Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Prusa

„Katarynka” - streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Co dzień od trzydziestu lat w południe na ulicy Miodowej w Warszawie spacerował mężczyzna „w pewnym wieku”. Ubrany był w ciemnogranatowe palto, popielate spodnie od najlepszego krawca, połyskujące jak lusterko buty, poszarzały cylinder. W pogodny dzień w ręku trzymał laskę, zaś w pochmurny – angielski parasol. Tym mężczyzną był pan Tomasz o rumianej twarzy, szpakowatych faworytach, siwych, łagodnych oczach. Chodził zamyślony, przez co jego figura była pochylona.

Kiedyś był wesołym, wyprostowanym, rozmownym adwokatem. Miał bujne włosy, wąsy zakręcone ku górze. Lubił nawiązywać kontakty z kobietami, często go swatano. Nigdy jednak nie znalazł czasu na oświadczyny, wciąż zajęty schadzkami z kobietami i praktyką zawodową. Gdy został mecenasem, opuścił go młodzieńczy zapał. Bardzo szybko zbił dość pokaźny majątek. W momencie, kiedy zaczął cieszyć się powszechną opinią opinię emeryta, zaczął myśleć poważnie o małżeństwie. Wynajął sześciopokojowe mieszkanie i pięknie je urządził nowymi meblami, na podłodze wyłożył posadzki, kanapy obił pięknym materiałem. Każdy szczegół w jego mieszkaniu posiadał artystyczną wartość. Tomasz kupował obrazy tak często i gustownie, że stworzył małą galerię sztuk pięknych. Potem usilnie zaczął szukać żony. Przebierał w kandydatkach: „Ale człowiekowi dojrzałemu trudno zrobić wybór. Ta była za młoda, a tamtą uwielbiał już zbyt długo. Trzecia miała wdzięki i wiek właściwy, ale nieodpowiedni temperament, a czwarta posiadała wdzięki, wiek i temperament należyty, ale… nie czekając na oświadczyny mecenasa, wyszła za doktora…”.

Bohater urządzał świetnie przyjęcia dla przyjaciół i znajomych. Wszem i wobec znana była jego gościnność. Organizował u siebie wieczory koncertowe z muzykami. Damy zaszczycały takie przyjęcia swą obecnością. W tamtym etapie życia Tomasz porzucił praktykę zawodową, ogolił wąsy, zapuścił faworyty, a na jego głowie zaczęła był widoczna łysina. Mężczyzna swe uczucia skierował w kierunku sztuki. Poświęcił się kupowaniu obrazów, chodzeniu na koncerty i przedstawienia teatralne. Na takich imprezach zajmował miejsce z dala od estrady, by nie widzieć artystów, lecz upajać się muzyką. Zawsze przed pójściem do teatru zapoznawał się szczegółowo z wystawianym utworem dramatycznym, by później skupić się na grze aktorów. Galerię obrazów oglądał najchętniej, gdy czyniło to jak najmniej ludzi. W takich przypadkach spędzał tam długie godziny.

„Katarynka” - streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: