w końcu w marcu 1941 roku: „Związali się z akcją małego sabotażu, prowadzoną przez organizację podziemną „Wawer”, która stanowiła wówczas czoło otwartej walki z okupantem w kraju na odcinku szczególnie istotnym – odcinku oddziaływania niezależnej polskiej myśli na najszersze rzesze narodu”. W końcu rozpoczęli czynną służbę „w pracy niepodległościowej”.
We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna. Niemcy napadli na Polskę, dla Polaków był to cios w samo serce.
Po apelu radiowym 6 września Zeus – jako pełniący obowiązki zastępcy naczelnika harcerstwa warszawskiego - zebrał chłopców i wyruszył z nimi na wędrówkę na wschód. Chciał ich zabrać choć na trochę z terenów, na które mógł wtargnąć wróg.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Szczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”
SŁONECZNE DNI
W Warszawie, pod nazwą „Buki” zawiązało się harcerskie środowisko młodzieży. Należała do niego trójka serdecznych przyjaciół Alek, Rudy i Zośka. Razem wyruszali na zimowe wyprawy w góry na narty czy letnie na biwaki do lasu lub nad jeziora na spływy kajakowe. Ich wodzem był harcmistrz Leszek Domański, nazwany przez chłopców Zeusem.
Przed wybuchem wojny, na początku czerwca 1939 roku niczego nieświadomi, wyruszyli ostatni raz na beztroską dziesięciodniową wycieczkę w Beskidy Śląskie.
„Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach. o niezapomnianych czasach 1939-1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy.
Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się echem po kraju, którzy w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO i SŁUŻBĘ”.
W Warszawie zawiązało się harcerskie środowisko młodzieży. Chłopcy często wyruszali na wyprawy: w czasie ferii zimowych w góry na narty, latem na biwaki do lasu, nad jeziora na spływy kajakowe. Do „Buków” należeli między innymi Alek, Rudy i Zośka.
Wodzem grupy był harcmistrz Leszek Domański, nazwany przez chłopców Zeusem. Starszy o osiem lat od swoich podopiecznych był także ich nauczycielem geografii i wychowawcą klasy. Nauczał w szanowanym Gimnazjum i Liceum im. Króla Stefana Batorego od dwóch lat, ciesząc się sympatią. Często chodził z Alkiem do kina, które stanowiło obiekt ich wspólnego zainteresowania. Czasami zapraszał chłopców do swojego domu, gdzie dyskutowali na wiele tematów.
1939 rok był dla chłopców przełomowy. To wtedy pomyślnie zdali maturę i na początku czerwca, pod wodzą Zeusa, wyruszyli na dziesięciodniową wycieczkę w Beskidy Śląskie. W ciągu dnia wędrowali by zwiedzić jak najwięcej miejsc, na noce schodzili do Ośrodka Harcerskiego lub biwakowali w lesie. Wieczory spędzali najczęściej przy ognisku, śpiewali, dyskutowali na różne tematy. To była cudowna, beztroska wyprawa.
Zobacz również:
Streszczenie na klp.pl
Streszczenie na klp.pl
Rozdział II
W BURZY I WE MGLE
Po wybuchu wojny chłopcy postanowili walczyć z okupantem w myśl hasła, które przed wojną widniało we wszystkich szkołach „Być zwyciężonym i nie ulec – to zwycięstwo”.
Pierwszą inspiracją była dla nich lektura paru arkuszy tajnego pisemka odbitego na powielaczu, którym był pierwszy numer „Polski Ludowej” – pismo „Planu” (Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej). „Buki” na kilka tygodni dołączyli do „Planu” i zajęli się uliczną propagandą, lecz potem - za namowami Zeusa - zaczęli poszukiwać własnego miejsca w Polsce Podziemnej. Kolportowali podziemną prasę, w międzyczasie pracując jako szklarze, jako drwale, udzielając korepetycji, zakładając „fabrykę marmolady”.
Po kilku miesiącach udało im się dostać do podziemia. W marcu 1940 roku zaczęli pracować w komórce więziennej, tzn. przenosili grypsy. Współpraca zakończyła się w czerwcu tego samego roku.
Swoje miejsce w Polsce Podziemnej chłopcy znaleźli w końcu w marcu 1941 roku: „Związali się z akcją małego sabotażu, prowadzoną przez organizację podziemną „Wawer”, która stanowiła wówczas czoło otwartej walki z okupantem w kraju na odcinku szczególnie istotnym – odcinku oddziaływania niezależnej polskiej myśli na najszersze rzesze narodu”. W końcu rozpoczęli czynną służbę „w pracy niepodległościowej”.
We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna. Niemcy napadli na Polskę, dla Polaków był to cios w samo serce.
Po apelu radiowym 6 września Zeus – jako pełniący obowiązki zastępcy naczelnika harcerstwa warszawskiego - zebrał chłopców i wyruszył z nimi na wędrówkę na wschód. Chciał ich zabrać choć na trochę z terenów, na które mógł wtargnąć wróg.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Szybki test:
Członkowie "Buków" na początku czerwca 1939 roku wyruszyli ostatni raz na beztroską wycieczkę...a) w Beskid Sądecki
b) w Bieszczady
c) w Góry Sowie
d) w Beskidy Śląskie
Rozwiązanie
Zeus był nauczycielem:
a) historii
b) kultury fizycznej
c) geografii
d) języka polskiego
Rozwiązanie
Kto dowodził akcją pod Arsenałem?
a) Zośka
b) Stefan Orsza
c) Alek
d) Florian Marciniak
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies