Pozostali bohaterowie „Antka” - strona 2
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Nowele Prusa

Pozostali bohaterowie „Antka”

Autor: Karolina Marlêga

Ojciec Antka
Ojciec Antka, Rozalki i Wojtka zginął przygnieciony drzewem podczas pracy w lesie. Pozostawił rodzinę w ciężkiej sytuacji materialnej.

Wojtek
Był najmłodszym dzieckiem w rodzinie, bratem Antka i Rozalki.

Rozalia

Dziewczynka przyszÅ‚a na Å›wiat, gdy tytuÅ‚owy bohater noweli miaÅ‚ dwa latka. Od najmÅ‚odszych lat pomagaÅ‚a w gospodarstwie. W lecie pasaÅ‚a z bratem bydÅ‚o: „bo chÅ‚opak zajÄ™ty struganiem nigdy siÄ™ nie dopilnowaÅ‚. (…) Dopiero gdy siostra razem z nim pasÅ‚a, byÅ‚o lepiej: on strugaÅ‚ patyki, a ona pilnowaÅ‚a krów”. ZimÄ… wykonywaÅ‚a obowiÄ…zki w domu: nosiÅ‚a wodÄ™, gotowaÅ‚a krupnik. Gdy miaÅ‚a osiem lat, nagle zachorowaÅ‚a. Wówczas matka wraz ze znachorkÄ… - chcÄ…c „wygnać” z maÅ‚ej chorobÄ™, poÅ‚ożyÅ‚y jÄ… na desce i wsadziÅ‚y do gorÄ…cego pieca. Rozalka spaliÅ‚a siÄ™ żywcem, nie pomogÅ‚y jej bÅ‚agania o wyjÄ™cie z ognia.

Wójt
Był mężczyzną starym i łysym. Z pierwszego małżeństwa miał córkę, którą wydał za mąż, a z drugiego kilkoro młodszych pociech. Gdy ożenił się trzeci raz, wszyscy mieszkańcy wsi zazdrościli mu pięknej i młodej zony, bogatej Cyganki zza Wisły.

Wójtowa

ByÅ‚a piÄ™knÄ…, mÅ‚odÄ… i bogatÄ… CygankÄ…, którÄ… poÅ›lubiÅ‚ wójt. Choć ubieraÅ‚a siÄ™ jak „chÅ‚opka”: na gÅ‚owie wiÄ…zaÅ‚a chustkÄ™, na szyi zawieszaÅ‚a korale i bursztyny, to zwracaÅ‚a uwagÄ™ swÄ… nieprzeciÄ™tnÄ… urodÄ…: „Wójtowa byÅ‚a jak iskra. Czysta Cyganka z wiÅ›niowymi ustami nieco odchylonymi i z oczami czarnymi, w których niby ogieÅ„ paliÅ‚a siÄ™ jej mÅ‚odość”.

Gdy zamieszkaÅ‚a we wsi, wszyscy od razu zauważyli, że swym wesoÅ‚ym usposobieniem ożywiÅ‚a domostwo. Wójtowa byÅ‚a ponadto osobÄ… goÅ›cinnÄ…, skorÄ… do zabawy, acz gwaÅ‚townÄ… i zmiennÄ…: „Jejmość rada byÅ‚a wszystkim, Å›miaÅ‚a siÄ™, karmiÅ‚a i poiÅ‚a goÅ›ci. Ale też czasem wytargaÅ‚a którego za wÅ‚osy, a nawet i wybiÅ‚a, bo humor u niej Å‚atwo siÄ™ zmieniaÅ‚”. Wokół siebie zgromadziÅ‚a spore grono adoratorów, gotowych na wszystko, by tylko zyskać jej przychylność (wÅ›ród nich znalazÅ‚ siÄ™ Antek, którego wyraźnie sprowokowaÅ‚a wzrokiem podczas pierwszego spotkania w koÅ›ciele).

Nauczyciel

Temu bohaterowi, nazwanemu ironicznie przez narratora „wielmożnym panem”, z dziurawych butów wystawaÅ‚a sÅ‚oma, jego stary kożuch byÅ‚ caÅ‚y pokryty Å‚atami. Na gÅ‚owie nosiÅ‚ baraniÄ… czapkÄ™.
O jego nieuczciwoÅ›ci i zachÅ‚annoÅ›ci Å›wiadczy fakt, iż Antka przyjÄ…Å‚ do szkoÅ‚y za opÅ‚atÄ…, choć otrzymywaÅ‚ pensjÄ™ od gminy. PowiedziaÅ‚ matce chÅ‚opca: „Taka nauka jak moja to nie dla biedaków”.
Nie był dobrym pedagogiem, lecz cieszył się zaufaniem rodziców, wierzących, że nauczy ich dzieci przydatnych rzeczy. Bił swych uczniów za najmniejsze przewinienie, nie potrafił im pomóc w przyswajaniu wiedzy, nie zwracał uwagi na mądrzejsze dzieci, czego dowodem jest znęcanie się nad Antkiem za to, że ten kwestionował prawdziwość słów dydaktyka (malec nie rozumiał, jak kreski narysowane na tablicy, czyli litery, mogą oznaczać dom). Dzieci, które chodziły do szkoły trzeci rok, znały tylko abecadło, a te z niższych klas cały czas powtarzały tylko pierwsze cztery litery.

Wykorzystywał swych podopiecznych do wykonywania obowiązków w jego domu. Gdyby należycie wykonywał swą pracę, straciłby szybko zarobek (uczniowie nie potrzebowaliby już lekcji).

Również zauroczyÅ‚ siÄ™ piÄ™knÄ… wójtowÄ…. To dla niej kupiÅ‚ nowy ubiór, w którym przypominaÅ‚ dziedzica: „podstarzaÅ‚y profesor, sam licho jedzÄ…c i morzÄ…c gÅ‚odem swojÄ… gospodyniÄ…, za każdÄ… pensjÄ™ miesiÄ™cznÄ… kupowaÅ‚ sobie jakiÅ› figlas do ubrania i siadywaÅ‚ u wójtowej na progu (bo go z izby wyganiano) albo klÄ…Å‚ i wzdychaÅ‚ pomiÄ™dzy opÅ‚otkami”. Mimo to nie miaÅ‚ u urodziwej Cyganki żadnych szans.

Kowal

Narrator okreÅ›liÅ‚ go jako „czÅ‚owieka nijakiego”, kujÄ…cego żelazo i piÅ‚ujÄ…cego je „ani źle, ani dobrze”. PrzyjmowaÅ‚ chÅ‚opców na naukÄ™ rzemiosÅ‚a, by w czasie praktyk bić ich „aż puchli” i pilnować, by żaden z nich nie nauczyÅ‚ siÄ™ zawodu i w przyszÅ‚oÅ›ci nie byÅ‚ dla niego stworzyÅ‚ mu konkurencji. BaÅ‚ siÄ™, że gdyby jednak tak siÄ™ staÅ‚o, musiaÅ‚by pracować sumienniej i solidniej niż dotychczas, by nie stracić klientów.

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

Antek
„Antek”- streszczenie
Czas i miejsce akcji noweli „Antek”
Charakterystyka Antka
Streszczenie „Antka” w piguÅ‚ce
Kompozycja noweli „Antek”
Problematyka „Antka”
Pozostali bohaterowie „Antka”
Motywy literackie w noweli „Antek”
Plan wydarzeÅ„ „Antka”
Najważniejsze cytaty noweli „Antek”

Kamizelka
„Kamizelka” - streszczenie
Streszczenie „Kamizelki” w piguÅ‚ce
Bohaterowie „Kamizelki”
Problematyka „Kamizelki”
Budowa noweli „Kamizelka”
Plan wydarzeÅ„ „Kamizelki”
Ekranizacja „Kamizelki”
Najważniejsze cytaty z „Kamizelki”

Katarynka
„Katarynka” - streszczenie
Czas i miejsce akcji „Katarynki”
Streszczenie„ Katarynki” w piguÅ‚ce
Pan Tomasz – charakterystyka postaci
Problematyka „Katarynki”
„Katarynka” jako nowela
Charakterystyka dziewczynki
Motywy literackie w „Katarynce”
Plan wydarzeÅ„ „Katarynki”
Ekranizacje „Katarynki”
Najważniejsze cytaty z „Katarynki”

Inne
Biografia Bolesława Prusa
Nowela jako gatunek. Wyznaczniki
Bolesław Prus - kalendarium twórczości
Kalendarium życia Bolesława Prusa
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies